บันทึกรัก ฯ - วันสิ้นปี ไม่สิ้นใจ

ตอนสาย เธอโทรมาถามเขา วันนี้ จะออกมาหาเธอมั้ย
เธออยากให้เขามา จะพาไปปิคนิค แก่งเลิงจาน
เขาพึ่งกินข้าวเสร็จ ไปเล่นกะหมาๆ
เขาบอกว่า เดี๋ยวออกไป

เขานั่งรถไปถึง 11.10 น. แวะไปเข้าห้องน้ำ แล้วโทรหาเธอตอน 11.35 น.
แต่เธอพาน้องสาวออกมาหาจองตั๋วรถเข้า กทม. กว่าจะเสร็จ กลับไปส่งน้องและออกมาหาเขา
เขาต้องรอถึง 12.40 น.

เขารอนาน รออยู่คนเดียว
เปล่าเปลี่ยว
วันสิ้นปีต้องมานั่งอยู่คนเดียว ท่ามกลางผู้คนหลากหลาย
พร้อมหน้าพร้อมตา ทั้งพี่น้อง ครอบครัว มาเที่ยวกันอย่างอบอุ่น
ทำให้เขารู้สึกว้าเหว่ เหงาใจอย่างมาก
การรอคอยมันทรมานจริงๆ

เธอขับมอเตอร์ไซต์มาถึง แล้วก็พาเขาไปแก่งเลิงจาน
ไปปิกนิค
สั่งข้าวเหนียวส้มตำ หอบเสื่อไปหามุมร่มๆในสวนสุขภาพ
นั่งกินข้าว อิ่มแล้ว นอนหนุนตักของกันและกัน
คุยกันไป จนแดดไล่ ต้องย้ายเสื่อหลบแดดหลายครั้ง

ถึงรอนานก็ยังมีเวลาส่วนตัวได้ชดเชยได้บ้าง
ทั้งเมื่อวานและวันนี้ มีเวลาที่อยู่ด้วยกันสองต่อสองเสียที
ก่อนหน้านี้ ไม่ค่อยมีเวลาแบบนี้เลย

แป๊บเดียวบ่าย 3 ครึ่ง เลยต้องเก็บเสื่อ จานมาคืนร้าน
ก่อนที่เธอจะขับรถมาส่งเขาขึ้นรถกลับบ้าน

สิ้นปี ไม่สิ้นใจจริงๆ

บันทึกรัก ฯ - อากาศหนาวมากเลย

"อากาศหนาวมากเลย นอนห่มผ้าด้วยนะที่รัก"

บันทึกรัก ฯ -โชคดีนะที่คุณไม่อยู่ใกล้ๆ

"ง่วงมากเลยคุณ นอนแล้วน้า โชคดีนะที่คุณไม่อยู่ใกล้ๆ ไม่งั้นฉันให้กล่อมนอนแล้ว"

บันทึกรัก ฯ - เมื่อเธอคิดถึง แต่เขารู้สึกอึดอัด

ความรู้สึกที่ดีๆบางอย่าง บางเวลาก็ดูจะทำให้เกิดความขัดแย้ง
เมื่อเธอคิดถึงเขา เธอจะหยิบโทรศัพท์โทรหาเขาทันที
เธอมักจะคิดถึงเขาบ่อยๆ
จึงโทรหาบ่อยๆ

บางเวลาที่เขาว่าง เขาก็พูดดีๆด้วยความรัก
แต่ไม่ใช่ทุกเวลาที่เขาจะว่างเช่นนั้น

เมื่อเธอรู้สึกคิดถึงเขาในช่วงหัวค่ำ
เธอเลยโทรมาหาเขา
เขากำลังดูทีวีรายการวิเคราะห์ข่าวการเมือง

ข่าวการเมืองที่เกิดขึ้นช่วงหลังเลือกตั้ง ทำให้เขานอนไม่หลับ เครียดไปด้วย
พยายามจะปล่อยวาง แต่ก็ยากจะทำใจ

ระหว่างเขากำลังเครียด
เธอก็โทรมาหาด้วยความคิดถึง
เขาก็คุยด้วย แต่พูดไม่ออก เมื่อสายตาเหลือบเห็นข่าวการเมืองที่กำลังเกิดขึ้น
ได้แต่ปลงประเทศไทย

เธอรู้สึกว่า เขาเงียบไป จึงเกิดความรู้สึกแปลกๆ
เธอคิดถึงเขามากๆ แล้วเขาไม่คิดถึงเธอ เท่าที่เธอคิดถึงเขาบ้างหรือ...
....เขาตั้งใจฟังเธอพูดหรือเปล่า...
...เขาไม่คิดที่จะพูดอะไรกับเธอบ้างหรือ
....เวลามีอะไรใหม่ๆเธอจะเล่าให้เขาฟังเสมอ แต่เชาไม่ค่อยจะเล่าอะไรให้เธอฟังเลย..

...แล้วการที่เขารักเธอ มันลำบากมากรึเปล่า...

