ปฏิบัติการเติมความเข้มแข็งในวันที่หัวใจเหนื่อยล้ากับชีวิตผ่าน facebook ของไอออนและใบบอน

            บนสายใยของความผูกพัน เส้นใยบางๆจากที่อยู่ห่างไกลกันเกือบ 400 กิโลเมตร ถูกเชื่อมโยงด้วยเครือข่ายสังคมออนไลน์อย่าง facebook ที่หลายคนกำลังหายใจเข้าออก รับเข้ามาใช้ในชีวิตทุกวัน ทุกเวลานาที จนเกือบจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปแล้ว

            มีเรื่องราวมากมายที่ถูกส่งผ่านการสื่อสารช่องทางนี้ ส่วนมากเป็นเรื่องเบาๆ สนุกสนาน เฮฮา คุยกันคลายเครียด  แต่สำหรับหลายคน ใช้ช่องทางนี้ระบายความอัดอั้นตันใจ พูดถึงชีวิตบัดซบ ที่ไม่คิดว่าจะได้พบเจอ คิดว่า ชีวิตที่เลือกแล้ว ดีที่สุด เหมาะสมที่สุดแล้ว แต่เมื่อเวลาผ่านไป กลับพบว่า ไม่เป็นอย่างที่คิด คนที่ไว้วางใจ เลือกมาเป็นคู่ครอง กลับทำตัวในแบบที่ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ ชีวิตเหมือนดั่งตกนรกทั้งเป็น


            ไอออนก็เป็นหนึ่งที่พบเจอชีวิตบัดซบเช่นนี้ ไอออนเคยบอกเล่า ระบายความอัดอั้นตันใจผ่านเฟซบุค กับคนที่พบเจอชีวิตเช่นเดียวกับไอออน "พี่น้อง" ...เล่าให้ฟังทีไร อีกฝ่ายจะเข้าใจทันที เพราะประสบการณ์ชีวิตตรงกันเหมือนดั่งกับถูกเขียนขึ้นจากผู้กำกับ ผู้เขียนบทละครโทรทัศน์คนเดียวกัน แต่นี่คือชีวิตจริง ที่ไม่มีใครมาเขียนบทชีวิตให้ แต่ไอออน และพี่น้อง เป็นคนเลือกเส้นทางชีวิตนี้เอง เขียนเส้นทางชีวิต ร่วมกับคู่ชีวิตที่เลือกแล้ว เลือกอยู่ร่วมเป็นครอบครัวเดียวกัน


            แล้วบทชีวิต บัดซบ ก็เป็นอย่างที่เธอได้ประสบพบเจอมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา พร้อมทั้งคราบน้ำตาที่รินไหลออกมาบ่อยครั้ง
            สังคมออนไลน์เฟชบุคส์ ทำให้ไอออนได้พบกับพี่ชาย ใบบอนในที่สุด เมื่อได้เอ่ยถึงเรื่องราวชีวิตแต่ครั้งอดีตของตนเอง มาจนถึงปัจจุบันอย่างหมดเปลือก พี่ใบบอน ไม่อาจนิ่งเฉยได้ เพราะรักและห่วงใยไอออนผู้เป็นน้องสาวเหลือเกิน แต่ก็ไม่สามารถไปแก้ไข เปลี่ยนแปลงอะไรได้มากนัก เพราะนั่นคือ สิ่งที่ไอออน ได้ตัดสินใจเลือกเส้นทางชีวิตสายนี้ เมื่อหลายปีที่แล้ว มีเงื่อนปมหลายอย่างที่ผูกรัดมัดไอออนเอาไว้ จนยากที่จะถอนตัวออกมา

            แต่ละคืน ที่ไอออนต้องร้องไห้ผ่านหน้าจอ ในระหว่างสื่อสารผ่านเฟชบุคส์ ใบบอนที่เป็นพี่ชาย ยากที่จะอดทนได้ไหว ใจหนึ่งไม่อยากให้ผู้เป็นน้องสาว อ่อนแอ ปล่อยความรู้สึกท้อแท้ พ่ายแพ้ สิ้นหวัง กัดกินทำลายจิตวิญญาณของไอออนเอง ให้สุญสิ้นวิญญาณของตัวเองลงไปเรื่อยๆ


            สิ่งที่น่าจะทำได้ เพียงการเติมความเข้มแข็ง จากหัวใจคนที่เป็นพี่ สู่ผู้เป็นน้อง ผ่านคีย์บอร์ด ไปสู่สายโทรศัพท์ จากบ้านใบบอน ไปยังห้องพักของน้องไอออน ต้องส่งพลังความเข้มแข็งผ่านตัวอักษรไปให้ได้.....

