เงียบใช่เงียบศัพท์เสียงสมัย
เข็มตกยังยินไหวแว่วว้าง
มืดใช่ มืดมิดปิดหนทาง
ยังมีไฟพรางกลางฤทัย
สงสารวิญญาณทุกดวง
เห็นใบไม้ร่วงน้ำตาไหล
สัมผัสสายลมจักจี้หัวใจ
เห็นรอย ยิ้มของดอกไม้ยวนยี
หนักแสนหนักกระอักเลือด
เฉือนเชือดเดือดอะดักเทิดศักดิ์ศรี
ยิ้มได้ร้องไห้ได้ในเสี้ยววินาที
วิญญาณ สุนทรีย์กวีปราณ
*****
บนรอยยิ้มไยใช่ว่าไม่เศร้า
เพลงหวานอาจเคล้าคลอครวญคร่ำ
ในสีขาวใช่ไม่มีสีดำ
เห็นธรรมเห็นกวี อยู่ที่ใจ
สรรพสิ่งในโลกล้วนคือมวลมิตร
ในถูกมีผิดอาจเป็นได้
ใครว่าในน้ำไม่มีไฟ
ดอกไม้ที่มีพิษยังมากมี
เรียนรู้หัวใจให้แจ้ง
จากแหล่งเชื้อเพลิงลับลี้
ค้นหาอำนาจธรรมขลังพลังกวี
หาในใจดวงนี้..มีไหมหนอฯ
พระไม้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น