วันอังคารที่ 27 เมษายน พ.ศ. 2553
บทกวี "บาปรัก" .........โดย ป่าค้างตะวัน
คนละฟากเราห่างไกลไม่อาจพบ
แต่จะจบรักจากใจได้เชียวหรือ
ความรักเป็นตำนานเก่าที่เขาลือ
และฉันคือผู้สืบสานตำนานนั้น
เราต่างไปตามวิถีของชีวิต
ต่างลิขิตต่างสุขใจต่างใฝ่ฝัน
โชคชะตาของเราไม่เท่ากัน
เพราะฉะนั้นฉันจึงเศร้าเหงาคนเดียว
ก็ยอมรับว่าจากพรากกันแล้ว
ทำใจแน่วแน่ใจไม่เฉลียว
เนรเทศจากความรักที่ถักเกลียว
ปลีกตัวเปลี่ยวจากไกลไม่หวนคืน
แต่ฉันหนีใจฉันไม่เคยพ้น
ใจกังวลถึงแต่เขาเฝ้าขัดขืน
หักใจแล้วแต่ใจเล่าเฝ้ากล้ำกลืน
ทุกวันคืนผ่านไปใจยังจำ
เป็นคำสาปหรือบาปแต่ชาติไหน
ที่ดลใจให้เก้อเผลอถลำ
ที่พาใจให้รักปักใจจำ
คงจะทำบาปไว้ใจจึงตรม
30 กรกฏาคม 2538
"ป่าค้างตะวัน"
ฑิฆัมพร ชาลีกุล
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น