ทับดิน

เกิดจากดินอยู่ดินมีถิ่นทับ
ย่อมจะอยู่กับแผ่นดินเป็นถิ่นฐาน
จะพลัดแผ่นดินไปที่ไหนนาน
ประเดี๋ยวกาลก็พากลับมาทับดิน

แม้นว่าทุกชีวีมีความหมาย
และเรือนกายมีอยู่นี้รู้สิ้น
แต่โลดเต้นเป็นมาจนชาชิน
จึงโดดดิ้นรนร้อนซอกซอนไป

ได้ชังรักรู้รสทั้งอดอิ่ม
รู้เยาะยิ้มโศกหมองรู้ไหม้
จะรู้ไม่รู้จริงกับสิ่งใด
ก็รู้ในวันกลับคืนทับดิน

"วาณิช จรุงกิจอนันต์ "