บุคคลใดมั่นใจในคุณค่าแห่งชีวิตของตน จนเป็นผู้พร้อมที่จะตายได้ทุกเวลา บุคคลนั้นอาจกล่าวได้ว่า เป็นผู้ปฏิบัติต่อชีวิตของตนอย่างถูกต้อง ตรงต่อคุณค่าและสาระของชีวิตนั้น แม้จะต้องสูญเสียชีวิต คือตายลงในเวลาใด ก็ไม่เป็นเหตุให้เกิดทุกข์ เพราะความเศร้าโศกเสียดายในชีวิตของตน
มีแต่คนอื่น ๆ เท่านั้นที่กลับเศร้าโศกอาลัยเสียดายถึง เพราะคุณค่าอันเกิดแก่ชีวิตของเขานั้น ส่งผลดีงามขยายออกไปแก่ชีวิตอื่น ๆ การสิ้นชีวิตไปจึงทำให้เกิดความรู้สึกสูญเสีย กลายเป็นความเศร้าโศกเสียดายตามวิสัยของปุถุชน
ป.อ.ปยุตฺโต
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น