เขาเจอสารพัดคำถามจากเธอเข้าไปแบบนี้แล้ว จุกอก พูดไม่ออก
ยิ่งติดตามข่าวการเมืองแบบวิเคราะห์เจาะลึก ยิ่งจุกอกพูดไม่ออกยกใหญ่
เงียบไปอึดใจหนึ่ง
เธอคงจะเสียใจ น้อยใจ
แต่เขาพูดอะไรไม่ออกจริงๆ
... เขาคงทำให้เธอเสียใจอีกแล้ว

จะพูดก็เจ็บคออีก คอแห้ง...
... จะพูดยังไง ก็ดูเหมือนจะทำให้เธอคิดน้อยใจได้ทั้งนั้น
... เฮ้อ เขาช่างโชคไม่ดีจริงๆ....

เขาค่อยๆพูดกับเธอ ไม่ใจร้อน
แต่เธอก็ร้อนใจ กับการไม่ค่อยตอบสนองของเขา
... เฮ้อ...

บางจังหวะ บางช่วงเวลา เขาก็พูดอะไรไม่ออกเหมือนกัน
เมื่อมาเจอกับความกระตือรือร้น ความคิดถึง ความอยากพูดอยากคุยของเธอ...
... เขาช่างเป็นคนที่ไม่ได้เรื่องซะเลย...
...ปกติแล้ว เขาเป็นคนไม่ค่อยจะพูด
...อยู่เงียบๆทั้งวัน ไม่เคยพูดจากับใครเลย....
... ไม่แท้แต่จะเปล่งเสียงพูดออกมา....
....ธรรมชาติของตัวเขาเป็นเช่นนี้ เขาจึงต้องพยายามปรับตัวเข้าหาเธอ
..แต่ด้วยความเคยชินที่ยากจะปรับเปลี่ยน ย่อมต้องใช้เวลาเช่นกัน

บางทีเขาก็รู้สึกว่า เขาช่างไม่ได้เรื่องเสียเลย
นึกแล้วก็บั่นทอนตัวเอง ไม่คิดดีกว่า...
..มีหลายเรื่องที่เธอแซวเขาเล่นๆด้วยความสนุกปาก
... หลายครั้ง เขาก็รู้สึกว่า มันบั่นทอนคุณค่าในตัวเขาลงไปเรื่อยๆ..
... แต่เขาพยายามไม่ถือสา เพราะเธอพูดด้วยความสนุกปาก...
.. จนเธอบั่นทอนคุณค่าในตัวของเขาลงไปเรื่อยๆ ทุกที ๆๆๆๆ

เมื่อเธอโทรมาคุยในช่วงเวลาที่เขาเหน็ดเหนื่อยหัวใจ เรื่องการเมืองไทย..
....ทั้งคำพูด และความน้อยใจที่เธอแสดงออกมา
มันทำให้เขาจุกอก... ตำใจ... เครียด...
....เขาก็ไม่รู้จะพูดยังไงเหมือนกัน เมื่อรู้สึกว่า ตัวเองด้อยคุณค่าลงไปเรื่อยๆ
....เหมือนกลายเป็นคนไร้ค่าไปทุกขณะ....

พยายามที่จะทำบางสิ่งที่ทำให้รู้สึกว่า ตัวเองมีคุณค่าเพิ่มขึ้น
.. อย่างการเขียนบันทึกให้กำลังใจพี่สาวท่านหนึ่ง
.. แต่อาจจะเขียนบ่อยเกินไป จนเธอตั้งข้อสงสัย..
..หวาดระแวง.. จับตา ... หวั่นเกรง...

ไปๆมาๆ อ้าว ไม่ดีอีกแล้วหรือ....

ช่วงเวลาที่เขาเครียด ..
...เขารู้สึกว่า ความอดทนของเขาลดน้อยลง..
...แม้แต่เรื่องเบาหวิว อาจจะสะกิดสะเกาให้กลายเป็นเรื่องใหญ่ได้
.เขาพยายามระมัดระวังที่จะไม่ให้เรื่องเล็กกลายเป็นเรื่องใหญ่
เออ ทำไมมันยากจังวะ...

... บางที เขาอาจจะต้องพูดคุยกับเธอใหม่
จูนหัวใจให้ตรงกัน...
.... เพราะทั้งเขาและเธอ อยากอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข...
...แต่ตอนนี้ ทั้งเขา และเธอ ต่างสร้างความทุกข์ในหัวใจของกันและกัน...
..แล้วต่างคนต่างเจ็บปวดจากการกระทำของแต่ละฝ่าย...

ทั้งๆที่รักกันมาก ก็อาจจะเจ็บปวด เพราะการแสดงความรัก ความห่วงใยของแต่ละฝ่าย..
...ที่จูนไม่ตรงกันเสียที...

คงต้องพูดคุย ทำความเข้าใจกันด้วยความรู้สึกที่แท้จริงของคำว่ารัก
และต้องหมั่นทบทวนหัวใจและความรู้สึกที่แท้จริงกันบ่อยๆ
ไม่เช่นนั้น ต่างฝ่าย จะทำร้ายหัวใจกันและกันอย่างไม่รู้ตัว...

