เราคงเคยได้ยินคำว่า "ที่ที่อันตรายที่สุด คือที่ปลอดภัยที่สุด ส่วนที่ปลอดภัยที่สุด คือที่อันตรายสุด" คำนี้ไม่ใช่คำประชดประชันแต่อย่างใด แต่เป็นการบอกเตือนต่างหาก เหมือนเราเห็นป้ายเตือนว่า "ระวังอันตราย" เราจะมีสติและคอยระแวดระวังตัวเรามากกว่าเดิม
ผิดกับที่ปลอดภัยเราจะประมาท เพราะคิดว่าทุกอย่างคงเรียบร้อยดี แต่ความประมาทต่างหากเป็นสิ่งที่อันตรายสุด เพราะอาจทำให้ชีวิตเราตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิตก็เป็นไปได้
ไม่ผิดกับพุทธพจน์บทหนึ่งที่เตือนไว้เกี่ยวกับเรื่องความรักว่า "ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีความเศร้าโศก ที่ใดมีรักที่นั่นมีภัย เมื่อไม่มีความรักเสียแล้ว ความเศร้าโศกและภัยก็ไม่มี"
คำนี้อาจเป็นเหมือนป้ายเตือนชีวิตของใครบางคน ที่ริจะมีความรักว่า "จงระวังตัวให้ดี" เพราะสิ่งที่กำลังจะมาเยือนในตอนท้ายของความรัก คือความเศร้าโศกและความกลัวจะสูญเสียความรักไป
เมื่อไม่นานมานี้ มีเพื่อนผู้หญิงของผู้เขียนคนหนึ่ง เขาเลิกกันกับแฟน ฝ่ายหญิงเป็นคนขอเลิก ด้วยเหตุผลว่าฝ่ายชายชอบทำผิดซ้ำ ๆ กับเรื่องเดิม ๆ คือ "การผิดนัด ไม่ตรงต่อเวลา"
แรก ๆ เหมือนจะรู้สึกทรมานกันทั้งคู่ ฝ่ายชายเป็นทุกข์กังวลใจอย่างหนัก เพราะรู้ว่าการเลิกราครั้งนี้ คงเป็นครั้งสุดท้าย (บอกเลิกกันบ่อย) เขาโทษนาฬิกาที่บอกเวลาผิด ทำให้เขาต้องผิดนัด โทษตัวเองที่ไม่ระวัง ฟูมฟายเหมือนกับคนไร้สติ
แปลกไหมว่า ผู้เขียนเป็นเพื่อนกับฝ่ายหญิงเพราะเรียนด้วยกัน กับฝ่ายชายแค่รู้จักกัน แต่หลังๆ ผู้เขียนได้มีโอกาสพูดคุยกับผู้ชายบ่อยขึ้น เขาจะชอบมาขอความช่วยเหลือและระบายความทุกข์ให้ฟังอยู่เสมอ
หลายครั้งที่เขาชอบบ่นอยากตาย ชีวิตไม่เหลืออะไรแล้ว อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีฝ่ายหญิง เพราะเปรียบเหมือนชีวิตและลมหายใจ "อะไรจะปานนั้น" ผู้เขียนครุ่นคิดในใจ ตอนนี้เขาช่างไม่ต่างอะไรกับคนบ้าเสียสติ
เวลาผ่านไป ฝ่ายผู้หญิงไม่ได้มีท่าทีคิดถึงเขาเลยสักนิด แถมเธอยังเหมือนมีใจให้คนอื่นแล้วด้วยซ้ำ มีเพียงแต่เขาที่ยังจมปลักกับสิ่งที่เรียกว่าความรัก เครียดจนล้มป่วย ดึงดันทำทุกอย่างที่คิดว่า จะทำให้ฝ่ายหญิงกับมาเป็นเหมือนเดิม
ถึงกระนั้น การกระทำทุกอย่างที่เขาเพียรพยายาม ไม่ได้ทำให้ฝ่ายหญิงประทับใจเลยแม้แต่น้อย กลับสร้างความเกลียดชังขึ้นในใจเธอ เพราะเขาทำตัวเหมือนคนพาลที่ชอบเบียดเบียนคนอื่น ตามระรานผู้ชายทุกคนที่เข้ามาใกล้เธอ พร่ำเพ้อเหมือนคนไร้สติ
แม้ผู้เขียนหรือใครจะพยายามอธิบายและบอกให้เขารู้จักยอมรับความจริงก็ไม่เป็นผล เขากลับคิดว่ามันเป็นเวรกรรมที่ต้องชดใช้ร่วมกัน บางครั้งเขาก็เหมือนจะรู้และเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเองดี รู้ว่าสิ่งที่ทำมันไม่ดี รู้ว่าจะทำให้เธอไม่พอใจ แต่เขาก็จะทำต่อไป เพราะรักมากและจะไม่ยอมเสียเธอไปง่ายๆ
ความทุกข์ ความเศร้าโศกเสียใจที่รุมเร้าจิตใจเขาขณะนี้ เพราะลืมคำเตือนที่ใครหลายคนให้ระวังจุดจบของความรักแบบขาดสติจะเป็นอย่างไร แต่หากรู้จักรักให้เป็นสุข ก็จงรู้จักให้อภัยในทุกวินาทีที่ความรักเริ่มต้นขึ้นแล้วจะไม่ทุกข์ใจเพราะรักอีกเลย
_________________
โดย สุพัตตรา ฆราวาศ
สำนักงานส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรมฯ วัดสระเกศ
คอลัมน์ หน้าต่างศาสนา/ข่าวสดออนไลน์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น