นิทานเซ็น : ประตู

นิทานเซ็น : ประตู ด้านหนึ่งของวังยื่นออกหากองขยะ บนกาแพงวังมีแนวเส้นกรอบประตู แลเห็นได้เพียงจางๆมีเรื่องเล่าสืบกันมาว่า พระราชาจะเสด็จมาประทับยืนที่ด้านหลังประตูนี้ปีละครั้ง ถ้าชาวเมืองคนใดขอเข้าไปข้างในวัง พระราชาจะยอมให้เข้าไป แต่ข่าวลือไม่แจ้งด้วยว่า หลังจากเข้าไปแล้วพระราชาทรงทาอย่างไรพ่อค้าคนหนึ่งถูกอามาตย์กล่าวหาโดยไม่เป็นธรรม แต่พ่อค้าไม่มีพยานหลักฐานที่จะแก้คดีของเขา เขาจึงยอมสละทรัพย์สินทั้งหมด แล้วมายืนที่ข้างหน้ากรอบประตูวัง ซึ่งแลเห็นเพียงรอยเส้นจางๆ เขายืนอยู่เช่นนี้ตลอดวันตลอดคืน ปากก็ร้องขอเข้าไปในวังทุกๆ ชั่วโมง ด้วยความหวังว่าพระราชาจะเสด็จมาประทับยืนอยู่ข้างหลังประตูนั้นในระยะแรก พ่อค้าได้รับความลาบากแทบสิ้นชีวิต ต่อมา ชายคนหนึ่งที่ขี่ม้าผ่านไปได้โยนเสื้อคลุมเก่าๆทาด้วยฟาง ให้เขาใช้คลุมกาย ขอทานคนหนึ่งนาเศษอาหารมาให้เขากินพอประทังชีวิตชาวเมืองรู้ข่าวเรื่องนี้ ก็มายืนดูพ่อค้าหน้าประตูวัง บางคนหัวเราะ แต่หลายคนรู้สึกประทับใจในการที่พ่อค้ายอมอุทิศทุกอย่างเพื่อแลกกับความยุติธรรมในไม่ช้า ก็มีคนมาตั้งแผงลอย วางน้าดื่มสาหรับคนที่มาดูพ่อค้าคนนี้ ผู้ที่นึกนิยมในจิตใจของพ่อค้าก็สร้างกระต๊อบให้เขา ต่อมา ก็มีคนสร้างบ้านหลังใหญ่ให้หลายคนมารับใช้เขา ทุกคนเห็นว่าเขาคือสัญลักษณ์แห่งความเที่ยงธรรม ใครต่อใครพากันนาคดีความมาให้พ่อค้าตัดสิน แทนที่จะไปหาผู้พิพากษาที่ศาล เพราะทุกคนเชื่อว่า การตัดสินใจของพ่อค้าสุจริตยุติธรรม และฉลาดคืนหนึ่งในเวลาเที่ยงคืน มีแสงสว่างลอดออกมาจากกาแพงวัง และเสียงแผ่วๆ พูดว่า"เข้ามาได้!"พ่อค้าเหลียวไปมอง และเห็นกลุ่มคนที่กาลังนอนหลับสนิท คนเหล่านี้มารอความช่วยเหลือของเขาในวันพรุ่งนี้ เขาจึงก้มลงถวายคานับทางที่มาของเสียงนั้น แล้วกลับไปยืนข้างหน้าประตูวังตามเดิม คัดลอกจาก http://www.dharma-gateway.com/ผู้คัดลอกและเรียบเรียง hs6kj