เปรียบเทียบร่างกายนี้เป็นบ้านของใจ ใจเป็นเจ้าของบ้าน หากลองสังเกตจะเห็นว่าใจนี้มักไม่อยู่เฝ้าบ้าน รู้ได้จากอาการที่ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวหรือลืมเนื้อลืมตัวอยู่เสมอ
ใจชอบออกเที่ยว ไปตามความรู้สึกนึกคิดเกี่ยวกับอดีต อนาคต หรืออารมณ์ต่างๆ ที่ชวนเพลิดเพลินติดใจ เพื่อแลกกับความสุขความยินดีเป็น ครั้งๆ ไป แต่ก็เป็นความสุขแบบมายา หรือสุญญากาศที่ว่างเปล่าไร้น้ำหนัก เหมือนความสุขเมื่อนึกถึงตอนที่ได้ทานอาหารอร่อยถูกปาก และในบางครั้งใจก็ไปติดกับติดหล่มความทุกข์ระทมต่างๆ จนหาทางกลับบ้านแทบไม่ได้
ถึงกระนั้นใจนี้ยังไม่เคยยอมที่จะหยุดเที่ยว หยุดดิ้นรน หยุดกวัดแกว่ง ได้พบได้เจออารมณ์ที่ถูกใจชอบใจแล้ว ยังอยากเที่ยวหาสิ่งที่น่าชอบอกชอบใจยิ่ง ๆ ขึ้นไปอีก ใจนี้จึงท่องเที่ยวออกแสวงหาอารมณ์ที่ต้องการเสมอ อยู่กับบ้านตัวเองไม่ได้ เมื่อเป็นอย่างนี้ จึงทำให้ใจนิ่งไม่ได้ กระสับกระส่ายอยู่เสมอด้วยแรงกระตุ้นที่คอยผลักคอยดัน ให้ใจกวัดแกว่งทะยานออกไป ทำพูด คิดในเรื่องที่ไม่จำเป็น จนจิตไร้เรี่ยวแรงกำลัง ไม่ได้พัก ได้ผ่อน
ลองนึกจินตนาการดู สมมติว่า ใจเป็นคน ๆ หนึ่ง ที่คอยวิ่งไปวิ่งมาอยู่ตลอดเวลา จะน่าเหน็ดเหนื่อยสักแค่ไหน ร่างกายต้องการพักผ่อนหลับนอนเพื่อฟื้นฟูประสิทธิภาพ จิตใจก็ต้องการการพักผ่อนเพื่อฟื้นฟูกำลังเช่นเดียวกัน จึงควรหาเวลา หาวิธีให้ใจได้พักผ่อนบ้าง มีบทประพันธ์ที่ท่านกล่าวตักเตือนเอาไว้ว่า
โลกภายนอกกว้างไกล ใครใคร่รู้ โลกภายในลึกซึ้งอยู่ รู้บ้างไหม
จะมองโลกภายนอก มองออกไป จะมองโลกภายใน ให้มองตน
นั่นคือ ท่านต้องการบอกว่า มีความสุขสงบลึกซึ้งอยู่ภายในใจของทุกคน แต่ไหนแต่ไรมาใจนี้เคยชินกับการท่องเที่ยวออกนอกบ้านตลอด เข้าใจไปว่าการออกเที่ยวเป็นสิ่งดี เป็นของสนุก เป็นความสุข ท่านจึงให้หันเข้ามาภายในใจ มาเรียนรู้ดูภายใน ดูจิต ดูใจของตนเอง ศึกษาเรียนรู้ธรรมชาติของจิต เพื่อพบกับความจริงที่ไม่เคยได้รับรู้สัมผัส ความจริงที่อยู่กับเนื้อกับตัว ที่ละเลยมานานแสนนาน
ทุกคนจะมีขณะที่ตื่น รู้ตัว เมื่อใจกลับบ้านได้ และเหมือนหลับไม่รู้ตัวเมื่อใจเถลไถลออกเที่ยว แต่ว่าในแต่ละวันจะมีขณะที่ตื่นหรือรู้ตัวน้อยมาก เมื่อใจไม่อยู่เฝ้าบ้านจึงมักมีโจรผู้ร้ายขึ้นบ้านแทน หากเจ้าของกลับเข้าบ้าน ก็จะสามารถไล่โจรผู้ร้ายเหล่านี้ออกจากบ้านได้
โจรผู้ร้ายได้แก่ กิเลสความเศร้าหมองอันเป็นที่มาแห่งความทุกข์ต่าง ๆ เพียงให้ใจตื่นรู้ อยู่กับบ้าน บ่อย ๆ ก็จะปลอดจากภัยคือความทุกข์ได้มากขึ้น
....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น