***....จบแบบเจ็บ ๆ ดีกว่าเจ็บ ไม่มีวันจบ....
แปลกนะคะคนเรา เวลามีเราอยู่ไม่เคยเห็นคุณค่า เอาแต่รำคาญเรา ทำร้ายจิตใจ ความรู้สึกเรามากมาย หนูก็ยังจะง้อเขา ยอมเขาสารพัด วันที่เขาจะทิ้งหนูเพราะเขาไปมีคนอื่น หนูยกมือไหว้เขาด้วยซ้ำค่ะ ว่าอย่าไปจากหนูและอย่าทำกับหนูแบบนี้เลย แต่ก็ไม่มีอะไรดีจากเขานอกจากน้ำเสียงแย่ๆ กระแทกใส่หูกลับมาจนเจ็บไปถึงขั่วหัวใจ...ทั้งๆ ที่คนอื่นมองว่าผู้ชายคนนั้นไม่ได้ดีอะไรเลย แต่เราทั้งสวยและยังสาว ทำไมต้องไปง้อมัน นั่นซิคะ หนูก็ไม่เคยเข้าใจ อาจจะเป็นแค่เหตุผลโง่ ๆ คือเรารักเขามาก แต่มันมากเกินกว่าที่จะรักตัวเองเลยหรือเปล่า วันนั้นหนูก็ตอบตัวเองไม่ถูกค่ะ พอถึงจุดหนึ่งที่หนูเริ่มรู้สึกว่า ยิ่งทำ ตัวเองยิ่งไร้ค่า ยิ่งเหนื่อยยิ่งท้อ หนูก็หยุดค่ะ เพราะรู้สึกว่าอยากพอแล้ว กับคนหนึ่งคน ที่ไม่เคยเห็นค่าเราเลย...หนูก็เลยเลิกพูด เลิกร้องไห้ เลิกคุย เลิกสนใจ ทุก ๆ อย่างเกี่ยวกับเขาและก็เย็นชาไปเลยค่ะ ...เขาก็กลับเหมือนจะมาสนใจเราขึ้นมา เหมือนรู้สึกว่า ตกลงเธอไม่สนฉันแล้วเหรอ...ก่อนหน้านี้คงรู้สึกว่าตัวเองประเสริฐเต็มที ที่มีผู้หญิงดีๆ คนหนึ่งตามง้ออย่างกะ เป็นเจ้ากรรมนายเวรกันมาแต่ชาติปางไหน.... หนูก็เลยรู้สึกขำ ๆ แทนที่จะเสียใจหนักหนาเหมือนที่ผ่านมาค่ะ... วันนี้รู้สึกว่าตัวเองเบาใจ และเริ่มมีความสุขขึ้นค่ะ... อาจจะเป็นเพราะผ่านจุดที่แย่ที่สุดในหัวใจมาแล้วเลยไม่ขอเสียใจฟูมฟายเสีย เวลากับคน ๆ เดียวอีก...
.... ความรักไม่จำเป็นต้องดีพร้อม
...ไม่จำเป็นต้องยอมไปเสียทุกอย่าง
..ไม่จำเป็นต้องให้จนตัวเองหมดหนทาง
..ไม่จำเป็นต้องปล่อยวาง...ถ้าไม่มีอะไรดีสักอย่าง.... ก็ปล่อยมือ .......
โดย จะรักตัวเอง... เมื่อ 2011-07-18
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น