เหมือนเวลานี้...!!!!

บันทึกรัก ฯ - ก่อนนอนอย่าลืมนะ

" ก่อนนอนอย่าลืมนะที่รัก กินน้ำ 2 แก้ว ห่มผ้าหนาๆ แล้วก็คิดถึงฉันด้วยนะค่ะ"

บันทึกรัก ฯ - อยากอยู่ใกล้ๆตลอด

"ถึง 5 โมงเย็นค่ะ เหนื่อย ฉันยืนนานเป็น 2 ชั่วโมง ยังไม่มีแรงดูเลย ฉันอยากคุยอยากบอกอะไรหลายอย่าง แต่ไม่มีโอกาสเลย ฉันคิดถึง อยากอยู่ใกล้ๆตลอด"

บันทึกรัก ฯ - ขอบคุณมากนะที่รัก

"ขอบคุณมากนะที่รัก รีบกลับบ้านนะ ฉันรอ มีรางวัลให้ด้วย พรุ่งนี้เช้าถ้าทันพระนะซื้อกับข้าวใส่ก่อนนะ วันต่อๆไปฉันจะเตรียมไว้ให้ เดินทางปลอดภัยค่ะ ฉันรอนะ"

สีสันจากงานรับปริญญาที่ มมส. กับความสนุกสนานของคนเก็บภาพ

ช่วงงานรับปริญญาทีไร การถ่ายรูปเป็นกิจกรรมที่อยู่คู่กับงานนี้อยู่เสมอ วันเวลาแห่งความปิติยินดี รอยยิ้มและดอกไม้มากมายที่ปรากฏในวันสำคัญนี้ นายบอนสนุกับการถ่ายรูปเป็นจำนวนมาก และการเก็บภาพบรรยากาศในแบบ คลิปวิดีโอ นี่คือ คลิปวิดีโอ บรรยากาศจาก มมส. ที่นำมาฝากกันครับ บรรยากาศการบูมของน้องนิสิต มมส.ระหว่างรอบัณฑิตภาคเช้าออกมา 19 ธ.ค.50 บรรยากาศที่ พี่หน่อย ไปให้นิสิตคณการบัญชี บูมให้ เพื่อใ้้ห้น้องฟองสัมผัสบรรยากาศ 19 ธ.ค.50 ช่วงเย็นๆ บรรยากาศการ ขึ้น stand ถ่ายรูปหมู่ เมื่อ 17 ธ.ค.2550

21 ธันวาคม 2550 เวลา : 10:20:00

ความคิดเห็นที่ 1 ความภูมิใจ ที่น่าจดจำ ...//... สุขสันต์วันศุกร์นะคะ ..;)) โดย คิมค่ะ ... เมื่อ 21 ธันวาคม 2550 เวลา : 11:30

ความคิดเห็นที่ 2 ขอมอบเพลง....รางวัลแด่คนช่างฝัน....ให้ทุกคนในภาพ และเจ้าของบ้านนะคะ โดย pijika เมื่อ 21 ธันวาคม 2550 เวลา : 13:54

ความคิดเห็นที่ 3 ล ุงบอน นี่คือว่า หนูเคยเห็นลุงบอนหรือเปล่า ถ้าเคยเห็นอาจจะเป็นตอนเบบี๋ หรือตอนซักประมาณ 2 - 3 ขวบ คงจะไม่เคยเห็นหรอกเนาะ แค่นี้ได้ไหมคะ โดย pookun เมื่อ 21 ธันวาคม 2550 เวลา : 14:33

ความคิดเห็นที่ 4 ชอบเพลงบูมจัง มีแมงวัน แมงหวี่ด้วย ;) โดย kooyik เมื่อ 21 ธันวาคม 2550 เวลา : 14:48

ความคิดเห็นที่ 5 สนุกดีจริงๆ เลยค่ะนี่ ยินดีกับบัณทิตใหม่ทั้งหลายด้วยนะคะ สบายดีนะคะน้องบอน คิดถึงเสมอค่ะ โดย nataya เมื่อ 21 ธันวาคม 2550 เวลา : 15:55

ความคิดเห็นที่ 6 เป็นวันที่สุดชื่นมื่นอีกวันหนึ่งในชีวิต โดย พี่ปุ้ย/บางมด เมื่อ 22 ธันวาคม 2550 เวลา : 10:45

บันทึกรัก ฯ - วัฏจักรความทุกข์ร้อนของเธอ

เธอรู้สึกว่า เขาเปลี่ยนแปลงไป
เหมือนไม่เอาใจใส่เธอเหมือนเดิม
โทรคุยด้วยก็เอาแต่ หาๆๆ อะไรนะ
ไม่ตั้งใจฟัง....

จนเธออึดอัด ต้องถาม คุณจะเอายังไงก็พูดมาตรงๆ อย่าให้ฉันบ้าอยู่คนเดียว
เขาชักหงุดหงิดเหมือนกัน จึงตั้งใจพูดให้เธอเข้าใจ..

