เมื่อถึงวันจำพรากจากสถาน
ที่เคยอยู่สุขสมมานมนาน
ก็ถึงกาลจากไปจำไกลตา
ครบกำหนด ปลดเกษียนเวียนมาถึง
ให้เศร้าซึ้งโศกทรวงสุดห่วงหา
คิดถึงเพื่อนร่วมงานแต่นานมา
ต้องจำลาจำพรากจากแน่นอน
นับแต่นี้ต่อไปจะได้พัก
งานหน้าที่เหนื่อยนักขอพักผ่อน
วันเกษียน เวียนมาต้องลาจร
เขากำหนดขั้นตอนไว้อย่างนี้
จะใหญ่โต แค่ไหน ใครก็ช่าง
เมื่อสุดทางเดินจึงก้าวถึงที่
ระดับสูง ระดับต่ำ ก็ตามที
ข้อกำหนด เขาที มาเนิ่นนาน
จากแต่กาย ใจยังนึก รำลึกถึง
ครุ่นคำนึง ถึงแต่ชื่อ "การสื่อสาร"
ขออวยชัย ให้อยู่ยั้ง จีรังกาล
สถิตสถาน คงมั่น นิรันดร
"ดรุนกร"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น