ในมุมอับชื้นอันขื่นขม
ซานซมเซซังอย่างกระหาย
ที่นี่...อาณาจักรแห่งความตาย
บ่งบอกถึงความหมายความพ่ายแพ้
ด้วยเหตุใดไม่รู้ดูไม่เห็น
มันซ่อนเร้นเลวร้ายขยายแผ่
มากัดกร่อนกินในฤดีแด
ฝากรอยบาดแผลไว้ภายใน
รู้ในความรู้สึกว่าลึกลับ
มานานนับหลายยุคทุกสมัย
มันกดทับจับมัดรัดล่ามใจ
ยิ่งสลัดยิ่งหม่นไหม้เหมือนไฟลน
คืออำนาจมิอาจเห็นเป็นตัวได้
มันเคลื่อนไหวมาพร้อมกับความสับสน
แล้วข่มขี่บีฑาเหล่าผู้คน
ผู้เปี่ยมด้วยความจนบนแผ่นดิน
หากคือความโง่เขลาคือเงาบาป
ที่ถูกสาบอย่างจำนนให้คนหมิ่น
แปดเปื้อนปนคาวแห่งราคิน
ค่าคงเที่ยงกวดหิน บนดินดาน
ไร้น้ำซับกับพื้นให้ชื่นฉ่ำ
กรอบแห้งด่างดำเป็นกลุ่มก้อน
ตัวประหลาดขวักไขว่ไชชอน
ขุดไว้เป็นรังนอนของพวกมัน
ทั้ที่มีชีวิตจิตสำนึก
วิญญาณความรู้สึกถูกปิดกั้น
อำนาจโฉดชั่วตัวไหนกัน
มันลงทัณฑ์สืบทอดตลอดมา
เสรี ทัศนศิลป์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น