กุมใจกลางของปัญหา

จาก หนึ่งสมอง สองมือ
รวมบทสนทนา "ชีวิตธุรกิจ" พ.ศ. 2530
โดย ประสาร มฤคพิทักษ์

          ผู้จัดการฝ่ายขายพบว่า พนักงานขายกรุงเทพฯ กับพนักงานขายต่างจังหวัด มีเรื่องขัดแย้งกันเสมอๆ จึงหาวิธีจัดให้มีกัฬาร่วมกัน ไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกัน และพาไปเลี้ยงอาหารเป็นครั้งคราว แต่แล้วก็ยังปรากฏว่าพนักงานทั้งสองฝ่ายยังมีเรื่องระหองระแหงกันอยู่เสมอๆ ทั้งๆที่ได้ประสานเข้าด้วยกันแล้ว

          กรรมการผู้จัดการพบว่า พนักงานในฝ่ายธุรการส่วนใหญ่ไม่ค่อยเอาการเอางาน มักจะป่วยสายลาขาดบ่อยๆ จึงเรียกมาตักเตือนเป็นรายบุคคล ปรากฏว่าก็ได้ผลในระยะแรกๆ แต่ต่อมาก็เข้ารูปเดิมอีก

          สมุห์บัญชีเห็นว่า พนักงานบัญชีคนหนึ่งที่เป็นลูกน้องของตนลงตัวเลขบัญชีผิดพลาดบ่อยๆ ในระยะหลังๆนี้ จึงเรียกมาดุอย่างรุนแรง แต่แล้วก็ปรากฏว่า ยังลงตัวเลขผิดอยู่นั่นเอง

          นี่คือการมองปัญหาเพื่อหาสาเหตุที่แท้จริงของปัญหา

          ผู้จัดการฝ่ายขายมัวไปประสานความสามัคคีของฝ่ายขายต่างจังหวัดและกรุงเทพฯอย ู่อย่างนั้น โดยไม่รู้ว่าสาเหตุที่แท้จริงอยู่ตรงที่การจัดสรรผลประโยชน์ เรื่องคอมมิชชั่นมีความเสียเปรียบได้เปรียบกันอยู่ นี่คือใจกลางของปัญหา

          ที่พนักงานธุรการไม่เอาการเอางาน เป็นเพราะหัวหน้าฝ่ายธุรการนั่นเองที่ใช้งานลูกน้องไม่เป็น แทนที่จะพูดจาดีๆกลับขู่เอา ตะคอกเอา จนลูกน้องไม่อยากเข้าใกล้ นี่คือสาเหตุของปัญหา

          พนักงานบัญชีลงตัวเลขผิด เพราะมีปัญหาส่วนตัวทางครอบครัวที่แก้ไม่ตก จึงไม่มีกระจิตกระใจจะทำงาน ปัญหาอยู่ตรงนี้

          ทั้งผู้จัดการขาย กรรมการผู้จัดการและสมุห์บัญชีแก้ปัญหาไม่ถูกจุดทั้งนั้น เพราะเห็นปรากฏการณ์แล้วไม่อาจค้นหาสาเหตุที่เป็นใจกลางของปัญหาที่แท้จริง 3 กรณีที่กล่าว ผู้จัดการขายต้องแบ่งสรรผลประโยชน์ตอบแทนใหม่ กรรมการผู้จัดการต้องเปลี่ยนหัวหน้าธุรการหรืออบรมเสียใหม่ สมุห์บัญชีต้องช่วยแก้ปัญหาส่วนตัวของลูกน้อง จะทำเช่นนี้ได้ต้องกุมใจกลางของปัญหาให้ได้ นักบริหารที่กุมใจกลางของปัญหาไม่ได้ ก็มีแต่ต้องตัดสินใจผิดพลาดเป็นประจำ