ความสุขมีสองแบบ คือ สุขที่เกิดจากความยึดมั่นในตัวกูของกู กับสุขที่อิสระจากความยึดมั่นในตัวกูของกู หรือสุขที่ยังมีตัวกูของกูอยู่ กับสุขที่ไม่มีตัวกูของกู
ที่ยังมีตัวกูของกูเพราะยังมีอวิชชา เนื่องจากยังไม่มีปัญญาอย่างแท้จริง กามสุข เป็นสุขที่มีตัวกูของกู เวลาได้มาก็ยึดว่าเป็นของกู เวลาเสพแล้วมีความสุข ก็ยึดว่ามีกูผู้สุขเรียกว่ามีการยึดมั่นในตัวกูของกู อย่างเหนียวแน่น จึงเป็นสุขที่นำไปสู่ทุกข์ โดยเฉพาะในยามที่ต้องพลัดพรากสูญเสีย แต่สุขที่ไม่มีตัวกูของกูหรือสุขที่เกิดจากความไม่ยึดมั่นในตัวกูของกู อันนี้เป็นสุขที่ประเสริฐที่สุด เมื่อเราสามารถทำลายความยึดมั่นในตัวกูของกู ก็จะเข้าถึงความสุขที่ประเสริฐที่สุด
ทกุคนในโลกนี้เอาแต่ครุ่นคำนึงว่า “ฉันอยากมีความสุข” มีคนหนึ่งอธิบายไว้ดี ถ้ายังมีความคิดว่า “ฉันอยากมีความสุข” คุณก็จะไม่พบความสุข แต่พอลองเอาตัว “ฉัน” ออกไป เอาความ
“อยากมี” ออกไปสิ่งที่เหลือคือ “ความสุข”
พระไพศาล วิสาโล
จากความสุขอันประเสริฐ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น