ปมด้อย ผู้เขียน : วีระ สุดสังข์

ระบบการเมือง การปกครองและโดยเฉพาะอย่างยิ่งระบบการศึกษาที่นักเรียนทุกคนต้องฟัง พูด อ่าน และเขียนด้วยภาษาไทย ทำให้ภาษาที่ยิ่งใหญ่อย่างภาษาลาวกลายเป็นภาษาระดับชาวบ้านเท่านั้น ไม่ใช่ภาษาในระดับราชการ แม้แต่ละกลุ่มชาติพันธุ์จะมีภาษาของตนเอง ทุกกลุ่มชาติพันธุ์ต้องอ่อนข้อให้แก่ภาษาไทย จนถึงขั้นอับอายที่จะพูดภาษาของตนเองในท่ามกลางสาธารณชนและกลายเป็นปมด้อยไปในที่สุด

จึงไม่แปลก!! ที่จะเห็นกลุ่มชาติพันธุ์อีศานทั้งกลุ่มเล็กกลุ่มใหญ่ใช้ภาษาไทยกับกลุ่มชาติพันธุ์กันเอง เช่น พ่อแม่พูดภาษาไทยกับลูกหลาน, ผัวเมียพูดภาษาไทยใส่กัน (ฮา), เพื่อนกับเพื่อนพูดภาษาไทยใส่กัน (ฮา), ครูและนักเรียนพูดภาษาไทยใส่กัน (ฮา) หลายคนไม่ยอมรับชาติกำเนิดของตนเองถึงกับพูดว่า “ผมเกิดที่อีสานก็จริง แต่ผมโตที่กรุงเทพฯ”

อ่านต่อ...http://e-shann.com/?p=3284

ทางอีศานฉบับที่๔ ปีที่๑ ประจำสิงหาคม ๒๕๕๕
คอลัมน์: อัตลักษณ์แห่งชาติพันธ์อีสาน
column: Identity of the Esan Ethnics