ฉันนั่งอยู่ตรงนี้แล้ว
ในแนวทางเย็นเชียบเงียบสงบ
ไม่มีสิ่งควรค่าการปรารภ
มีเพลงภพบรรเลงม้วนด้วยสร้อยเศร้า
บรรเลงเถิด..โอ้เพลงนรก
วิญญาณจะวกมาอย่างกล้ากร้าว
มาดื่มชิมคีตการอันปวดร้าว
ณ ห้วงหาวเศร้าโศกโลกมนุษย์เมื่อดับชีพสาปสั่งอหังการ
สวดส่งวิญญาณอันบริสุทธิ์
พ้นจากห่วง..สู่ห้วงประพุทธ์
จึงหลุดแล้วนิรันดร์สิ่งพันธนาดับร่างร่วงสู่แล้วอายุขัย
มีสิ่งใดควรค่าปรารถนา
มีดวงจิตอันว่างเปล่าภาวนา
เจตนาเท่านั้นการหลุดพ้น
สู่..นิพพาน ณ กาลหนึ่ง
บัดนี้จึงพึงสดับความสับสน
มีทุกข์ทอน ร้อนผ่าว หรือเร้ารน
หรือเพราะตนพ้นแล้วสภาวะ
ฉันยังนั่งอยู่ตรงที่เก่า
ว่างเปล่าวนเวียนเพียรตปะ
สิงสู่อยู่ ณ เมืองอารยะ
เอาธรรมะเป็นวิถีแห่งชีวิตละร่างสู่บรรพพิภพใหม่
ละสมัย สถานอันพิจิตร
ละโลภ ละเรื่องที่เนืองนิจ
สู่ความโสภิตที่ว่างเว้นฉันนั่งอยู่ตรงนี้แล้ว
ตลอดในแนวทางอันร้านเร้น
ในแนวทางสว่างเงียบเชียบเย็น
ว่างเปล่า ร้างเร้น และหลุดพ้น"นวลละเวง.."
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น