อย่าเรรวนหนทางสร้างทรัพย์สิน
พ่อทิ้งสวนทุเรียนไว้ให้ทำกิน
จงเอาดิน-น้ำ-ต้นไม้ ใช้สร้างตัว
พันธุ์หมอนทองและชะนีมีหลายไร่
ทำสวนไปกลางแดดแผดเผาหัว
ร้อน-หนัก-ยาก ยังคึกไม่นึกกลัว
ยามฟ้ามัวหมายมั่นว่าฝนมี
ฝาคราแรกดีใจได้ใบเขียว
ความแห้งเหี่ยวหายไปให้สุขี
ซื้อปุ๋ยใส่บำรุงต้นพ่นยาดี
คิดวิธีทำดอกออกผลไว
พายุฝนกลับโหมจนต้นหัก
น้ำทะลักท่วมซ้ำกระหน่ำใส่
สวนทั้งสวนมาล่มจมหายไป
ท่วมหัวใจไม่เหือดดั่งเลือดเย็น
เมื่อน้ำลดก็หมดแล้วเรือกสวน
เหลือเพียงซากคร่ำครวญเมื่อแลเห็น
พ่อ-แม่-ลูก ชาวสวน ล้วนลำเค็ญ
ตายทั้งเป็นไหมหนอ หรือรอตาย
เมื่อสิ้นสวน ก้าวสู่ ธ.ก.ส.
คำสั่งพ่อ จำข่ม ไม่ยอมขาย
จะทำสวนสานต่อหล่อเลี้ยงกาย
อายเป็นอายแล้วพ่อขอจำนอง
โรจน์ นิมิตร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น