วันจันทร์ที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2553
บทกวี "อ้อมกอดของความว้าเหว่" ..........โดย ป่าค้างตะวัน
น้ำตาที่รินไหล จากตาใคร ตาใคร
ความระทมที่ถมทับ ใครก่อ ใครให้
ความอ่อนล้าที่ล้าอ่อน ใครบั่นทอน ใครเหนื่อย
เหน็บหนาวอยู่เรื่อยเรื่อย ใครเหนื่อย เหนื่อยอย่างใคร
กาลเวลายังโอบกอด ใจดับมอดกับเวลา
น้ำตาอาบเต็มหน้า กาลเวลาจะช่วยซับ
ถึงแม้เหงาไม่มีใคร ใครไม่มี มีใครดับ
กาลเวลาที่ล่วงลับ เธอจงจับมาเป็นเพื่อน
อบอุ่นในอ้อมกอด ใจดับมอดกับเวลา
อบอุ่นทั้งน้ำตา ความเหว่ว้า คือเพื่อนกัน
27 กรกฎาคม 2538
"ป่าค้างตะวัน"
ฑิฆัมพร ชาลีกุล
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น