++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันพุธที่ 23 เมษายน พ.ศ. 2551

ถ้าเลือกได้

ถ้าฉันเป็นเช่นทะเลไม่รู้หลับ
จะอ้อนกับผืนทรายเพื่อคลายเหงา
กระซิบสั่งจากเกลียวคลื่นเพียงแผ่วเบา
ว่าสองเราจะมิพรากจากกันไกล

ถ้าฉันเป็นมัจฉามหาสมุทร
คงมิหยุดว่ายแหวกธาราใส
พบเพื่อนฝูงหลากหลายโลกกว้างไกล
ด้วยหัวใจอิสระและเสรี

ถ้าฉันเป็นท้องฟ้านภากว้าง
ไม่อ้างว้างโอบดวงดาวพราวรัศมี
ได้ชมชื่นจันทร์กระจ่างในราตรี
กระจายคลี่เมฆสวยทิวาวาร

ถ้าฉันเป็นเพ็ญจันทร์สว่างฉาย
มิห่างหายส่องแสงนวลชวนฝันหวาน
เคียงดาวน้อยร้อยหมื่นพันทั่วจักรวาล
งามตระการประดับเกล็ดดุจเพชรมณี

ถ้าได้เป็นดวงอาทิตย์จะสาดส่อง
สว่างต้องปฐพีมิหมองศรี
ไล้ทุ่งหญ้าป่าเขาเขียวขจี
ชุบชีวีพนากว้างไม่ร้างไกล

ถ้าเป็นนกจะผกผินบินเหินหาว
ชมดวงดาวเหนือกิ่งไม้ด้วยสดใส
กรีดดนตรีร้องเพลงวังเวงไพร
มีเพื่อนใจคือดอกไม้ใกล้ภมร

ถ้าเป็นฝนหล่นพรั่งหลั่งจากฟ้า
โปรยปรายมาพริ้วพรำเพื่อคลายร้อน
ที่อบอ้าวเย็นชื่นผืนดินดอน
มิอาทรคลองสระน้ำฉ่ำชื่นชม

ถ้าแม้นเป็นสายลมแล่นละลิ่ว
ฉันจะปลิวลูบไล้กายคลายขื่นขม
จะล้อไผ่พริ้วใบละไล่ลม
เที่ยวเพลินชมไม้ป่านานาพันธุ์

แต่ก็เป็นได้เพียงฉันในวันนี้
เพียงแต่มีโลกสดใสที่ในฝัน
เพียงมุ่งสร้างความดีทั้งชีวัน
เพื่อสุขสันต์มวลมนุษย์ในสังคม

  นงลักษณ์ สุทธิวัฒนพันธุ์

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น