เช้าวันหนึ่ง ที่โต๊ะทานข้าว พ่อกับลูกอีก 3คน รีบรับประทานอาหาร
เพราะต้องรีบไปส่งที่โรงเรียนและพ่อก็ต้องไปทำงาน ทานกันไปคุยกันไป
จนกับข้าวร่อยหรอลง ในขณะที่แม่ที่เป็นคนทำอาหารกำลังไปอาบน้ำแต่งตัว
ทันใดนั้นขณะที่พ่อกำลังจะตักแกงทีีเหลือประมาณ1/3ของถ้วยลูกสาวคนโต ก็ร้องทักเสียงกร้าวเลยว่า พ่อเหลือกับข้าวให้แม่บ้าง ผู้เป็นพ่อสะดุ้ง ถึงกับ ช้อนตกจากมือ เพราะในอดีตที่ผ่านมา ตนเองไม่เคยคิดถึงคนที่ได้ทำอาหารให้ทุกวันเลย เวลากลับมาและหิวข้าว ก็พรวดพราดไปที่ห้องครัว เปิดดูกับข้าวว่ามีอะไรที่พอจะทานได้บ้าง แล้วก็เอาออกมาทานอย่างเอร็ดอร่อย ตรงข้ามกับลูกอีก3คนที่คอยดูแลใส่ใจแม่ที่เหน็ดเหนื่อย และคอยกันอาหารให้แม่เสมอ เพราะแม่จะมาทานอาหารเป็นคนสุดท้ายหลังจากที่ทุกคนออกจากบ้านไป...ชายผู้เป็นพ่อขอปลีกตัวเข้าห้องน้ำ น้ำตาเขาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว ใช่สินะ ตลอดเวลาที่ผ่านมาไม่ว่าที่บ้าน ที่ทำงาน การประชุมใดๆ หรือแม้แต่ในตลาดที่มีการลดราคาสินค้า เขาไม่เคยพลาดที่รีบเป็นคนที่ได้คิวแรกๆในการได้ การซื้อ การตักอาหารเยอะๆมาทานโดยไม่เคยคิดถึงคนอื่น จนบางครั้งอาหารก็เหลือ ในตลาดถ้ามีสิ่งที่ถูกใจ ราคาไม่แพงก็มักจะกวาดซื้อจนเกินพอดี หลายครั้งก็เอามาเก็บไว้เฉยๆ เน่าเสียไปก็มาก ...เขาทบทวนพฤติกรรมที่เห็นแก่ตนเองนี้นานเกือบ๑๐นาที จนลูกมาเรียก พ่อเสร็จหรือยัง เดี๋ยวไปโรงเรียนไม่ทัน เขาจึงใช้น้ำลูบหน้าที่เปื้อนด้วยน้ำตา ออกไปกอดลูกคนโต" พ่อขอโทษที่ช้าไปนะ เอ้าไปกันได้ละ..
จากวันนั้นมา ชายผู้เป็นพ่อได้เลิกพฤติกรรมเห็นแก่ตนเองไปจนหมด จากที่เคยคิดแต่จะได้จะเอาจะมี เขากลับมาคิดถึงผู้อื่น ไม่เอารัดเอาเปรียบ และรู้จักขอบคุณทุกคนทีมีส่วนช่วยงาน เปลี่ยนเป็นคนที่ใหัแก่คนอื่นก่อนเสมอ..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น