เธอเคยสังเกตตัวเองบ้างไหม ตั้งแต่เริ่มรู้จักกันมาจนถึงวันนี้
เธอมีเรื่องทุกข์ร้อนใจ รู้สึกไม่ค่อยสบายใจอยู่ตลอด
สุขได้ไม่นาน ก็ต้องทุกข์ร้อนใจอยู่เรื่อยๆ
เหมือนนั่งอยู่บนกองไฟอยู่ตลอด...
....คงต้องหมั่นสังเกตตัวเองแล้วล่ะว่า ทำไมต้องทุกข์ใจอยู่เรื่อยๆ
ทั้งเรื่องหนัก เรื่องเบา และเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง

เขาอยากให้เธอมีสติมากขึ้น อยู่กับความเป็นจริง
ถ้าอยู่กับตัวเองมากเกินไป คิดเอง และทำร้ายจิตใจของตัวเอง รวมทั้งเขา และคนอื่นๆด้วย

เขาก้ไม่รู้เหมือนกันว่า ทำยังไงความทุกข์ร้อนในใจของเธอที่หมั่นจุดขึ้นมาอยู่บ่อยครั้ง
จะเบาบางลงได้บ้าง
แต่ช่วงปีที่ผ่านมา รู้สึกว่า ความทุกข์ร้อนของเธอที่แสดงออกมา จะรุนแรงมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ....

งานรับปริญญา มมส. ที่พึ่งจะผ่านไป

ท่ามกลางรอยยิ้ม ความยินดี บนความร้อนระอุที่ มหาสารคาม เหน็ดเหนื่อยเหมือนกันนะครับ นายบอนไปถ่ายรูปจนเมื่อยไปเลย นี่คือบางส่วนที่นำมาฝากกัน อารมณ์ที่แตกต่าง 2 มุม

20 ธันวาคม 2550 เวลา : 6:58:00

ความคิดเห็นที่ 1 ขอแสดงความยินดีกับบัณฑิตและมหาบัณฑิตทุกท่านค่ะ. โดย busba เมื่อ 20 ธันวาคม 2550 เวลา : 8:11

ความคิดเห็นที่ 2 ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ :) โดย J เมื่อ 20 ธันวาคม 2550 เวลา : 9:31

ความคิดเห็นที่ 3 Congratulations ka โดย พี่ปุ้ย/บางมด เมื่อ 20 ธันวาคม 2550 เวลา : 11:25

ความคิดเห็นที่ 4 ขอแสดงความยินดีกับบัณฑิตและมหาบัณฑิตทุกท่านนะคะ ^^ โดย conqueror เมื่อ 20 ธันวาคม 2550 เวลา : 14:23

งานรับปริญญา มมส. ที่พึ่งจะผ่านไป

ท่ามกลางรอยยิ้ม ความยินดี บนความร้อนระอุที่ มหาสารคาม เหน็ดเหนื่อยเหมือนกันนะครับ นายบอนไปถ่ายรูปจนเมื่อยไปเลย นี่คือบางส่วนที่นำมาฝากกัน อารมณ์ที่แตกต่าง 2 มุม

20 ธันวาคม 2550 เวลา : 6:58:00

ความคิดเห็นที่ 1 ขอแสดงความยินดีกับบัณฑิตและมหาบัณฑิตทุกท่านค่ะ. โดย busba เมื่อ 20 ธันวาคม 2550 เวลา : 8:11

ความคิดเห็นที่ 2 ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะ :) โดย J เมื่อ 20 ธันวาคม 2550 เวลา : 9:31

ความคิดเห็นที่ 3 Congratulations ka โดย พี่ปุ้ย/บางมด เมื่อ 20 ธันวาคม 2550 เวลา : 11:25

ความคิดเห็นที่ 4 ขอแสดงความยินดีกับบัณฑิตและมหาบัณฑิตทุกท่านนะคะ ^^ โดย conqueror เมื่อ 20 ธันวาคม 2550 เวลา : 14:23

บันทึกรัก ฯ - น้อยใจ

ที่บอกว่า ไม่ชวนไปเด็กรักป่า เพราะอยากให้น้อยใจเหมือนที่ฉันเป็น คุณน่ะไม่ค่อยห่วงตัวเอง
ห่วงแต่พี่ๆเค้า คุณเหนื่อยแต่ก็ทนเพื่อจะได้เห็นความสุขของเค้า ฉันเข้าใจแต่บางครั้งมันมากเกินไป
พักผ่อนไม่เพียงพอ สุขภาพตัวคุณเอง คุณไม่เคย...

