ความรู้สึก

ไม่เศร้าหมองไม่ต้องร้องไห้
ไม่เสียใจไม่ต้องร้องหา
ไม่สุขไม่ทุกข์ไม่ระอา
ไม่เหนื่อยเมื่อยล้าไม่อาวรณ์

จะอยู่โดดโลดเดี่ยวแม้นเปลี่ยวจิต
ไร้ญาติมิตรไร้ผู้รั้งคอยสั่งสอน
ไร้คู่คิดชิดใกล้ไม่ง้องอน
ไม่อาทรร้อนใจไม่นำพา

แม้นดีใจไม่แย้มยิ้มริมฝีปาก
แม้นลำบากยากเข็ญเป็นหนักหนา
แม้นถูกโลกเหยียดเย้ยอย่างเคยมา
แม้นศรัทธาถูกทำลายสายกมล

ดวงตากล้าแข็งแกร่งแห่งแรงใจ
ส่องไปในปฐพีนี้ทุกคน
จะร้อนจารกวีชี้ผองชน
ถึงทุกข์ทนคนว่าเขลายอมเมามัว

เหมือนหนึ่งซึ่งเป็นทาสความรู้สึก
เหมือนส่วนลึกสำนึกแผ่ซ่านทั่ว
เหมือนหัวใจไม่พรั่นพรึงไม่หวั่นกลัว
เหมือนดั่งตัวแค่ชมชื่นก็ตื้นตัน

ได้สานตำนานความรู้สึก
แล้วจารึกตามที่ใจได้รังสรรค์
ตามกระแสครรลองของคืนวัน
แค่เท่านั้นหรอกหนอก็พอเพียง

  ยอดา ฮะเซ็งเช็ง