เป็นแง่คิดที่ดีมากๆค่ะ......(อ่านเจอนะค่ะ)
ไม่มีอะไรในโลกนี้เป็นของเรานอกจากบุญกรรม คนเรามารู้จักกันได้ก็ต้องเคยมีบุญมีกรรมร่วมกันมาก่อน เมื่อหมดบุญหมดกรรมร่วมสร้างร่วมมีกันมาก็แยกย้ายจบกันไป โลกคือละครค่ะ มองทุกอย่างอย่างเป็นธรรมชาติ ร่วมเล่นแต่อย่ายึดติด มองปัจจุบันอย่ายึดติดอยู่กับอดีตอย่าหวังยึดมั่นกับอนาคตที่ยังมาไม่ถึง ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด
... อย่ามองคนอื่นให้มองจิตตัวเองพิจารณาความรู้สึกเราเอง และหัดเริ่มรักให้เป็นคือ ..รักที่จะให้คนอื่นมีความสุขคือเมตตาไม่ใช่ครอบครอง..
... ถ้าวันนี้เป็นบทของเราๆก็ทำหน้าที่เราให้ดีที่สุดและทุกสิ่งที่เราทำไปคือเราทำให้ใจตัวเราเอง ให้ใจเราละเอียดและสูงขึ้น หัดดีใจที่เราได้ทำสิ่งดีๆ(ทำแบบเมตตาน่ะค่ะไม่ใช่กิเลส)
...เมื่อหมดบทของเราแล้วเขาจากไป เราจะนึกถึงสิ่งดีๆของตัวเองที่มีโอกาสให้และแสดงออก ส่วนเขาเราไม่หวังอะไร เราไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นเจ้าของใคร เราเกิดมาเพื่อทำสิ่งดีๆให้ตัวเองและทุกๆคนค่ะ อยู่กับใครคบกับใคร ทำตนให้เหมือนต้นไม้ให้ร่มให้ความเย็น ให้เขาพักเมื่อเขามีแรงอยากเดินทางต่อก็ปล่อยเขาแต่เรายังเป็นต้นไม้ที่มีร่มเงาต่อไปน่ะค่ะ
... คนเราเมื่อเจอที่ร้อนมักจะนึกถึงที่เย็นเสมอ ของเก่าช่างมัน..เริ่มต้นใหม่น่ะค่ะ เริ่มให้ความเย็นที่ใจเราก่อน เมื่อเรามีเราถึงจะให้คนอื่นได้ค่ะ หัดให้แต่ไม่หวังรับ หัดยิ้มส่งแต่ไม่ชะเงอรอ ลองดูน่ะค่ะ เอาใจช่วยค่ะ สวดมนต์ทำใจให้สงบสติและความร่มเย็นพร้อมทั้งสิ่งดีๆคนดีๆจะมาสู่คุณค่ะ....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น