21.48
ฉันก็โกรธซิ น้อยใจคิดไปว่าตัวฉันคงไม่มีค่าพอที่คุณจะใส่ใจ คุณก็จะว่าฉันบ่นทำสุ้มเสียงเหมือนรำค่าญฉันหลายวันแล้ว
ฉันเหมือนหมาหัวเน่าเลย คุณเคยโกรธที่ฉันไม่ดูแลสุขภาพตัวเอง กรรมสนองแล้วมั้ง ต้องเป็นห่วงเหมือนคุณเคยห่วง
คุณรู้มั้ย ถ้าคำอธิษฐานเป็นจริง และเราจะได้อยู่ด้วยกันจริง

21.54
ฉันก็ไม่อยากให้คนที่ฉันรักจากฉันไปก่อน ฉันอยากให้เราอยู่เป็นทั้งหมดในชีวิตให้กันตลอดไป

บันทึกรัก ฯ - นอนได้แล้วนะ

นอนได้แล้วนะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าไม่ใช่เหรอ
ใน มมส.กินข้าวก็ดูหน่อยนะ อย่ากินที่จัดมากล่ะ ห่วงนะถึงพูดมากแบบนี้ ถ้าไม่ห่วงจ้างให้ก้ไม่พูดเมื่อยปากหรอก
ตาบ้า อยากจะมาดูแลฉันต้องแข็งแรงเพราะแฟนคุณเป็นหมูต้องออกแรงเยอะ

บันทึกรัก ฯ - เพราะห่วงใย

วันนี้ เธอโทรคุยกับน้องแจงตั้งนาน
น้องแจงถามเธอว่า เมื่ออ่านบันทึกของเขาแล้ว รู้สึกอย่างไรบ้าง
น้ำตาซึมเหมือนน้องแจงบ้างไหม
เธอคงโทรคุยกับน้องจนรู้สึกดีขึ้น

วันนี้เธอก็บ่นน้อยใจเขา
รู้จักโทรบอกเธอบ้าง ว่ากลับถึงบ้านแล้วหรือยัง ถึงไหนแล้ว
เพราะเธอเป็นห่วงเขานะ

วันเสาร์-อาทิตย์ที่จะมาถึงนี้ เธอจะไปหาเขาที่บ้าน
เธอพยายามเตือนเขาให้กินน้ำเยอะๆ กินอาหารให้ตรงเวลา
กินอาหารรสไม่จัด เดี๋ยวเป็นโรคกระเพาะอีก

บันทึกรัก ฯ - คุณ ทำให้เต็มที่นะ

14 ธค 21.42


คุณ ทำให้เต็มที่นะ เสียดายจังโอกาสสำคัญๆแบบนี้ ไม่ได้อยู่ใกล้ๆ เป็นกำลังใจ ขอโทษนะคนดี ถ้าฉันอยู่ใกล้ๆ จะให้กำลังใจหนึ่งฟอดใหญ่ๆเลย
ทำให้ดีที่สุดนะที่รัก รักนะเหี่ยวนะ

บันทึกรัก ฯ - ฉันมีงานด่วนนะ

"คุณ ฉันมีงานด่วนนะ เค้ามาตรวจหมอดิน วันอังคารต้องทำรายงานให้เสร็จวันนี้ ไม่งั้นไปไหนไม่ได้แน่"

ผ่ากระบอกไม้ไผ่ เพื่อพ่อ.... ที่กาฬสินธุ์

นักเรียนใน อ.นามน จ.กาฬสินธุ์ กำลังผ่ากระบอกไม้ไผ่ ที่ใช้ออมเงินออกมา เพื่อนำไปฝากธนาคาร เป็นการออม และนำไปสู่แนวทางเศรษฐกิจพอเพียงต่อไป มีบางอย่างที่น่าคิด เมื่อพูดถึงความพอเพียง ทำไมภาพในทีวี ถึงมีแต่คนในชนบท ชาวนา เกษตรกร ยืนถือรูปในหลวง แต่ไม่ค่อยเห็น ผู้มีฐานะ ผู้มีเศรษฐกิจดี ถือรูปในหลวงประกอบโฆษณา และสารคดี ที่พูดเรื่องความพอเพียงบ้าง มิน่าล่ะ เศรษฐีทั้งหลาย จึงไม่รู้จักพอเพียงเสียที

14 ธันวาคม 2550 เวลา : 9:13:00

ความคิดเห็นที่ 1
วันนี้ออก ASTV ก็ขอให้สนุกนะครับ ;)
โดย kooyik เมื่อ 14 ธันวาคม 2550 เวลา : 10:05

ความคิดเห็นที่ 2
เก๋มากค่ะ :)
โดย sazzie เมื่อ 14 ธันวาคม 2550 เวลา : 11:21

ความคิดเห็นที่ 3
...อ.นามน มัทไม่เคยไปเลยค่ะ รู้แต่ว่าอยู่ใกล้ๆกับหนองฟ้าเลื่อน ..;-)))
โดย tomorrow เมื่อ 14 ธันวาคม 2550 เวลา : 13:53

ความคิดเห็นที่ 4
ม ุมมองน่าคิดค่ะ เชื่อว่าเขาก็พอเพียงเหมือนกัน แต่เนื่องจากมีตังค์เยอะ ความพอเพียงก็เลยมี band ที่กว้าง ถ้าเอามาโฆษณา ก็จะไม่เห็นเป็นรูปธรรมค่ะ :)
โดย nelumbo เมื่อ 15 ธันวาคม 2550 เวลา : 9:42

