คืนเศร้า คนซึม
คืนลา คนลืม
คืนปลื้ม คนปลง
..ยังจำได้ ยังจำมั่น คืนวันเก่า
ที่สองเรา เชยชิด พิสมัย
หว่านน้ำคำ พร่ำรัก สลักใจ
เอียงซบไหล่ ก้มแนบบ่า ว่าแสนรัก
แล้วคืนวันเวลาที่ว่าหวาน
ก็ถึงกาลร้าวแยกต้องแตกหัก
เพราะความเชื่อความคิดผิดกันนัก
เพราะต่างศักดิ์ห่างชั้นกันแสนไกล
จึงฝืนยิ้มฝ่าน้ำตาอำลาเจ้า
ทนรับเอาคาวมชอกช้ำระกำไหม้
ขอให้เจ้าโชคดีจงมีชัย
พบคนใหม่ที่ดีกว่าพี่เอย..
...คืนมืด คนเมา
...คืนเศร้า คนซึม
...คืนลา คนลืม
...ใครปลื้ม แล้วใครปลง
สัญญา คำวงษา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น