โดย ว.ร. ฤทธาคนี 9 กันยายน 2553 16:42 น.
เป็นเรื่องที่เศร้าสลดใจ เมื่อเห็นเหล่านักเรียนอันธพาลไทย ไม่ได้เปลี่ยนพฤติกรรมโหดร้ายลงเลยในช่วงครึ่งศตวรรษที่ผ่านมาหลังจาก ยุคปี 2490 มีภาพยนตร์เรื่อง Westside Story และมาดนักเลงของเจมส์ ดีน ดารายอดนิยมวัยรุ่นในสมัยนั้น เป็นหนึ่งในตัวอย่างจนเกิดตำนานแดง ไบเล่ อันธพาล พ.ศ. 2499 แต่ปัจจุบันกลับมีความโหดมากขึ้นและไร้จิตสำนึกใดๆ ทั้งปวง โดยเฉพาะในห้วงรอบปีที่ผ่านมา มีเรื่องราวมากมายเกี่ยวกับนักเรียนอันธพาลฆ่ากันเอง หรือไล่ล่าฆ่านักเรียนในเครื่องแบบของโรงเรียนคู่อริที่เป็นมาแต่อดีต หรือเพิ่งจะเกิดขึ้นมาดๆ ทั้งๆ ที่คนคนนั้นหรือเด็กคนนั้นเป็นผู้บริสุทธิ์ อยู่นอกความขัดแย้งใดๆ แต่ต้องเจ็บหรือตายโดยไม่รู้อีโหน่อีเหน่
แต่ที่เลวร้ายที่สุดของความริยำชั่วช้าสามานย์นี้ เมื่อพวกอันธพาลผีนรกยิงถล่มใส่เหยื่อที่พวกนรกคิดว่าเป็นศัตรู แต่กระสุนถูกเด็กนักเรียนวัย 9 ขวบตาย พ่อแม่หนูคนนี้แทบจะสิ้นใจตาม
หรือกรณีนักเรียนเทพศิรินทร์ถูกกุ๊ยนับสิบคนรุมแทงเสียชีวิต 1 คน เมื่อวันที่ 4 กันยายนที่ผ่านมาที่หน้าลานโบว์ลิ่ง ชั้น 7 มาบุญครองเซ็นเตอร์ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ซึ่งมีโอกาสได้เข้าเรียนในขั้นอุดมศึกษาต่อไป และศาลตัดสินลงโทษจำคุก 27 ปี เพียงคดีเดียวที่นักศึกษาช่างกลปทุมวัน วัย 19 ปียิงคู่อริต่างสถาบันตายในวันที่ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2552 โดยไตร่ตรองไว้ก่อน
กรณีฆ่านักเรียนเทพศิรินทร์นี้นับว่าเป็นคดีสะเทือนขวัญ สังคมอย่างมหาศาล เพราะเหตุเกิดขึ้นในย่านใจกลางแหล่งพาณิชย์และการบันเทิง รวมทั้งใกล้กับจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย อันเป็นแหล่งอุดมศึกษาชั้นนำของประเทศ ใกล้กับโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา ที่เป็นแหล่งชุมนุมเด็กสมองของชาติซึ่งอาจต้องรับเคราะห์กรรมเช่นนี้ ส่วนเด็กเทพศิรินทร์ก็นับเป็นเด็กสมองของชาติเช่นกันแต่กลับถูกกุ๊ยรุมฆ่า จนคณะรัฐมนตรีโดยเฉพาะนายกรัฐมนตรีตื่นตัววิพากษ์เรื่องนี้
รัฐมนตรีกระทรวงศึกษาธิการ ออกมาเสนอหนทางแก้ไขหลายวิธี ซึ่งมองผ่านๆ แล้วไร้สาระ เช่น การออกกฎหมายเอาโทษผู้ปกครองหรือพ่อแม่ ที่ปล่อยลูกหลานทะเลาะวิวาท ฟังดูแล้วเหมือนดีเฉกเช่นอารยประเทศ แต่ประเทศไทยคงเป็นไปได้ยาก เพราะเด็กเกเรเป็นอันธพาลมักจะมาจากครอบครัวผู้ทรงอิทธิพลทั้งการเงิน และการเมือง รวมทั้งพวกในเครื่องแบบ