ความคิดเห็นที่ 5
แ วะมาอ่านblogคุณบอลคะ ยินดีที่ได้รู้จัก นึกออกแล้วว่าเคยเข้ามาอ่านคะ ตอนนั้นsearchหารายการ only the lonely ก็เจอblogนี้พอดี ตอนแรกนึกว่าเป็นของทางรายการทำซะอีก ยกนิ้วให้เลยคะ เผื่อวันไหนพลาดไม่ได้ดูรายการจะได้ตามมาดูย้อนหลังที่นี่คะ
โดย eeh http://pinkkitty.bloggang.com/ เมื่อ 15 ธันวาคม 2550 เวลา : 11:20

ความคิดเห็นที่ 6
สนุกและประทับใจมากครับคุณ kooyik
โดย บอน sata1msu เมื่อ 16 ธันวาคม 2550 เวลา : 13:12

ความคิดเห็นที่ 7
ขอบคุณครับ sazzie
โดย บอน sata1msu เมื่อ 16 ธันวาคม 2550 เวลา : 13:12

ความคิดเห็นที่ 8
กลับบ้านตอนไหน เดี๋ยวพามัทไปเที่ยวเด้อ
โดย บอน sata1msu เมื่อ 16 ธันวาคม 2550 เวลา : 13:13

ความคิดเห็นที่ 9
คงไม่เกินมันสมองและความสามารถของครีเอทีฟไปได้หรอกนะครับคุณ nelumbo แต่อาจจะไม่มีใครคิดมากกว่า
โดย บอน sata1msu เมื่อ 16 ธันวาคม 2550 เวลา : 13:13

ความคิดเห็นที่ 10
ขอบคุณครับคุณ eeh ที่เข้ามาเยี่ยมเยือนและทักทายในรายการ คุยกันน้อยไปจริงๆด้วย อิอิ รีบมาอยู่ mblog ไวๆนะครับ
โดย บอน sata1msu เมื่อ 16 ธันวาคม 2550 เวลา : 13:14

ความคิดเห็นที่ 11
เห็นแล้วนึกถึงตัวเอง ว่าเคยหยอดเงินใส่กระบอกสำรอกกิเลสของพระพยอมค่ะ
โดย พี่ปุ้ย/บางมด เมื่อ 17 ธันวาคม 2550 เวลา : 16:34

บันทึกรัก ฯ - เมื่อตอนที่คุณไม่อยากคุยกับฉัน

12/12/07 23.16


เมื่อตอนที่คุณไม่อยากคุยกับฉัน ไม่ให้โทรหา ฉันมีเรื่องอยากคุยอยากเล่าอยากบอกเยอะเลย
หยิบโทรศัพท์กดดูเบอร์โทรออกของคุณหายไป 3 วัน เหงาจัง เพราะเราคุยกันทุกวัน
คิดถึงแต่ไม่กล้าโทรเพราะกลัวไม่รับ กลัวปิดเครื่องถึงวันนี้ก็ยังกลัวๆ

บันทึกรักฯ - SMS จากเธอ

"โทรมาฉันนอนพอดี กินยาแก้แพ้แล้วง่วง
หายปวดหัวรึยัง รักษาสุขภาพด้วยนะ...."

บันทึกรักฯ - สายจากน้องแจง

ดูท่าทางเธอคงจะอึดอัดมากพอสมควร โทรมาหาเขาก็ไม่รับสาย
ช่วงเลิกงาน น้องแจง...น้องสาวที่สนิทกับเธอโทรมาหาเขา

..เพราะตอนเที่ยง เธอโทรไปเล่าให้น้องแจงฟัง น้องเค้าจึงรู้เรื่อง
เมื่อน้องแจงรับสาย ก็เตือนสติเขาว่า ลองคิดดู ถ้าไม่มีเธอแล้วจะรู้สึกยังไง ระหว่างมีกับไม่มี....
...น้องแจงพูดได้นิดหนึ่ง ก็เงียบไป
เขาจึงถามกลับ แล้วน้องแจงรู้สึกยังไง จะว่ายังไงดี
น้องแจงบอก ก็ไม่รู้จะพูดยังไงเหมือนกัน พูดไม่ออก

เขากับน้องแจงเลยหัวเราะออกมาพร้อมกัน...
..ก็ขนาดน้องแจงยังพูดไม่ค่อยจะออกเลย!!

เขาจึงพูดให้น้องแจงฟังคร่าวๆว่า คงต้องรอให้เธอตัดสินใจจัดการในสิ่งที่ยังค้างคาให้ลงตัวก่อน ถ้าไม่ค่อยลงตัว.. ในอนาคตเธอก็อาจจะทุกข์ใจไปเรื่อยๆ

ส่วนเขานั้นไม่คิดที่จะตีจากเธอ แต่อยากจะฟังเธอว่า เธอจะว่ายังไงต่อกับสิ่งที่ยังค้างคาอยู่...
เขาจะรอฟังว่า เธอจะแก้ปมปัญหายังไง...

