ถึงวันนี้ก็ยังต้องถามอยู่
ถามหาคำตอบที่ไม่รู้
ก็แค่ลองถามดูจะเป็นไร
นับแต่เริ่มตะลอน .ในตอนนั้น
ชีวิตฉันเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่
เป็นหนุ่มออฟฟิศผูกเน็คไท
หาเงินเก็บไว้ใช้แต่งงาน
ซื้อบ้านจัดสรรเป็นเรือนหอ
ถอย"ซีวิค 1 อ." โก้หร่าน
แถมด้วยหนี้สินอีกเบอะบาน
ผ่อนดอกต้นนานยี่สิบปี
ถามตนเอง ใครกุมเหงบีบบังคับ
ยอมรับ! ฉันยอมรับวิถีนี้
"ถึงหนี้มาก ยิ่งเครดิตดี"
อา..คมกริบกระไรนี่หนอคำคน
เหมือนหนังสือเล่มเก่าเคยผ่านตา
อ่านแล้วยังต้องมาอ่านอีกหน
ชื่อหนังสือ "ชีวิตสามัญชน"
ตลกแกมสัปดนปนเศร้า
ไม่ชอบหรอกนะจะบอกให้
ทั้งน้ำมากเกินไปทั้งไฟเผา
ภาษาศิลป์วิ่นเหวอะเปรอะน้ำเมา
คนเขียนเขามุ่งเอาแต่ค่าเรื่อง
ค่าเรื่องค่าคนค่าสังคม
ค่านิยามค่านิยมค่าปมเขื่อง
เฟอร์นิเจอร์ชีวังมลังเมลือง
จะหมดจะเปลืองเรื่องของกู
ถามตัวเอง เบื่อเปล่าเหนื่อยเปล่า
ช่างถามงี่เง่าจริงเจ้าหนู
ใช่ว่ายอมแพ้พ่ายได้นี่ตู
ชีวิตคู่ไม่ใช่ชีวิตปลีก
เคยถามฟ้าถามดาวไม่ถ้วนครั้ง
ถึงวันนี้ก็ยังต้องถามอีก
ถามหาส่วนที่หายไปหนึ่งซีก
ส่วนที่ฉันฉีก..แล้วทิ้งไป
ปีชา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น