::: ถูกทุกสาย ถ้าพูดถึงสมถะ :::

::: ถูกทุกสาย ถ้าพูดถึงสมถะ :::

“... ชื่อของกิเลสอีกชื่อหนึ่ง คือ ความประมาท
ชื่อของอวิชชาอีกชื่อหนึ่ง คือ ความประมาท
ชื่อของธรรมและวิชชาจรณะสัมปันโน คือ ชื่อความไม่ประมาท
มรรคองค์แปดก็คือ ความไม่ประมาท
สติปัฏฐานสี่ก็ คือ ความไม่ประมาท
สติ คือ ความไม่ประมาท

ย่อลงมาก็คือ “ อัปปมาเทนะ สัมปาเทถะ” จงอย่าตั้งอยู่ในความประมาทเลย คือ จงอย่าตั้งอยู่ในกิเลสเลย จงอย่าตั้งอยู่ในความมัวเมา จงอย่าตั้งอยู่ในความหลง จงอย่าตั้งอยู่ในความมืด จงอย่าตั้งในอยู่ในอวิชชานั่นเอง เห็นไหม นี่เราประมาทในศีล เราประมาทในทาน เราประมาทในสมาธิ รวมถึงประมาทในปัญญา เราไม่สนใจหลักวิชาทางตำรา ก็ประมาทตำราอีก เราติดตำราเกินไปก็ประมาทในทางสมถะภาวนากับวิปัสสนาภาวนาอีก เราประมาทในกัมมัมฏฐานของคนอื่น แต่พอใจในกัมมัฏฐานของตนแล้วก็ว่ากัมมัฏฐานของคนอื่นผิด ยังไม่ลึกซึ้งพอในการปฏิบัติกัมมัฏฐาน สมถะแม้กระทั่งขยับนิ้วแล้วเกิดความเป็นสมาธิก็ไม่เห็นผิดอะไร สมถะคืออุบายที่ทำให้สงบใจเห็นมั้ย ...

คำว่าสมถะเป็นอุบายที่ทำให้สงบใจ มีด้วยกัน ๔๐ กอง ... เมื่อได้สมถะความสงบแล้วทำไมไม่เข้าวิปัสสนาตามทางที่ถูกต้อง ทำไมต้องไปต่ออะไรเป็นขั้นเป็นตอนมั่วไปหมดเลย ยกมือขยับมือ ยกมือขยับมือ ก็ถูกไม่ผิดไงไม่ได้เถียงสมถะนั่นแหละ สายจับดวงแก้วก็ถูกอีกไม่ผิด สายยุบหนอก็ถูก นะมะพะธะก็ถูก ถูกทุกสายนั่นแหละ ถ้าพูดถึงสมถะนะ ฉันยังไม่พูดถึงวิปัสสนา ถ้าพูดถึงวิปัสสนาคุณต้องเข้าให้ถูก เอากำลังตรงนั้นมาเจริญวิปัสสนา วิปัสสนาสายกลางจริงๆ มีสายหลวงปู่มั่นนี้รู้สึกจะกลางที่สุด มาตรฐานแสตนดาร์ดที่สุดเลย เพราะรักษาคงไว้ตามหลักของพระพุทธเจ้ามาตั้งแต่พระสาวกต่างๆ มาจนถึงลำเลียงมา ไปอ่านในหลักของพระสูตรแล้วตรงหมด ไม่มีการเปลี่ยนแปลงและดัดแปลงทั้งสิ้น แต่ภาคสมถะท่านจะเน้นเรื่อง พุทโธ เท่านั้นเอง แต่ท่านก็ไม่สอนแค่พุทโธ บางองค์สำเร็จกสิณ หลวงปู่ฝั้นสำเร็จกสิณ บางองค์สำเร็จนั้น แต่ทุกองค์ที่สำเร็จนั้นทำไมกลับมารวมสอนพุทโธอย่างเดียว ไม่สอนอย่างอื่น เพราะพุทโธเป็นตัวขัดเกลาจิต เป็นตัวกล่อมจิต และเป็นตัวที่ทำให้เกิดกุศลในจิตได้ง่าย และในขณะที่ภาวนาพุทโธนั่นเองเป็นตัวดึงดูดบุญกุศลทั้งหลาย บุคคลใดนึกถึงบุคคลที่มีคุณ บุคคลใดนึกถึงบุคคลที่สูงศักดิ์ บุคคลใดนึกถึงบุคคลที่พ้นไปแล้ว บุคคลผู้นั้นจะเป็นผู้พ้นตาม เป็นผู้บรรลุตาม เป็นผู้ถึงธรรมตาม ...”

ตอนหนึ่งของพระธรรมเทศนา ณ บ้านธรรมยอดไกรศรีฯ
โดย หลวงพ่อครูบาเจ้าเพชร วชิรมโน