รู้สึกว่า น้องแจงจะพูดอะไรไม่ค่อยออก ต่างจากปกติที่จะพูดเจื้อยแจ้วฟังจนเพลินไปเลย...
....อย่างน้อย น้องเค้าก็คงจะช็อคพอสมควร น้องแจงเลยขอวางสาย เดี๋ยวค่อยคุยกันใหม่ละกัน

.....เขาได้แต่ถอนหายใจ ห่วงเธอเหมือนกันนะ ไม่รู้ 3-4 วันมานี้ จะคิดมากมายขนาดไหน.....
ถ้ามาอยู่ใกล้ๆ ก็คงจะดีกว่านี้ ได้พูดคุยเห็นหน้าตาคงจะดีขึ้น
....ขนาดน้องแจงพึ่งจะรู้เรื่อง.......ยังอึ้งและพูดไม่ค่อยจะออก
....เธอคงคิดหนักเหมือนกันนะ หากต่อไปมีคนรู้เรื่องเพิ่มขึ้น
หากใจร้อนวู่วาม ไม่นิ่ง จะยิ่งทุกข์ใจอย่างมาก

3-4 วันที่เขาขออยู่เงียบๆ เพื่อรักษาจิตใจให้นิ่งสงบ เพื่อทำให้เธอในยามร้อนรน สงบนิ่ง ใจเย็นลง

บันทึกรักฯ - SMs ตกลงจะรับมั้ย

"ตกลงจะไม่รับใช่มั้ย นี่คือคำตอบเหรอ จะไม่คุยไม่ติดต่อฉันอีกแล้วใช่มั้ย ที่จะไป กทม. เอายังไง"

เธอโทรมาหาเขา แต่เขากำลังยุ่งมากมาย เลยไม่ได้รับ
เธอจึงส่ง SMS มาดังข้อความที่เห็น...

บันทึกรักฯ - ศุกร์นี้ เห็นทีต้องปรับแผน

วันศุกร์นี้ เขาตั้งใจจะเข้า กทม.ในตอนเย็น
SMS บอกเธอว่า ถ้าจะไปด้วย ตอนเย็นเจอกัน

แต่ทว่า วันนี้ เขาโทรคุยกับพี่นก เรื่องวันเสาร์นี้
วันซักซ้อมรับปริญญาที่ มมส. ซึ่งพี่นก สามารถที่จะมาร่วมแสดงความยินดีได้ เพียงเสาร์-อาทิตย์นี้เท่านั้น

วันจันทร์พี่นก ติดออกพื้นที่...
..... ถ้ามาได้วันเสาร์ เขาก็คงต้องมาร่วมกับพี่นกในวันเสาร์นี้ด้วย
ตอนเย็นวันเสาร์ น่าจะได้ทานอาหาร สังสรรค์กับพี่ๆทั้งหลายด้วย

นึกดูแล้ว เขาคงต้องปรับแผน ปรับเวลาการเดินทาง
แทนที่จะเข้า กทม.ตอนเย็น ก็เปลี่ยนเป็นไปถึงตอนแช้า ติดต่อทำภาระกิจต่างๆให้เสร็จ
และเดินทางกลับในช่วงสายๆวันเสาร์ เพื่อให้มาถึง สารคามในช่วงบ่ายๆ ค่ำๆ
ร่วมพบปะ สังสรรค์กับพี่นก และพรรคพวกได้

แหม นั่งรถเดินทางกันสนุกไปเลย....

บันทึกรักฯ - ความรักของเขาและเธอที่อยากให้คงอยู่....

ไม่รู้เขาทำเวรกรรมอะไรไว้ ทำให้ได้พบเธอช้า..
.....จนเธอมีครอบครัว มีลูก 3 คน จนมาวันนี้ เธอต้องแยกจากสามี
....ชีวิตครอบครัวไม่มีความสุข

แล้วเธอก็มาพบเขา รักเขา เขาก็รักเธอ

แต่ลูก 3 คนของเธอ ทำให้เขาตัดสินใจลำบากว่า จะคบกับเธอต่อไปอย่างไรดี
..แม้จะยอมรับในความจริง...
....แล้วจะรักกันต่อไปอย่างไรล่ะ...

เวลาที่ผ่านไป 2 วัน
..เขายอมรับว่า รักเธอ อยากมีเธออยู่เคียงข้างเหมือนเดิม...
เขายอมรับในความเป็นแม่...ที่มีต่อลูก 3 คน ของเธอ

ในวันที่เธอโทรมา แล้วร้องไห้ปานจะขาดใจในวันนั้น บ่งบอกว่า เธอรักลูกของเธอมากแค่ไหน

เขาไม่รู้จะหาทางออกที่ดีกว่านี้ได้ยังไง...ในตอนนี้

ตอนนี้ เขาคิดออกแค่...
.....จะไม่ทิ้งเธอ มีเธออยู่เคียงข้างเช่นเดิม.... เขาและเธอยังเป็นแฟนของกันและกัน
...อยากดูแล ห่วงใยกันเช่นเดิม...

