Saknarong Mongkol
ความคิด ความเชื่อ การปฏิบัติร่วมกันในสังคมที่ผ่านกาลเวลามายาวนานจนตกผลึกเป็น "จารีตของสังคม"เป็นรูปธรรมของวิถีความคิด ความเชื่อและพฤติกรรมร่วมกันของคนในสังคม เป็น "ของจริง"ที่จับต้องได้ของสิ่งที่มีอยู่ เป็นอยู่ การพยายามเปลี่ยนแปลง หักเหวิถีดังกล่าวด้วยหลักการ ความคิด ความเื่ชื่อใหม่เพื่อนำไปสู่การปฏิบัติร่้วมใหม่ไม่ใช่เรื่องง่าย มันจะยากหากมันไม่สอดคล้อง-ขัดแย้งอย่างรุนแรงต่อจารีตของสังคมนั้น และจะยากยิ่งขึ้นหากสิ่งใหม่นั้น ไม่ใช่ "ของจริง"ในตัวมันเอง
ความล้มเหลวของคณะราษฎร์เมื่อ ๘๐ ปีก่อนเป็นตัวอย่างที่ชัดเจน คณะราษฎร์เอาชนะจารีตความผูกพันกับสถาบันพระมหากษัตริย์ของคนไทยไม่ได้ เพราะจารีตฯ นี้เป็นผลึกที่แข็งแกร่งแน่นหนา ในขณะที่หลักการปกครองแบบประชาิธิปไตยที่นำเข้าใหม่นอกจากจะใหม่เกินความเข้าใจ ไม่สอดคล้องกับวิถีวัฒนธรรมบางอย่างแล้ว มันยัง"ไม่ใช่ของจริง"แบบที่มันเป็นตามทฤษฎีที่คนตะวันตกสร้างมันขึ้นเพราะถูกเบี่ยงเบนด้วยความไม่ถ่องแท้ชัดเจนทั้งในแง่หลักการและในแง่เจตนาของคนร่วมขบวนการเปลี่ยนแปลงการปกครองด้วยกัน
ผลที่เกิดขึ้นในครั้งนั้นและต่อเนื่องมาหลายทศวรรษก็คือ การได้ไปซึ่งอำนาจของระบอบเผด็จการทหารที่มีวังวนการแย่งชิงระหว่างผู้มีอำนาจทหารซึ่งอยู่ในคณะราษฎร์นั่นเอง หาใช่สถาบันพระมหากษัตริย์ หรือผู้นำฝ่ายที่เทอดทูนประชาธิปไตยในคณะราษฎร์ และแน่นอนว่า ไม่ใช่ประชาชน
วันนี้จารีตความผูกพันดังกล่าวก็ยังเป็น "ของจริง"ที่มีอยู่จริง ถ้านักวิชาการแดงหรือมวลชนเสื้อแดงคิดจะสร้างประชาิธิปไตยที่เป็นจริงขึ้นบ้าง นอกจากจะต้องเคารพต่อจารีตฯ ดังกล่าวนี้แล้ว ยังหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ต้องพยายามยึดหลักการประชาธิปไตยที่เอื้อประโยชน์ต่อประชาชนและพยายามปฏิบัติให้ได้ตามนั้นอย่างแท้จริง ไม่ใช่ติดยึดอยู่กับตัวบุคคลที่อ้างประชาธิปไตยเพื่อประโยชน์ของตนเองไม่ว่าด้วยความรักหลง ไม่ใส่ใจว่าทำผิด คิดร้ายไว้อย่างไร หรือเพียงเพราะหวังจะใช้เงินหรืออำนาจของตัวบุคคลคนนั้นด้วยหวังจะใช้เป็นสะพานไปสู่ประชาธิปไตย
หาไม่แล้ว สิ่งที่อ้างและสิ่งที่ทำก็จะยังเป็นเพียง "ของเทียม"ที่ไม่มีพลังเพียงพออยู่นั่นเอง โดยเฉพาะพลังทางจริยธรรม-คุณธรรมที่จะไปแข่งขันกับพลังจารีตฯ ที่มีอยู่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น