อย่าลืม

อย่าลืม ว่าเราเกิดมาเป็นคนได้นั้นแสนยาก
อย่าลืม ว่าเรามีอายุแสนสั้น
อย่าลืม ว่าพ่อแม่ไม่ได้อยู่กับเราไปตลอด
อย่าลืม ว่าเรามิได้อยู่คนเดียวในโลก
อย่าลืม ว่าชีวิตของเราขึ้นอยู่กับบุคคลอื่นอยู่เสมอ
อย่าลืม ว่าชีวิตนี้มิใช่ " ของเรา "
อย่าลืม ว่าชีวิตเป็นสิ่งไม่เที่ยง <อนิตจัง>
อย่าลืม ว่าชีวิตเป็นทุกข์ <ทุกขัง>
อย่าลืม ว่าชีวิตมิใช่ของของเรา <อนัตตา>
อย่าลืม ว่าวันหนึ่งเราจะแก่
อย่าลืม ว่าวันหนึ่งเราจะเจ็บ
อย่าลืม ว่าวันหนึ่งเราจะตาย
อย่าลืม ว่าวันหนึ่งเราจะพลัดพราก
อย่าลืม ว่าเรามีกรรมเป็นสมบัติของตน
อย่าลืม ว่าสรรพสิ่งเป็นไปตามเหตุปัจจัย
อย่าลืม ว่าตนต้องเป็นที่พึ่งของตน
อย่าลืม ว่าสันติสุขส่วนบุคคลคือสันติสากลของโลก
อย่าลืม ว่าเรามีสิทธิ์ที่จะไม่ทุกข์-ไม่โง่
อย่าลืม ว่าเราสามารถ นิพพาน ที่นี่และเดี๋ยวนี้
อย่าลืม ว่าเวลาไม่อาจรีไซเคิล

ท้ายนี้ผู้เขียนหวังเป็นอย่างยิ่งว่าท่านผู้อ่านจะไม่ขี้ลืมอีกต่อไป หากอยู่ในปัจจุบันขณะและพิจารณาปัจจุบันธรรม ที่เป็นทางออกของทุกข์ทั้งปวง ไม่ต้องคำนึงถึงอดีตที่ผ่านมาแล้ว และอนาคตที่ยังไปไม่ถึงอีกต่อไป เอวัง


ธรรมะสวัสดี