สังคมไทยคงยังจำเรื่องราวลูกบังเกิดเกล้าของ ร.ต.อ.เฉลิม อยู่บำรุง ได้ดี โดยเฉพาะกรณีดาบตำรวจยิ้มที่ถูกยิงตายในผับของโรงแรมชื่อดังกลางกรุง และนายดวงเฉลิม ลูกชายคนเล็กของหมวดเฉลิม ตกเป็นผู้ต้องหา แต่รอดคดีเพราะหลักฐานพยานไม่สมบูรณ์ ซึ่งนายดวงเฉลิม นั้นอยู่ ณ ใจกลางที่เกิดเหตุเลยทีเดียว และสำนวน “รู้ไหมว่ากูลูกใคร” เป็นวลีที่ตำรวจท้องที่หลายท้องที่ที่ลูกหมวดเฉลิมไปเที่ยว ต่างกลัวหัวหดหากมีเรื่องกับคนเหล่านี้เพราะตัวพ่อจะออกมารับหน้าแทนด้วย อารมณ์ที่ฉุนเฉียวด่ากราดทั่วหน้า ทั้งตำรวจและสื่อจนสื่อประท้วงงดลงข่าวหมวดเฉลิมอยู่พักใหญ่
จึงเป็นปุจฉาใหญ่ว่า ตัวอย่างเหล่านี้สะท้อนให้เห็นว่าสังคมอันธพาลนั้นมีเกราะปกป้อง และสังคมอคติมักเอาใจช่วยคนพวกนี้เพราะเป็นหนี้ตัวพ่อ ถึงแม้ว่าผิดจริงก็จะพูดว่าเรื่องทะเลาะกันเล็กๆ น้อยๆ เป็นเรื่องปกติของเด็ก แต่เด็กนรกใช้ปืนยิงคนตาย
แต่ตัวอย่างที่เลวร้ายที่สุดน่าจะเป็นเหตุการณ์การใช้อาวุธของกลุ่ม วัยรุ่น ทั้งที่ถูกเกณฑ์ และสมัครใจมาเป็นพลรบพิทักษ์คนเสื้อแดง นับตั้งแต่เหตุการณ์สงกรานต์เลือด 2552 ที่วัยรุ่นยิงคนนางเลิ้งตาย 2 คนอย่างไร้เหตุผลและจิตสำนึก เหตุเพราะคนนางเลิ้งขัดขวางคนเสื้อแดง ไม่ให้ยึดตลาดนางเลิ้งเป็นฐานสู้รบกับเจ้าหน้าที่รัฐ การเผายาง การถือดาบ มีด ไม้คมแฝก หรือถืออาวุธต่างๆ ที่เราๆ ท่านๆ และวัยรุ่นเห็นได้จากสื่อโทรทัศน์และ Clip Online ทุกครั้งที่คนเสื้อแดงเคลื่อนทัพ เคราะห์ดีที่แผนพิฆาตเมืองปี 2552 นั้นไม่สำเร็จ เพราะมวลชนปลุกไม่ขึ้นและไม่ได้ออกมาช่วยตามแผน
อย่างไรก็ดี แผนชั่วร้ายต่อเนื่องที่สำแดงนรกตั้งแต่ 10 มีนาคม - 14 พฤษภาคม 2553 เป็นตัวอย่างชั่วชัดเจนให้เห็นว่าคนเสื้อแดงที่ใช้อาวุธปืน ยิงลูกระเบิด และขีปนาวุธแสวงเครื่อง รวมทั้งระเบิดเพลิงบรรจุขวด ต่างเป็นวัยรุ่นภายใต้การชี้นำของทักษิณ วีระ มุสิกพงษ์ ณัฐวุฒิ ใสยเกื้อ จตุพร พรหมพันธุ์ และ อริสมันต์ พงศ์เรืองรอง รวมทั้ง เสธ.แดง ด้วยที่มีทัศนคตินิยมความรุนแรง ทั้งหมดนี้เป็นตัวอย่างความรุนแรงเลวร้ายที่สุดเพราะมีการใช้กรอบการเมือง ผลประโยชน์พรรคการเมืองอันเป็นหนึ่งในแก้วสามประการของทักษิณ และลัทธิอัตตานิยม เป็นเครื่องมืออันธพาลก่อการร้าย
ข้อ เสนอในชั้นต้น ต้องพิจารณาพฤติกรรมความรุนแรงทางการเมืองเช่นนี้ ที่จุติจากพฤติกรรมของแกนนำเสื้อแดง ว่าเป็นตัวอย่างของอันธพาลใช่หรือไม่ ซึ่งองค์กรอิสระเชิงวิชาการทั้งหลาย ต้องลองวิเคราะห์ว่าพฤติกรรมเหล่านี้คือตัวอย่างอันธพาลโหดใช่หรือไม่ ความเห็นส่วนตัวว่าพฤติกรรมโหดร้ายเชิงการเมืองเป็นอันตราย และเป็นตัวอย่างที่เลวร้ายที่สุด มากกว่าตัวอย่างความรุนแรงที่เกิดจากภาพยนตร์หรืออื่นๆ
nidd.riddhagni@gmail.com
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น