            จากการคุยเรื่อง เขา "กำ" อะไรไว้ในมือ ถูกโยงเข้ามาถึงชีวิตของไอออน พร้อมกับสิ่งที่ถูกถ่ายทอด ส่งต่อจากหัวใจผู้เป็นพี่ ไปยังผู้เป็นน้องผ่านทางเฟชบุคส์ ในค่ำคืนที่ดึกสงัดใกล้เวลาเที่ยงคืน....



+++++
23:29ใบบอน-say:
เพื่อแลกกับมือของลูก
แต่สิ่งที่ลูกกำ มีค่าแค่ เหรียญเงินไม่กี่บาท

23:30ไอออน-say:
ก็แค่นั้น

23:31ใบบอน-say:
มันเป็นปรัชญา
เหมือนอย่างไอออน เลือกที่จะอยู่ที่นั่น
เลือกที่จะทุกข์ ร้องไห้
เลือกที่จะไม่มาเจอพี่สัปดาห์ก่อน
แต่พี่มองไปไกลกว่านั้น
มองว่า ไอออนน่าจะได้อะไรดีๆ ได้มุมมองใหม่ๆ กลับไปแล้ว คิดอะไรได้มากขึ้น
แต่ไอออนคิดแค่ว่า ไม่พร้อม ไม่รู้จะพูดอะไรถ้าเจอเพ่
เหมือนไอออน กำเหรียญในมือ
แต่พี่มองว่า มือไอออนอยู่ในแจกัน
ต้องคลายออก
กำไว้ เดี๋ยวเลือดไม่ไปเลี้ยง
เนื้อจะตาย
แต่ไอออนคิดว่า สิ่งที่กำอยู่ สำคัญที่สุดแล้ว
แต่พี่ว่า ไม่ใช่
แต่เพื่อความสบายใจของไอออน
ไอออนก็กำ ของไอออนต่อไป
ละกัน
สิ่งที่เสียไป
คือ เวลา

23:34ไอออน-say:
มันมีเหตุผลมากกว่านั้น

23:34ใบบอน-say:
แทนที่จะคิดอะไรใหม่ๆ ได้ตั้งแต่ วันอาทิตย์ทีแล้ว
ก็ต้องเลื่อนไปอีก 1 เดือน
เวลา 1 เดือน มันเปลี่ยนชีวิตคนได้ทั้งชีวิต
แต่หลายคน กลับปล่อยเวลาไปเรื่อยๆ
8 ปี
คนเรา มักจะคิดว่า ที่ตัวเอง คิด ตัดสินใจน่ะ ดีที่สุดแล้วสำหรับเวลานี้
แต่ลืมคิดไปว่า
คนที่อยู่ข้างนอก
มองไกลๆ
จะเห็นตัวเราในหลายมุม
ทั้งด้านหน้าด้านหลัง

แต่ตัวเราเอง เห็นเราในกระจก

แค่ด้านเดียวเท่านั้น

23:37ไอออน-say:
มันมีเหตุผลมากกว่านั้นที่ต่องทน

23:37ใบบอน-say:
ก็แล้วแต่จะคืด
แต่สิ่งสำคัญที่อยากจะให้รับรู้
ชีวิตมันมีทางเลือกอื่นมั่งมั้ย
ถ้าไม่มองหาทางเลือกทางออก
ชีวิตก็ทุกข์หนักตลอดไป
แม้จะต้องทนทุกข์กับเหตุผลบางอย่าง

23:38ไอออน-say:
แล้วอยากรู้ไหมว่าเพราะอะไร

23:38ใบบอน-say:
แต่อย่าลืมซิว่า
มันย่อมมีทางออกหลายทาง
คนเราถ้าคิดอะไรไม่ออก เพราะความทุกข์บังตา
ก็คิดว่า มันไม่มีทางเลือกอีกแล้ว
เพราะไม่เคยคิด ไม่เคยมอง
เอาแต่ร้องไห้
น้ำตามันไหล บังตา

