โดย กิตติศักดิ์ สุคนธฉายา 8 สิงหาคม 2553 15:45 น.
ตั้งแต่เล็ก ๆ ดูเหมือนจะชั้น ป. 2 เรียนวิชาหน้าที่พลเมือง ครูสอนว่าระบอบประชาธิปไตย คือ ระบอบการปกครองโดยประชาชน ของประชาชน และเพื่อประชาชน จำได้แม่น แต่ไม่เข้าใจเพราะไม่เคยเห็น สมัยนั้นมีแต่ข้าพเจ้าขอรับผิดชอบแต่ผู้เดียว โตขึ้นมาหน่อย เห็นการเลือกตั้ง ประชาธิปไตยคือการเลือกตั้ง ถัดมาอีกนิด ในวัยนักศึกษาเรียกร้องประชาธิปไตย ประชาธิปไตยคือการมีส่วนร่วมของประชาชน
ประชาชนเลือกผู้แทน ผู้แทนเลือกรัฐบาล เวลาประชาชนเดือดร้อนก็มาหารัฐบาล ให้รัฐบาลช่วย เขามาหารัฐบาลที่ไหน ก็มาหาที่ทำเนียบรัฐบาล มาอยู่กันเป็นวัน เป็นคืน เป็นเดือน เพื่อให้รัฐบาลได้ยินได้ฟัง ได้รับรู้ปัญหาของเขา นั่นแหละรัฐบาลของประชาชน โดยประชาชนและเพื่อประชาชน เรียนมาตั้งแต่ชั้น ป.2 เพิ่งจะมาเข้าใจความหมายในสมัยประชาธิปไตยเบ่งบาน
อยู่มาจนแก่ ก็เพิ่งจะเคยได้ยินและเคยเห็น ประชาชนสงสัย รัฐบาลของเขากำลังทำอะไร เสียดินเแดนหรือไม่ เขาก็เดินมาหารัฐบาลของเขาที่ทำเนียบรัฐบาล ถ้าเป็นรัฐบาลของประชาชน โดยประชาชนและเพื่อประชาชน ก็น่าจะตอบให้ประชาชนของเขาหายสงสัย สบายใจ กลับบ้านไป แต่...การเดินมาทำเนียบรัฐบาลกลายเป็นสิ่งที่ต้องห้าม กองกำลังตำรวจ ทหาร คุ้มกันเข้มทุกเส้นทางสู่ทำเนียบ หากฝ่าฝืนจะถูกจำคุกสูงถึง 2 ปี ฟังแล้วได้แต่สงสัย เอ...รัฐบาลกลัวอะไรประชาชน ดูจะเป็นเรื่องที่น่าหวัว ที่รัฐบาลกลัวประชาชนของเขา ดูๆ รัฐบาลนี้น่าจะมิใช่รัฐบาลของประชาชน โดยประชาชนและเพื่อประชาชน เขาจึงกลัวประชาชนของเขาเองจะเดินทางมาสอบถามให้หายสงสัยว่ารัฐบาลของเขาได้ ดูแลผลประโยชน์และความมั่นคงด้านพระวิหารดีแล้วหรือ
ในสุดยอด 36 กลยุทธของซุนวู กลยุทธที่ 36 คือหนี ถือเป็นสุดยอดกลยุทธ ถ้ารัฐบาลนี้กลัวประชาชนของเขาจะมาหา เขาควรจะหนี ย้ายทำเนียบรัฐบาลหนีไปเสียเลย ในสมัยสามก๊ก โจโฉ พากองกำลัง 16 ขุนศึกบุกลั่วหยาง ตั๋งโต๊ะกลัวจนย้ายเมืองหลวงหนีไปฉางอานจึงรอดพ้น สมัยนี้การเดินทางสะดวกเป็นอันมาก ถ้าจะย้ายทำเนียบรัฐบาลไปอยุธยาหรือสุโขทัย ลุงจำลองคงตามไปได้ ถ้าจะให้ดี ตั๋ง “มาร์ค” ย้ายทำเนียบรัฐบาลหนีไปอยู่แถวทะเลทรายโกบีหรือทะเลทรายซาฮาร่า รับรองว่า โจ “ลอง” ตามไปไม่ถึงเด็ดขาด ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น