ขอฝากธรรมะข้อคิด ๙ ข้อ ให้ผู้ศึกษาธรรมะ
๑. ไม่มีอะไรในชีวิตที่จะประเสริฐเท่ากับการรู้ความจริงของสิ่งทั้งปวง เพราะเหตุว่า
ไม่ใช่การหลอกลวง ไม่ใช่การเข้าใจผิด ไม่ใช่ความเห็นผิด แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่
จะรู้ความจริงของสิ่งทั้งปวง(สัจจธรรม) เพราะว่าจะต้องเป็นผู้ที่ตรงจริง ๆ.
๒. ถ้าจะพูดเรื่องไร้สาระ ก็นิ่งไม่พูดเสียดีกว่า โดยที่ว่าไม่ต้องลำบากเดือดร้อนใจ
เพราะเหตุว่าการไม่พูดนั้น ไม่มีเรื่องที่จะทำให้ผู้อื่นเกิดโลภะโทสะ หรืออกุศลต่าง ๆ.
๓. ถ้าเป็น(ดุจ)ผ้าเช็ดธุลีได้เสมอ ๆ ก็จะเป็นผู้ที่มีความสบายใจ ไม่ว่าใครจะประพฤติ
ต่อท่านด้วยกาย วาจาอย่างไร ไม่เคยเดือดร้อนเลย เพราะว่า ไม่ถือตนว่าเป็นผู้มี
ความสำคัญ.
๔. พระธรรมนั้นไม่ใช่เพื่อโลภะ ไม่ใช่เพื่อลาภไม่ใช่เพื่อยศ ไม่ใช่เพื่อสักการะ ไม่ใช่
เพื่อสุข ไม่ใช่เพื่อการสรรเสริญ แต่ต้องเป็นไปเพื่อปัญญา เพราะฉะนั้น พระธรรม
จริง ๆ เพื่อให้พุทธบริษัทเกิดปัญญา.
๕. ถ้าเป็นผู้ที่อบรมเจริญเมตตาจริง ๆ จะไม่เว้นโอกาสใดเลย ไม่ใช่นึกจะเจริญ
เมตตาเฉพาะในเวลาที่เกิดโทสะเท่านั้น
๖. กิเลสทั้งหลายเกิดขึ้นทำกิจการงานตลอดวัน (ในขณะที่ไม่ใช่วิบาก และไม่ใช่
กุศล) หลังจากที่ได้เห็น ได้ยิน ได้กลิ่น ลิ้มรส รู้สิ่งที่กระทบสัมผัสแล้ว ให้เห็น
ตามความเป็นจริงว่า ผู้ที่เป็นปุถุชน ที่ว่ามีกิเลสหนาแน่นคืออย่างนี้ เพราะความจริง
ก็คือความจริง จนกว่าปัญญาจะเพิ่มขึ้น
๗. ผู้ที่ตรงต่อพระรัตนตรัย จะเอื้อเฟื้อต่อพระธรรมวินัยจริง ๆ , กิเลสที่มีมาก
ต้องอาศัยบารมีที่สะสมมากขึ้น ๆ จึงสามารถที่จะละคลายได้.
๘. การที่จะเป็นบัณฑิตดูเหมือนจะเป็นไม่ยาก โดยที่ไม่เก็บความโกรธไว้ และสิ่งใด
ที่ไม่เป็นประโยชน์ ก็ไม่พึงประพฤติ.
๙. ชีวิตที่มีความเห็นถูก จะคิดทำแต่สิ่งที่ดีงาม.
ที่มา : http://www.dhammahome.com/front/webboard/show.php?id=6821&PHPSESSID=e552e2a350d89d9d5c51b80724b2d172
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น