23:54ไอออน-say:
ไม่มีไครเข้าใจไอออนหรอกถ้าไม่เจอกับตัวเอง

23:54ใบบอน-say:
แล้วแต่จะคิด
ถ้าคิดว่าตัวเอง เข้าใจทุกอย่าง แล้วจะมาทุกข์อยู่ทำไม
ถ้าเข้าใจ ก็ต้องหาทางออกให้ตัวเองได้ตั้งนานแล้ว
ความจริงยังไม่เข้าใจตัวเองต่างหาก
ไม่เข้าใจว่าจะทำยังไงต่อไป
ชีวิตถึงจะดีกว่านี้ ลงตัว ทุกข์ เจ็บปวดน้อยกว่านี้

23:58ไอออน-say:
จะพูดยังไงดีมีหลายอย่าที่ผูกมัดไอออน

23:58ใบบอน-say:
อือม
ก็ไม่ต้องพูด ถ้าไม่รู้จะพูดยังไงดี
ถ้าคิดว่า มันจะต้องผูกตลอดกาล มันก็จะผูกตลอดไป
ถ้าคิดจะคลายปม มันก็จะหลวมขึ้น
ถ้าไม่คิด มันก็จะแน่นมากขึ้น
หลวม ดีกว่า แน่น
วันนี้

00:00ใบบอน-say:
หลวม ยังขยับตัวพักได้
แต่ แน่น ... ตายลูกเดียว
ขยับไม่ได้

00:00ไอออน-say:
ไม่หรอกถ้าเขายอมปล่อยไอออนก็จะไปแล้ว

00:01ใบบอน-say:
ไม่แน่เสมอไป
ถ้าเรามัวแต่รอ ทุกอย่างก็ขึ้นอยู่กับเค้า
แต่ความเป็นจริง มันก็อยู่ที่ตัวเราด้วย
เรา ยกความสำคัญให้เค้ามากเกินไป
สิทธิสตรีเดี๋ยวนี้ เท่ากันแล้ว
ผู้หญิงที่เจอปัญหาปางตาย ก็มีคนแก้ไขจนได้
ลูก 3 ผัวไม่ใส่ใจ
แต่งงานมา 11 ปี เลิกไม่ได้
ผัวซ้อมเมียอีก
ยังเคลียรฺได้
เธอคิดว่า ทุกอย่างมันผูกมัด
บ้าน สมบัติ ทุกอย่าง
ถ้าไม่มีผัว คงเลี้ยงลูกไม่รอดแน่ๆ ตั้ง 3 คน
ยุคนี้ เงินไม่พอ ส่งลูกเรียน ลำบาก
แต่เค้าก็เคลียร์ได้
ไม่แคร์ผัวโง่ๆ

00:06ไอออน-say:
ไม่ไม่ๆๆและมีอีกอย่างที่ต้องทนคือลูกได้ยินไหมลูกเท่านั้นที่ไอออนรักมากที่สุดแครที่สุดที่ตัดสินใจไม่ได้คือลูก

00:06ใบบอน-say:
ก็อยู่ที่ตัวไอออนเอง
ผู้หญิงคนที่ยกเรื่องมาตะกี้ เค้าก็ห่วงลูก
กลัวมีปัญหาเรื่องพ่อ
แต่เค้าก็เลือกที่จะออกจากบ้านมา
ดีกว่าให้เห็นพ่อ ทำอะไรไม่เข้าท่า ให้ลูกเห็น
"กูเลี้ยงลูกของกูให้ดีได้โว้ย ไม่ง้อมันหรอก ผัวเฮงซวย"
"ทำชีวิตกูตกต่ำพอแล้ว อย่าให้ลูกกูต้องเป็นแบบมึงเลย"


00:10ใบบอน-say:
..อะไร อึ้งนานจัง
...ผู้หญิงคนนี้ ไปปรึกษาเพื่อนๆ หาทางออกให้ชีวิต
จนได้หลักคิดที่ว่า
ถ้าให้อยู่บ้านต่อไป
เดี๋ยวจะได้อะไรที่ไม่ดี จากพ่อมัน
พ่อ ลุกกัน ยังไง มันก็ต้องมีอะไรที่เหมือนกัน
ถ้าพ่อแย่ อนาคต ลูกก็ต้องแย่เหมือนตัวพ่อ
เลยตัดสินใจ แยกบ้านออกมา
เลี้ยงเอง

