โชคหรือเคราะห์อย่างไรผมไม่สน
แม่ต้องออกนอกบ้านทำงานตน
ครอบครัวเรายากจนเป็นอาจิณ
พ่อก็หายจากบ้านไปนานนับ
ยายพูดกับคนข้างบ้านแถวร้านถิ่น
ด้วยเหตุผลกลใดไม่ยลยิน
ไม่ถวิลงอนเง้า ไม่เข้าใจ
ผิวยายเหี่ยวย่นกร้านด้วยงานหนัก
เดินเก็บผักริมรั้วมาคั่วไก่
แม่ไม่มาเลยต้องฆ่าที่เลี้ยงไว้
จิ้มน้ำพริกกับคั่วไก่ในมื้อนั้น
ซุกซนบ้างบางเวลาประสาเด็ก
กับเจ้าเล็กคนรองน้องของฉัน
ยายดุด่าว่าบ้างช่างดื้อรั้น
พอค่ำพลันยายกล่อมให้นอนเปล
เพลงโบราณหวานแว่วยังแผ่วหู
เจ้านกเขาขันคูอย่าหันเห
แม่เจ้าไปประเดี๋ยวมาอย่าโยเย
โฮละเห่.. เฮ่สำทับหลับสบาย
น้ำตารินหลั่งไหลแม้วัยหนุ่ม
เปลวไฟสุมแสงเพลิงดับเพลงลับหาย
ณ ที่นั้นเชิงตะกอนร่างของยาย
หลับสบายไร้เสียงสำเนียงใด
เสกสรร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น