บทกวี "คือคน" ...... โดย สีเทียน (กาฬสินธุ์)

    ครั้งคราวก่อนตัวฉันยังน้อยนิด
    ไม่เคยคิดสร้างสรรค์วันข้างหน้า
    แล้วแต่พ่อกับแม่จะนำพา
    เพราะตัวข้าขาดวิชามาอำนวย
        พอโตขึ้นเติบใหญ่ได้อีกนิด
        ก็เริ่มคิดสร้างสรรค์วันสุดสวย
        ฝันสักวันฉันต้องครองความรวย
        หวังจะช่วยเหลือชนคนพิการ
            มาบัดนี้ตัวฉันได้ฟันฝ่า
            มีปัญญาคู่สมองสองประสาน
            ลืมความหลังครั้งเคยคิดมาเนิ่นนาน
            เริ่มคิดอ่านสร้างสิ่งอื่นทุกคืนวัน
                เดี๋ยวอยากโน่นเป็นนี่ไม่มีจุด
                อยากจะรุดไปข้างหน้าท้าความฝัน
                อยากจะเชิดชูหน้าเผ่าพงศ์พันธุ์
                ทนกัดฟันทนอาบคราบเหงื่อกาย
                    มือนั้นกำปากนั้นกัดตีนนั้นถีบ
                    แล้วก็รีบมุ่งไปตามใจหมาย
                    ทนเหนื่อยยากตรากตรำลำบากกาย
                    ชอบท้าทายคือคนทุกชนเชื้อ
                        มีสองมือกับสองตีนเป็นอาวุธ
                        คือมนุษย์ผู้ประเสริฐเป็นเลิศเหลือ
                        มีสมองสองตาและเลือดเนื้อ
                        ทนอยู่เพื่อคงศักดิ์ "นักสู้" นาน.                   


โดย สีเทียน  (กาฬสินธุ์)