++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันพุธที่ 23 เมษายน พ.ศ. 2551

โอ้...ความรัก..

มันหายสิ้นไปจากดวงใจของพวกเธอแล้วใช่ไหม
เหมือนไอน้ำเหือดละเหยด้วยการแผดเผาของแดดกล้าแห่งเดือนเมษา ฯ
ทิ้งไว้เพียงผืนดินกระด้างกลางสายลมแห้งแล้ง
และฝุ่นดินที่ปลิวว่อนไร้ทิศทาง

เช่นเดียวกับผืนดินที่แห้งผาก ถูกทอดทิ้งไว้กลางสายลมอ้างว้าง
ดวงใจของพวกเธอกำลังปริแยก เมื่อความรักได้ระเหยหายไปดังไอน้ำ
ความปวดร้าวจึงปรากฏอยู่ในดวงใจทุกดวงของพวกเธอ
เช่นเดียวกับเมืองร้างที่ผู้คนได้ล้มตายไปหมดแล้ว
ดวงใจของพวกเธอต่างเงียบใบ้ มันไม่อาจส่งเสียงและไม่อาจได้ยิน
พวกเธอต่างเดินไปตามลำพังอย่างเดียวดาย
เช่นเดียวกับกลจักรที่ปราศจากวิญญาณ
แม้มันจะเคลื่อนไหวอย่างมั่นคง พร้อมเพรียง
ดวงใจของพวกเธอต่างเคลื่อนไหวรีบร้อน
ด้วยจังหวะเต้นเดียวกับฟันเฟืองและลูกสูบในเครื่องยนต์ที่เธอใช้อยู่
ที่ส่องแสงระยิบระยับอยู่นั่นไม่ใช่ดวงดาว แต่เป็นแสงอิเล็กทรอนิกส์
ที่กระหึ่มดังอยู่นั่นไม่ใช่เสียงสวดมนต์ของนักบวช แต่เป็นเสียงสังเคราะห์
จากโปรแกรมคอมพิวเตอร์
มันหายสิ้นไปจากดวงใจของพวกเธอแล้วใช่ไหม
หากบังเอิญมีใครถามหา เธอไม่เคยอาวรณ์
เธอคิดจะหาซื้อมันจากห้างสรรพ์สินค้า,หรือจะสร้างมันขึ้นมาใหม่ด้วย
สารสังเคราะห์... เช่นเดียวกับสิ่งอื่นๆที่พวกเธอเคยทำลาย

จุมพล จิตต์

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น