ด้วยหัวใจห่อเหี่ยวเมื่อเหลียวหลัง
นับตัวเลขบอกอายุบวกกำลัง
ก็ยิ่งถอยเข้าฝั่งลงทุกทีฯ
สังขยาหาขีดอายุไขย
แรงเรี่ยวเหี่ยวหายไปมากไหมนี่
พ.ศ.บวกเลขท้ายไปอีกปี
อายุเราวันนี้..ขึ้นหลักใดฯ
เวลานาทีที่พ้นผ่าน
ดอกไม้เบ่งบานแล้วไปไหน
สังขารก็เหมือนกัน..ฉันใด
โรยราตามวัย..ก็ฉันนั้นฯ
นับเจ็บที่จำได้ไว้กี่แผล
นับสุขที่แท้ได้กี่ขั้น
คืนให้สังขารกับวานวัน
ก็เท่านั้นหนอชีวิต..อนิจจังฯ
อาจจักซื้อชีวาก็หาไม่
เปลืองเปล่าปลิดไปเมื่อถึงฝั่ง
มิอาจประกันชีพให้ยืนยัง
ลำพังตัวเปล่า..ที่เอาไป
คนแล้วคนเล่าที่เฒ่าแก่
แสดงความไม่เที่ยงแท้ภววิสัย
ต่อเมื่อหมดสิ้นลมหายใจ
ไม่ว่าใครหน้าไหนไม่ต่างกันฯ
วันนี้มีอะไรให้แก่โลก
สุขกับโศกซื้อขายได้ไหมนั่น
พรุ่งนี้ที่จะบอกความสำคัญ
ให้กล่าวขวัญถึงชื่อ..เลวหรือดีฯ
พระไม้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น