ถ้าในอนาคต ลูกของเธอ ต้องเป็นแบบผัวของเธอ
เธอก็คงทุกข์ใจ รู้สึกเหมือน แม่ของธนาธิปน่ะและ
เลยตัดปัญหา แยกทางกัน แต่ก็บอก อธิบายให้ลูกฟังว่า เกิดอะไรขึ้น
พูดให้เข้าใจ
ไม่ปิดบัง พูดให้ชัดเจน
จนเด็กเข้าใจ
แล้วพามาอยู่กับ พี่น้อง ที่มีความรัก ความอบอุ่นมากกว่า
ดูแล เอาใจใส่ลูกของเธอดีกว่า
โห ตา ยาย โอ๋ยังกะอะไร
ลูกทั้ง 3 มีความสุขมากกว่าอยู่กับพ่อซะอีก
ชีวิตดีขึ้น
ไม่มีปัญหาเรื่องพ่อ..ความรู้สึกว่า ขาดพ่อ
เพราะพี่น้อง ให้ความอบอุ่นได้ดีกว่า

คนเป็นพ่อ ที่ไม่เคยให้ความรักขนาดนั้นเลย
คนเป็นแม่ ก็สบายใจ
ออกจากกองทุกข์ได้
เลยไปลงทุนเปิดร้าน ขยันทำมาหากิน
กำไรเยอะ เพราะชีวิตมีความสุข ทำงานไม่กดดัน
ไม่ต้องร้องไห้
ทำเพื่อลูกเต็มที่ ไม่ต้องแคร์ผัวเลวๆอีกต่อไป
แทนที่จะต้องคอยพึ่งพาผัว
ไม่ต้อง
อยู่ได้ด้วยตัวเอง
หาเงินได้มากพอ เลี้ยงลูกได้
ได้มากกว่า ตอนที่อยู่บ้านเดิมอีก
เพราะมีความสุข ไม่ต้องทุกข์
สบายใจ

ไอ้ผัวมัน ก็ยังทำตัวแย่ๆเหมือนเดิม
จะมาขอคืนดี เพราะไม่มีคนดูแลบ้าน ซักผ้า รีดผ้าให้
แต่เธอ ไม่สนใจ ไม่มีเวลาคิด เพราะทำงาน เพื่อลูก

00:17ใบบอน-say:
5ปีก่อน เธอร้องไห้ บอกว่า ทุกข์มาก มีอะไรผูกมัดหลายอย่าง เลยต้องทนอยู่กับผัว
แล้วตอนนี้เป็นไง
ไม่เห็นต้องทน
เพราะคิดหาทางออก
อยู่ในโลกของความเป็นจริง

ไม่ยอมแพ้
สู้ชีวิต
จนมีวันของเธอ วันที่คลายปม ที่ผูกมัดได้ ด้วยตัวเอง

..จากที่คิดว่า ไม่มีทางทำได้
แต่เธอ ทำได้
....

เอาล่ะ
ทีนี้ ก็ขึ้นอยู่กับไอออน
อยากทุกข์ทรมานต่อไปอีกนานแสนนาน น
หรืออยากจะให้ชีวิตเป็นยังไง ก็คิดพิจารณาเอง
ละกัน

00:20ไอออน-say:
พูดจบยัง
เอาชะยาวเลย

00:21ใบบอน-say:
เล่าย่อๆนะนี่
ถ้าลงรายละเอียด เยอะกว่านี้

00:21ไอออน-say:

อือว่าอยู่

00:22ไอออน-say:
แต่ผู้หญิงคนนั้นเขาโชคดีที่พ่อแม่เขายังอยู่

00:23ใบบอน-say:
ไม่อยู่เหมือนกัน
พ่อแม่เสียตั้งแต่เค้าแต่งงาน

00:25ไอออน-say:
โอ้ยยเหนื่อยพูดแล้วอยากจะร้อง

00:25ใบบอน-say:
ร้องไปเถอะ
แต่ขอให้ไอออน คิดได้

00:26ไอออน-say:
ทำไม่ต้องมาเจอเรื้องบ้าๆอย่างนี้ด้วย

00:26ใบบอน-say:
ใช่จะมีแต่ไอออน คนเดียวที่ทุกข์
ก็ต้องแก้ไข ไม่ใช่เอาแต่จมทุกข์

00:27ไอออน-say:
ปรึกษาไครก็ไม่ได้

00:27ใบบอน-say:
ไม่ลองปรึกษาเอง
ไม่หัดไว้ใจใครเอง
ไม่หัดมองหาคนที่ไว้ใจได้เอง
ชอบจมทุกข์

