\"ความสุขของฉัน\"
เรื่องราวในชีวิตประจำวันของแต่ละคนล้วนแตกต่างกันไป มีทั้งเรื่องราวที่เราพอใจและไม่พอใจกับเรื่องราวเหล่านั้น ความสุขและความทุกข์ของแต่ละบุคคลย่อมมาจากปัจจัยหลายอย่างประกอบกัน ครอบครัว สังคม ก็เป็นส่วนหนึ่งของปัจจัยเหล่านั้น แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือ \"ตัวเรา\" ที่จะพิจารณารับเรื่องราวเหล่านั้นเข้ามาในชีวิตหรือไม่อย่างไร เรื่องราว \"ความสุขของฉัน\" เป็นเรื่องราวที่ข้าพเจ้าเลือกเขียน เพราะเป็นเรื่องราวของความทรงจำที่ดีในชีิวิต เมื่อรำลึกถึงเรื่องราวเหล่านั้นย่อมทำให้ข้าพเจ้ายิ้มได้อย่างมีความสุข และมีกำลังใจในการดำเนินชีวิต ...
ราวปี พ.ศ. 2547 เมื่อข้าพเจ้าเรียนอยู่ประถมศึกษาชั้นปีที่ 6 โรงเรียนจัดงานวิชาการขึ้น เกี่ยวกับการเขียนเรียงความ ซึ่งมีการจัดประกวดเรียงความเพื่อชิงรางวัล เป็นเงินทุนการศึกษาจำนวนหนึ่ง และข้าพเจ้าก็ได้เข้าร่วมเป็นส่วนหนึ่งในงานประกวดครั้งนั้นด้วย ข้าพเจ้าได้เขียนเรียงความในหัวข้อเรื่อง \"แม่ของฉัน\" ในช่วงเวลาที่เขียนนั้นมีอุปสรรคปัญหาบ้างเล็กน้อย แต่ขณะนั้นสิ่งที่กังวลใจมากที่สุดเห็นจะเป็นเรื่อง \"เขียนอย่างไรให้ชนะการประกวด\" (พูดง่ายๆ สั้นๆ \"กลัวแพ้\" นั่นเอง) แต่ข้าพเจ้าก็มีกำลังใจที่ดีในการเขียนครั้งนั้น กำลังใจที่สำคัญที่สุดของข้าพเจ้าคือ \"แม่\" นั่นเอง และแล้ววันตัดสินก็มาถึงในที่สุด ผลการตัดสินคือ ... เรื่องราวที่เขียนนั้น ไม่ติดหนึ่งในสามเลย ด้วยความเป็นเด็กข้าพเจ้าจึงร้องไห้ออกมาอย่างเสียใจที่สุด ที่ไม่ได้ติดหนึ่งในสาม อาจพูดได้ว่าสิ่งนี้เป็นเรื่องราวความทุกข์ของข้าพเจ้าเรื่องหนึ่งก็เป็นได้ แต่ ... ข้าพเจ้าไม่คิดเช่นนั้น เมื่อ ... แม่พูดกับข้าพเจ้าว่า
\"การที่ได้รัก คือการเสี่ยงว่าจะไม่ได้รับความรักเป็นการตอบแทน การตั้งความหวัง คือการเสี่ยงกับความเจ็บปวด การพยายาม คือการเสี่ยงกับความล้มเหลว แต่ยังไงก็ต้องเสี่ยง เพราะสิ่งที่อันตรายที่สุดในชีวิต ก็คือ การไม่เสี่ยงงอะไรเลย\"
แม่พูด ... พลางยิ้มให้กำลังใจ ในคำพูดครั้งนั้นของแม่ ทำให้ความเสียใจ น้อยใจ ท้อแท้ ที่มีกลับจางหายไปในทันที เป็นสิ่งที่้ข้าพเจ้าประทับใจในตัวแม่มาก และในการประกวดครั้งนั้น ข้าพเจ้าคิดว่าเป็นชัยชนะที่สวยงามที่สุด ไม่เคยคิดว่าเป็นการพ่ายแพ้แต่อย่างใด และสิ่งนี้เองทำให้ข้าพเจ้ามีแรงบันดาลใจในการเขียนเรียงความเรื่อง \"แม่ของฉัน\" อีกครั้งในปีถัดมา และมีโอกาสติดหนึ่งในสามในที่สุด ถ้าจะยกบุคคลตัวอย่างของข้าพเจ้า ขอยกให้ผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อว่า \"แม่\"
การที่คนเราตั้งความหวังกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งแล้ว คำตอบที่จะได้มามีแค่สองอย่างเท่านั้นคือ \"สมหวัง\" และ \"ผิดหวัง\" เท่านั้นเอง การที่ได้มาซึ่งความสมหวัง ย่อมแสดงถึงผลสำเร็จในสิ่งที่หวังหรือตั้งใจกระทำการสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เราย่อมอยากเก็บเรื่องราวเหล่านี้ไว้ในความทรงจำให้นานเท่านาน แต่ทว่าคำตอบที่ได้มาเป็นผิดหวังย่อมแสดงถึงความล้มเหลวในสิ่งที่หวังหรือตั้งใจกระทำการสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เป็นที่แน่นอนเราย่อมไม่อยากเก็บเรื่องราวเหล่านี้ไว้ในความทรงจำเป็นแน่ !! อยากจะกำจัดให้พ้นความทรงจำไปเสีย แต่ ... จะมีสักกี่คนที่จะมองเห็นความผิดพลาด ผิดหวัง หรือความล้มเหลวในชีวิตเหล่านี้ ให้เป็นประสบการณ์ในการดำเนินชีวิต แทนที่จะทิ้งความทรงจำเหล่านั้น แต่นำกลับมาไว้วิเคราะห์ถึงความบกพร่องที่เป็นเหตุของความผิดหวังใน \"อดีต\" เพื่อพัฒนา \"ปัจจุบัน\" ไม่ดีกว่า หรือ ?
ที่มา http://www.facebook.com/people.khon
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น