ราวหลั่งจากฟากฝั่งไกล เกินว่ายถึง
ลอกปลื้มดื่มดำในห้วงคำนึง
กลองในอกตกตะลึง ตึงตัง
ละอองเกสรหวาน,ผ่านไหว
ตกกระทบถึงใจ,ในหวัง
สร้อยเสียงเพียงใดหนอได้ฟัง
กี่ครั้ง,กี่ครั้ง ยังแค่มอง
เหมือนไกล..
วาบในหัวใจ ไหลละล่อง
สุดสายป่านจับประคับประคอง
อึดอัด คับข้อง-ก็เท่านั้น...
ทว่า, อาจบางที...
คงหมดจดบทกวีผ่านกรองกลั่น
หลอมไหลไกลใกล้ว่ายถึงกัน
พังทลายกรอบคั่น ชั้นกำแพง
ใกล้ใกล้...
โอ..หวั่นและไหวในความแกร่ง
คลื่นใดไหนนั่นกระชั้นแรง
เซาะฝั่งวิ่นแหว่งแล้งหัวใจ..
นพนาถ กาญจนนิธิ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น