++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันศุกร์ที่ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2550

ความรักของเรา..จะสิ้นสุดลงเพราะจุดเสียในตัวฉันเท่านั้นใช่มั้ย...


ความรักของเรา..จะสิ้นสุดลงเพราะจุดเสียในตัวฉันเท่านั้นใช่มั้ย...


ถ ้างั้นสิ่งดีๆ ที่มอบให้คงจะไม่มีค่าไม่มีความหมายแล้ว ถ้า ณ เวลานี้เก็บเอาแต่สิ่งที่ไม่ดีมาจำใส่ใจ..คุณเคยเขียนในบันทึกไม่ใช่เหรอ..ห ลังจากที่เรากลับมาจากกรุงเทพฯ เมื่อเร็วๆนี้..ตอนที่ฉันน้อยใจที่คุณขึ้นรถจะกลับโดยที่ไม่ได้ล่ำลา..ไม่ได ้บอกฉันสักคำ ..เหมือนฉันไม่มีค่าในใจของคุณเลยแ ละคุณก็ได้พูดบอกว่าฉันจดจำเอาสิ่งไม่ดีชั่วขณะมาใส่ใจแล้วลืมหลายสิ่งอย่าง หลายชั่วโมงที่ได้อยู่ด้วยกันและกระทำร่วมกัน..แล้วคุณจะทำแบบที่ฉันทำเหรอ


คุณต้องการให้ฉันเป็นอะไร.คุณรักฉันที่ตรงไหน ...ตรงที่ความแปลก..ตรงที่ตัวฉัน..หรือรักที่อยากจะให้ได้ตรงกับความต้องการของคุณ ... บางครั้งฉันต้องฝืนเหมือนกัน..แต่ไม่ได้ยากลำบากอะไรมากมายเพราะฉันคิดว่าฉันทำเพื่อคนที่ฉันรัก..ฉันอยากให้คุณดีใจเหมือนกันที่คุณทำให้ฉันดีใจ ฉันอยากจะตอบแทนความรู้สึกดีๆ การกระทำที่ประทับใจ แก่คุณมั่ง


เวลานั้นฉันเหนื่อย มิใช่เหนื่อยกายเลย ความเหนื่อยทางกายฉันอดทนได้ คุณก็รู้ว่าฉันเป็นอะไร ฉันเหนื่อยใจ ฉันเบื่อผู้คนที่มีแต่สวมหน้ากาก พูดจาดี ๆ ต้องเสกสรรค์ปั้นแต่งอารมณ์ ความรู้สึก การกระทำ ทั้งๆ ที่ความจริง มันกำลังจะระเบิดแล้ว ท ุกอย่างคุณไม่ต้องน้อยใจฉันหรอกนะ ฉันทำเพื่อให้เค้าเอ็นดูรักใคร่ เมื่อเราเป็นเหมือนคนๆ เดียวกัน เมื่อเค้ารักฉันรู้สึกดีกับฉัน เค้าก็คงจะรู้สึกดีกับคุณไม่แตกต่างไปจากฉัน ถึงจะฝืนใจ ยังไงแต่ฉันก็ทำเพื่อคุณ...ไม่อยากให้คุณได้อับอายใครๆ เค้าในวันนึงข้างหน้าว่าคุณเลือกผู้หญิงที่จะมาเป็นแฟนของคุณไม่ผิด..


ฉันอยากพัก..อยากพูด...อยากคุย..กับคุณสองคน..5 วันที่ฉันลาหยุดงานฉันเครียด..ใช่ถูกต้องแล้ว..ฉันอยากจะพักใจอยากหยุดอยู่น ิ่งๆ อยู่กับคนที่ฉันรักและไว้ใจเชื่อใจ..อยากอยู่กับคุณอยากคอยดูแล..อยากถามทุก ข์สุข..อยากจะพักความรู้สึกที่เหนื่อยล้ากับชีวิตในอ้อมกอดที่เคยปลอบประโลม ยามบอบช้ำ จากการกระทำของสังคม อ้อมกอดที่แตกต่างจากพ่อและแม่


คุณจ๋า...ฉันรู้..บางครั้งคุณเหนื่อย..แต่คุณก็ต้องทำเพื่อฉันทนเพื่อฉัน..คน ที่คุณรัก..ฉันรู้ฉันซาบซึ้งกับน้ำใจอันนี้เสมอ และเก็บสะสมไว้ในกล่องของความรู้สึกอยู่เสมอไม่เคยลืม


บ างครั้งอารมณ์ที่ร้อนหงุดหงิดง่าย..และมันก็สะท้อนเข้าไปทำร้ายหัวใจคนที่ฉันรัก..ทำให้คนรักเสียใจน้อยใจ..ฉันผิดในข้อนี้..ฉันขอโทษนะที่รัก..แต่คุณจ๋ าคุณรู้มั้ย ..คุณคือคนที่ฉันรักนี่แหละฉันถึงปลดปล่อยได้เต็มที่อย่างไม่กังวล..เพราะรู ้ว่ายังไงซะ..คุณก็รักฉันเสมอ..จนทำให้ฉันลืมคิดไปถึงจิตใจคนของคนรัก..ฉันขอโทษนะ...คุณรู้ใจฉันเสมอรู้ทุกอย่างรู้แม้กระทั่งถ้าฉันโกรธน้อยใจเสียใ จฉันก็จะร้องไห้..ก็ใช่..ทั้งคืนน่ะแหละที่ฉันต้องร้องไห้และขณะนี้..กับการ กระทำของตัวเองอีกครั้ง


ว ันนี้ไม่รับโทรศัพท์เพราะกำลังโกรธและน้อยใจฉันใช่มั้ย..ฉันขอแค่วันนี้วันเ ดียวได้มั้ยแล้วพรุ่งนี้เราจะยังรักกันเหมือนเดิม..ฉันทนไม่ได้หรอกที่จะไม่ มีคุณ..หรือคุณทนได้ถ้าจะไม่มีฉัน..วันเสาร์เราจะไปที่ค่ายพี่หน่อยใช่มั้ย ..ความรักของเรา...ของฉันกับคุณจะยังคงมีอยู่ใช่มั้ย..ถ้าไม่มีกันและกันจะเ ป็นยังไง..คุณบอกฉันเมื่อคืนว่าเราเป็นเหมือนคนคนเดียวกันไม่ใช่เหรอ.. ฉันรักคุณนะรักมากด้วย


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น