บทกวี "เด็กลีซอ" ....โดย จำเรียน อุดมชัย

พิศผมเผ้าเจ้าแห้งสีแดงแสด
ฝุ่นเปื้อนแปดร่างกายประปรายทั่ว
เสื้อแสงสาบสีสองดูหมองมัว
เพราะเกลือกกลั้วไอดินและกลิ่นดอน
    เชื้อสายเจ้าอยู่ป่ามานานนัก
    เริ่มรู้จักขวนขวายสิ่งใช้สอย
    ติดต่อกับชาวเมืองทีละน้อย
    แล้วจึงถอยจากดอยสู่แนวเมือง
        ความเป็นคนเจ้านั้นก็เทียมเทียบ
        แต่เสียเปรียบผู้รู้ที่ฟูเฟื่อง
        พ่อแม่อยากให้เจ้านี้รุ่งเรือง
        มิช้าเชื่องพาเจ้าเข้าโรงเรียน
            เจ้าเป็นเด็กเล็กเหมือนเพื่อนทั้งหล้า
            ถึงบางคราซุกซนจนไม่เขียน
            ถึงบางวันเจ้านั้นหมั่นพากเพียร
            สู้เล่าเรียนแก้ปัญหานานามี
                สื่อภาษาเผ่าเจ้าใครเล่ารู้
                ต้องฟังครูพูดไทยให้ถ้วนถี่
                รับสิ่งใหม่ให้หล่อหลอมชีวิ
                แต่สุดหนีจารีตเจ้าเผ่า "ลีซอ"

โดย จำเรียน อุดมชัย
ลำปาง