กัลปพฤกษ์ชูช่อรอต้อนรับ
คอยเธอกลับคืนถิ่นแผ่นดินสยาม
สองฝั่งลุ่มเจ้าพระยาธารางาม
ยังคงความเปี่ยมรักให้ตักตวง
ถ้าดินน้ำลมฟ้าพูดจาได้
จะฝากให้พูดมาว่าห่วงหวง
ถ้าบินได้เหมือนดังนกทั้งปวง
จะบินล่วงลัดฟ้ามาทุกวัน
เพราะคิดถึงเธอมากอยากอยู่ใกล้
แล้วจับมือเธอไว้ด้วยมือฉัน
ไม่อยากให้ใครพรากเราจากกัน
สุขอยู่ในรักนั้นนิรันดร...
แต่เพราะ "การศึกษา" คือหน้าที่
เธอจึงลี้แรมไกลใจทอดถอน
จกาพ่อแม่จากเพื่อนจากเรือนนอน
อยู่สุดค่อนโลกกว้างแสนห่างไกล
ก็หวังเพียงเธอสำเร็จเสร็จศึกษา
คงหวนคืนกลับมาพบกันใหม่
มาสู่ความสุขแสนแผ่นดินไทย
ช่วยสร้างความยิ่งใหญ่ให้แผ่นดิน
กัลปพฤกษ์โอนอ่อนรอฟ้อนรับ
คอยวันเธอหวนหลับมาสู่ถิ่น
ถึงที่ไหนมีค่าน่ายลยิน
สุขทั้งสิ้นเทียบไทยไม่ได้เลย...
ทรงธรรม ธนวิภาคย์ (กรุงเทพฯ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น