การยกย่องชมเชยพาเราไปได้ทุกแห่ง

พวกเราทุกคนชอบที่จะได้รับการยกย่องสรรเสริญ แต่มักจะโชคไม่ดีนักที่ส่วนใหญ่แล้ว เราจะได้ยินได้ฟังแต่เรื่องข้อบกพร่องของเรา อาตมาคิดว่ามันก็ยุติธรรมดี เพราะส่วนใหญ่แล้ว เราเองก็มักจะพูดถึงแต่ข้อบกพร่องของผู้อื่น ยากนักที่เราจะกล่าวยกย่องสรรเสริญผู้ใด โยมลองฟังตัวเองพูดดูสิ... เ มื่อไม่ได้รับการยกย่อมเชย และเมื่อไม่มีแรงเสริมด้านบวกให้กับนิสัยที่ดีงามทั้งหลาย นิสัยดีๆเหล่านั้นก็จะเหี่ยวเฉาและสลายไปในที่สุด หากการยกย่องชมเชยแค่เพียงเล็กน้อยจะสามารถเป็นกำลังใจอันยิ่งใหญ่ได้ เราทุกคนต้องการที่จะได้ยินคนยกย่องสรรเสริญเรา เราแค่ต้องการที่จะรู้ให้แน่ว่าต้องทำอะไรบ้างเพื่อจะได้ยินคำยกย่องนั้น อาตมาเคยอ่านพบในนิตยสารฉบับหนึ่ง เกี่ยวกับกลุ่มจิตบำบัดที่ใช้แรงเสริมด้านบวกแก่เด็กเล็กๆที่มีอาการผิดปกติ เกี่ยวกับการกินยาก เมื่อใดก็ตามที่เด็กพวกนี้กินอาหารแข็งๆ เขาจะอาเจียนออกมาแทบจะทันทีทันใด เพียงแค่เด็กคนใดคนหนึ่งสามารถกลืนอาหารได้สักคำ สักหนึ่งนาที หรือนานกว่านั้นโดยไม่อาเจียน พวกเขาก็ถึงกลับจัดปาร์ตี้ให้เลยทีเดียว บรรดาพ่อแม่จะสวมหมวกกระดาษยืนบนเก้าอี้ กู่ร้อง และตบมือ นางพยาบาลจะเต้นระบำ และโบกสายสีๆให้ปลิวสะบัด ใครสักคนจะเล่นดนตรีเพลงโปรดของเด็กๆ เป็นการจัดงานฉลองครั้งใหญ่ให้ทันที โดยให้เด็กที่กินอาหารได้คนนั้นเป็นพระเอกนางเอกของการฉลองนั้น เ ด็กๆเริ่มที่จะกินอาหารได้มากขึ้นๆ ความดีอกดีใจอย่างแท้จริงที่ตัวเองเป็นต้นเหตุให้เกิดความสุขเช่นนั้น ทำให้การทำงานของระบบประสาทของเขาเปลี่ยนไป เด็กๆเหล่านั้นต้องการการยกย่องชมเชยมากขนาดนั้น พวกเราก็เช่นเดียวกัน **************************************** จากหนังสือ “ชวนม่วนชื่น” ธรรมะบันเทิงหลายเรื่องเล่า ผู้นิพนธ์: พระอาจารย์พรหม หรือท่านอาจารย์พรหมวงฺโส ต้นฉบับหนังสือ: Opening The Door of Your Heart ผู้แปล: ศรีวรา อิสสระ ผู้ตรวจสอบการแปล: ท่านอาจารย์ชยสาโร ภิกขุ หากท่านใดประสงค์จะพิมพ์แจกเป็นธรรมทาน โปรดติดต่อโรงเรียนทอสี โทร. 02-713 3674 http://www.thawsischool.com/ ขอขอบพระคุณ ...

ที่มา http://weblog.manager.co.th/publichome/forgiven/