++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันอาทิตย์ที่ 3 กรกฎาคม พ.ศ. 2548

มวยไทย


ถ้ากรุงศรีมีสิบขนมต้ม
อยุธยาคงไม่ล่มแหลกสลาย
วิชามวยมึงเลิศประเสริฐชาย
ลบลายทหารกล้าพม่ากู "

นับแต่ครั้งเจ้าอังวะประกาศเกียรติ
ไม่มีใครกล้าเหยียดฤาลบหลู่
อันชั้นเชิงมวยไทยใครก็รู้
คู่ต่อสู่เข็ดขามไปตามกัน


ต้อยตะริดติ๊ดทิงติงทั่งติง
ได้ปี่กลองมวยยิ่งมีมาดมั่น
กราบคูบาสามจบอภิวันท์
แล้วตั้งขั้นพรหมสี่หน้าสง่างาม

ยกย่างสามขุมคลุมธรณี
ท่วงทีสง่าน่าเกรงขาม
หมัดศอกถีบเข่าเข้าตาม
เตะตัดฉัดย่ามยามรุก


ทุ่มทับจับหัก
ปักหลักสืบเท้าก้าวบุก
เข่าลอยสอยดาวเข้าคลุก
ได้ทุกอาวุธยุทธนา

หมุนคว้างสร้างพิษได้รอบตัว
พม่ากลัวมวยไทยไม่กล้า
สิบคนก็สิยพ่ายใครเข้ามา
เป็นส่ายหน้ายอมแพ้แก่มวยไทย


ปัจจุบันสมัยยุคไทยเพี้ยน
มวยไทยแปรเปลี่ยนไปได้
ขายชาติขายศิลป์แม่ไม้
วิชาไทยเอาไปขายฝรั่งมัน

เจ้ากรุงอังวะคงหัวเราะร่า
สมน้ำหน้าคนไทยไม่ยึดมั่น
นายขนมต้มก้มหน้าจาบัลย์
ไอ้มวยชั้นหลานเหลนมันเดนมวย

แอ๊ด อัจฉริยะ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น