00:29ไอออน-say:
มีคนเดียวเท่านั้นเจ๊น้องเข้าใจที่สุดเพราะเราเจอปัญหาเดียวกัน

00:30ใบบอน-say:
ก็ปรึกษาเจ้น้องไป

00:30ไอออน-say:
คนอืนแม้แต่พี่ตัวเองยังบอกไห้ทน

00:30ใบบอน-say:
เหรอ
อยากทน ก็ทนไป

00:30ไอออน-say:
ไม่ทงไม่ทนมันแล้ว
เบือมาก
ถึงไม่อยากอยู่เมืองไทยแล้ว
ขอเวลาเครียรตัวเองชักพัก

00:32ใบบอน-say:
ตามใจ

00:33ไอออน-say:
สิ่งเดียวที่ต้องข้องเกียวกันตลอดชีวิตคือลูกเท่านั้น
เรื้องอืนมันจบไปนานแล้ว

00:34ใบบอน-say:
ก็พยายามต่อไป
แต่...ต้องยอมรับว่า
อาจจะยาก
ู้ผู้หญิงที่ยกมาเล่า
ตอนแรก
กลุ้ม เครยีด
ิติดขัดไปหมด
เพราะผูกมัดหลายอย่าง
แต่ใจสู้ ไม่ท้อ
ไปหาปรึกษาเพื่อนๆ
เจอใครถามหมด ว่าจะทำยังไง
ิคิดยังไง
พยายามเล่า
แม้แต่คนที่เคยคิดว่า เล่าให้ฟังไม่ได้ คงไม่เหมาะ

แต่ตัดสินใจเล่า
แล้วพบว่า
คนที่เคยคิดว่า ไม่น่าจะเล่า
แต่ เค้ากลับ มีคำตอบ มีคำแนะนำดีๆให้ มากมาย
เพราะเธอไม่รู้หรอก
ว่าแต่ละคน พบเจออะไรมาในชีวิตมั่
เรารู้จักเค้า เท่าที่เราเคยรู้
แต่ คนเรา
ชีวิตมันผ่านอะไรมามากมาย
พบเจอ คุยกับผู้คนมามากมาย
มีประสบการณ์ต่างกัน
เมื่อเธอปรึกษา ก็ได้ทางออกมากขึ้น
แก้ปมปัญหา
เรื่องทรัพย์สิน , กฏหมาย ฯลฯ
เรื่องที่ว่า ยากๆ
รู้หมด
แก้ได้หมดอย่างเหลือเชื่อ
เพราะถาม
ไม่เคยปิดกั้นตัวเอง
พยายามหาทางออกให้ได้
คิดดู 11 ปี
มีอะไรผูกมัดขนาดไหน
ค่อยๆแก้ไปทีละจุด
จนหลุดหมด
เธอไม่เคยคิดหนี ไปต่างประเทศ
สู้กับปัญหา ลุยมันไปเลย
พอลงมือแก้ จะเจอปม ผูกมัดมากขึ้นเรื่อยๆ
ก็ใจสู้
แก้ไข แก้ๆๆๆๆ
จนหลุดทุกปม
แล้วก็เป็นอิสระ

....

ส่วนไอออน
การที่คิดจะหนีไปต่างประเทศ
แก้ปมให้หลุดหมดก่อนนะน้อง

00:40ไอออน-say:
จะแก้ให้หมดทุกปมเลย

00:40ใบบอน-say:
สู้เค้า
ตอนเริ่มต้น อาจจะท้อ รู้สึกว่ามันยากนะ
แต่ต้องสู้
มองอนาคต วันที่เป็นของไอออน และลูกนะ
วันที่เป็นอิสระ
วันที่ไอออนจะทำอะไรได้ทุกอยาง
ไม่ทุกข์  ิยิ้มกว้างๆได้
หัวเราะดังๆได้
อยากเห็นวันนั้นจัง
แต่น่าจะอยู่ในเมืองไทยให้พี่เห็นหน่อยยะ
ไปเมืองนอก ไม่เห็นตัวจริง