พระพุทธเจ้าประทับนั่งอยู่ที่หลังม่านแห่งความโง่ของคุณทุกคน ไม่ต้องไปหาพระพุทธเจ้าที่วัด ไม่ต้องไปหาพระพุทธเจ้าที่อินเดีย แต่จงหาพระพุทธเจ้าที่หลังม่านแห่งความโง่ของคุณเอง พบม่านนั้นแล้วฟันมันเสีย เผามันเสีย เลิกม่านนั้นออกไปเสีย พระพุทธเจ้าก็จะประทับอยู่ที่ตรงนั้น นี่แสดงว่าพระพุทธเจ้าน่ะ พร้อมที่จะถึง พร้อมที่จะมี แต่ว่ามันมีสิ่งที่บังไว้ไม่ให้มี ไม่ให้มี คืออวิชชา
นิพพานพร้อมจะสัมผัสกับจิตใจ แต่มันมีอะไรมาบังไว้ มันสัมผัสกันไม่ได้ มันก็ต้องเข้าใจผิดว่ารออีกหมื่นชาติแสนชาติ กูจะไปถึงนิพพาน นี่ก็ความรู้ที่มันเป็นน้ำชาล้นถ้วย
บางครั้งสาธุชนที่เป็นธรรมดาสามัญ เป็นชาวไร่ชาวนาก็ดี เป็นครูบาอาจารย์ก็ดี น้ำชามันล้นถ้วย มันใส่ลงไปไม่ลง มันใส่ลงไปไม่ลงเพราะมันมีสิ่งเหล่านี้ผลักดันให้ขึ้นมา ความรู้เรื่องปฏิจจสมุปบาท ที่ถูกต้องน่ะมันไม่มี...
เรื่องปฏิจจสมุปบาทที่ถูกต้องนั่นน่ะ มันเป็นเรื่องสอนให้รู้ไม่มีตัวตน ไม่มีตัวตน มีอย่างหนึ่งมันเป็นเพียงกระแสแห่งธรรมที่เรียกว่า ปฏิจจสมุปบาทท มันมีแต่กระแสแห่งธรรมอย่างนี้แล้ว มันก็ไม่มีดี ไม่มีชั่ว ไม่มีบุญ ไม่มีบาป ไม่มีเป็นคู่ ๆ ๆ มีแต่ว่าถ้าเกิดขึ้นก็เป็นทุกข์ ถ้าไม่เกิดก็ไม่มีทุกข์ นี่ปฏิจจสมุปบาทที่แท้จริงเป็นอย่างนี้
พุทธทาสภิกขุ
ที่มา ธรรมบรรยาย : ปัญหาคาราคาซังที่ควรปรารภ ปี ๒๕๓๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น