สุขกับโศกระคนปนกันทั่ว
เดี๋ยวแจ่มใสเดี๋ยวเลือนรางช่างน่ากลัว
อาจหม่นมัวหรือแจ่มจ้าน่าคิดจัง
ความเมตตาให้อภัยไม่มีเหลือ
พบแต่เสือร้ายร้ายให้สิ้นหวัง
ความแก่งแย่งชิงดีไม่จีรัง
แต่คนยังไขว่คว้ามาครอบครอง
ค่าน้ำใจค่าความดีไม่มีแล้ว
เหลือแต่แววโป้ปดสยดสยอง
คนใจดำมากมายมีก่ายกอง
คงลืมมองว่าต้องตายไปสักวัน
บ้าอำนาจบ้ายศศักดิ์อัครฐาน
บ้าผลงานความยิ่งใหญ่มิไหวหวั่น
คนรอบข้างมองไม่เห็นเป็นสำคัญ
ตัวเองนั้นเก่งเหลือเหนือกว่าใคร
ความเจริญมีมากมายก็หลายอย่าง
โลกยิ่งกว้างนับวันทันสมัย
โลกาภิวัฒน์ก้าวหน้าพาก้าวไกล
วิทยาการสมัยใหม่มีใช้กัน
แต่ "มนุษย์" หาไม่ได้ในโลกนี้
ไม่รู้ที่ตรงไหนให้เลือกสรร
พบแต่ "คน" คนกันไปไม่เว้นวัน
คนจนปั่นคนไม่ทั่วลืมตัวเอง
"เด็กบ้านนอก"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น