หมดม็อบแล้วคงจะเหงาแย่นะ

Anchalee Ismanyee
6 ชั่วโมงที่แล้ว บริเวณ Bang Yai
บทสนนายามเช้าของพี่-น้องหลังออกจากคปท.
ฉัน: ตุ๋น...กูว่ากูโรคจิตแน่เลยว่ะ
ไข่ตุ๋น: เอ๊า!!ไม่อ่ะ
ฉัน: คปท.สงบมาหลายวันแล้วนะ...กูกร่อยๆไงไม่รู้ว่ะ....กูแอบคิดถึงเสียงระเบิดอ่ะ...
ไข่ตุ๋น: เออ...จริงว่ะพี่...มันสงบเกินไม่รู้ว่าจะกลัวดี หรือจะดีใจดี
ฉัน: กูยืนมองเสื้อกันกระสุนของกูนะวันนี้ แล้วก็คิด...เออ...ไม่ได้ใส่มาหลายวันแล้วเนอะ...
ไข่ตุ๋น: พี่น้ำ...ตุ๋นว่าชีวิตพี่แม่งตื่นเต้นเกินไปแล้วแหละ!!!พี่ต้องกลับมาฝึกตัวเองให้อยู่แบบสงบๆเหมือนเดิมบ้างนะ!!! แต่ว่า พี่ว่ามันหายไปเลยป่ะ พวกนั้นน่ะ
ฉัน: มันก็คงไปอ่ะ แดงก็ดูเหมือนปลุกไม่ขึ้นแล้ว อีกอย่างกูว่านะ คือ ทำอะไรเราก็ไม่ได้ ที่ทำมาตลอดคือตั้งใจป่วนให้เรากลัว แต่มึงดูดิกลัวกันที่ไหน กูว่ามวลชนก็กร่อยๆแบบกูนี่แหละ ดูวันนี้เราเล่นดิ หลับหมด!!
ไข่ตุ๋น: เออ จริงว่ะพี่ ตุ๋นก็ไม่อยากให้มันเกิดอะไรอีกอ่ะนะ สงบได้ก็ดีใจแสดงว่าเราใกล้ชนะแล้ว บ้านเมืองได้สงบซักที
(แท็กซี่มา)
ไข่ตุ๋น: เจอกันพี่ หมดม็อบแล้วก็ใช้ชีวิตสงบๆบ้างนะพี่อ่ะ พี่น้ำหวัดดีคร้าบ...
(ไข่ตุ๋นจากไป)(ฉันหิ้วกีต้าร์เดินคิด)
หรือกูโรคจิตซาดิสม์วะ ไม่มีเสียงระเบิดแล้วแอบเหงา ชีวิตไม่ตื่นเต้น บ้าจิงงง ชีวิตนักดนตรีคปท.!!!

ปล.ไม่ได้อยากให้มันเกิดเหตุการณ์ลอบกัดขึ้นอีกแต่อย่างใด ดีใจที่สงบได้ ดีใจทุกคนปลอดภัย แต่ก็นะ...วัยรุ่นอ่ะ!!! หมดม็อบแล้วคงจะเหงาแย่นะ