ห้องเรียนที่ชื่อว่า "โลก"
ขอบคุณ...ความคิด
ที่ช่วยให้เราได้ใช้อวัยวะที่ชื่อ "สมอง" บ่อยๆ
แม้บาง ครั้ง...ที่ความคิดจะมีมากเกินไปจน "ล้น"
แต่หลาย ครั้ง...ที่เราหยุดทำ เรื่องไร้สาระได้
ก็เพราะสิ่งๆ นี้ห้ามเอาไว้
ขอบคุณ...ความฝัน
ที่ช่วย ทำ ให้เกิดสิ่งดีๆ ขึ้นมา
เพราะเราอยากเห็นมันกลายเป็นความจริง
และ บางครั้งอีกเหมือนกันที่มันก็สอนให้เราเข้าใจด้วยว่า
"ความฝัน" บางอย่าง เป็นได้แค่ "ความฝัน"
เปลี่ยนเป็นความจริงไม่ได้
ขอบคุณ...ความจริง
ที่ทำให้รู้สึกได้ว่า
ตัวเองยังยืนอยู่บนโลก
ขอบคุณ...ความทุกข์
ที่บอกอะไรเราได้อย่าง ตรงไปตรงมา
ไม่เหมือนกับ...ความสุข
ที่บางทีก็ทำให้ เราหลงเพลิดเพลินจนลืมพิจารณาตัวเอง
ขอบคุณ...ความรัก
ที่ทำให้จิตใจเราอ่อนโยน ไม่แข็งกระด้าง
รู้จักการให้ และ เสียสละ
แม้ว่าความรักในระหว่างคน สองคนนั้น
จะต้องมีคนหนึ่งที่รักมากกว่า...อยู่เสมอ...
ขอบคุณ...ความหลง
ที่บอกให้ เรารู้ว่า
ยังมีอีกคำที่คนชอบเข้าใจผิด
ว่าเป็น...ความรัก
ขอบคุณ...ความแตกต่าง
ที่ทำให้โลกนี้สวยงาม และไม่น่าเบื่อ
การยอมรับความแตกต่างของเรากับคนอื่น
จะ ทำให้ประตู ของมิตรภาพ...เปิดออกตลอดเวลา
โลก...คือห้องเรียนห้อง ใหญ่ที่สุด เท่าที่ฉันได้เคยเรียนมา
และเป็นที่แห่งเดียวก็ว่าได้ที่คน เรียนกับคน ให้คะแนนคือคนๆ เดียวกัน
...นั่นคือ ตัวเราเอง...
ทุกวิชาที่ได้เรียน ไม่มีวิชาไหนที่ผ่านไปง่ายๆ
แต่ก็ไม่มีวิชาไหนที่ยาก เกินกว่าจะเรียนรู้
นี่คือบางสิ่งที่ฉันได้มาจากห้องเรียน...ห้อง นี้
และอยากจะเอ่ยคำว่า...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น