แต่สำหรับเรื่องทางกฏหมาย
..สิทธิในตัวลูกของเธอ และอดีตสามี
คงต้องคอยดูว่า จะตกลงกันอย่างไร....

ถึงตอนนั้นคงจะชัดเจนขึ้น เขาและเธอจะมีโอกาสใช้ชีวิตร่วมกัน เป็นครอบครัวที่อบอุ่นได้หรือไม่...
.....หรือเป็นแฟน คู่รักที่คอยดูแลห่วงใยกันตลอดไป ....เพียงเท่านั้น...

เขานึกไปไกลถึงวันที่ลูกทั้ง 3 ของเธอ เติบโตขึ้น...
เข้าโรงเรียน , ทำงาน, แต่งงาน...

หากช่วงนั้น เธอย้ายกลับมาอยู่สารคาม..
....คงต้องเดินทางไปเจอลูกๆ ที่บุรีรัมย์อยู่บ่อยครั้ง...

...ซึ่งเขาก็ต้องยอมรับในเวลาที่ต้องถูกแบ่งไป...
....เวลาที่จะอยู่ร่วมกัน ก็ต้องยกให้เธอกับลูกบ้าง...
....ทั้งเวลาในการเดินทางไปกลับ และดูแลลูกๆ

เขายอมรับ...
...แบ่งๆกันไป.....

คิดแล้วก็สงสารตัวเอง....
.....คนอื่น ครอบครัวอื่น ไม่ต้องแบ่งปันเวลาให้ใคร มีเวลาเป็นของตัวเองเต็มที่....

บันทึกรักฯ - ความเป็นแม่....

หนึ่งบทบาทที่ยิ่งใหญ่ และสำคัญมาก..คือความเป็นแม่..
กับบทบาทผู้ให้กำเนิด ...หลายฝ่ายยกย่องผู้เป็นมารดา
...แม่ผู้รับบทหนัก ตั้งแต่แรกอุ้มท้อง จนลูกกำเนิดออกมา
..แม่ต้องอดทน ลำบากมากเหลือเกิน

...แม้ยากลำบากแค่ไหน แม่ก็ยังรักลูก
แม้ในวันหนึ่ง พ่อกับแม่จะหมดรักต่อกัน แต่ความรักของแม่ที่มีต่อลูก ยังเป็นอมตะ ไม่เปลี่ยนแปลง

ไม่ว่าลูกจะดี หรือไม่ เพียงใด....
....ผู้เป็นแม่ยังเป็นห่วงและเห็นใจลูกอยู่เสมอ...

ความรู้สึกของเขา เมื่อมองจากความเป็นลูก.....
ไม่ว่า พ่อ แม่จะเป็นอย่างไร ผู้ให้กำเนิดย่อมเป็นหนึ่งในใจเสมอ....
...มองจากความรู้สึกของตัวเขาเอง แล้วเขาก็นึกถึงเธอ
..บางมุมมอง เขาสัมผัสได้ เธอรักและห่วงเขามากๆ....
อยากใช้ชีวิตร่วมกับเขา สร้างครอบครัวที่อบอุ่น

...แต่เขารู้สึกไม่สบายใจ เมื่อนึกถึงความรู้สึกของลูกทั้ง 3 ของเธอ
หากแม่มีใครคนใหม่เข้ามา ดูอีกทีก็เหมือนกับเขาเป็นผู้แย่งความรัก ความอบอุ่นระหว่างพ่อ - แม่ของพวกเขา ออกจากกัน

หรือแม้ว่า ลูกทั้งสาม จะเข้าใจเหตุผลที่พ่อ - แม่ ไม่อยู่ด้วยกัน
แต่พ่อและแม่แท้ๆ ยังคงเป็นหนึ่งอยู่เสมอ

เขาอยากให้บทบาทแม่ของเธอ....โดดเด่นมากขึ้น

เขาไม่แน่ใจเหมือนกันว่า เธอจะรักเขาได้มากมาย ยาวนานแค่ไหน
วันหนึ่งอาจจะเบื่อก็ย่อมได้....

อะไรที่มากเกินไป ย่อมเบื่อเร็ว....
แต่เธอยังคงรักลูกทั้งสามของเธอได้ตลอดชีวิตของเธอ ไม่ว่าลูกของเธอจะเป็นอย่างไรก็ตาม....

บันทึกรักฯ - เงียบเหงาและทางเดินต่อไป

ความจริงวันหยุดแบบนี้ เขาน่าจะไปหาเธอที่สารคาม

ตอนเช้า คิดจะส่ง SMS ไปถึงเธอ
เธอจะขึ้นรถกลับบุรีรัมย์กี่โมง.... เขาจะไปส่ง

แต่กดดูมือถือ .. ดูเงียบเหงา
ไม่มีเบอร์จากเธอโทรเข้า...
...เธอคงจะโทรมาวันหลัง หรืออาจจะไม่โทรมาอีกเลยก็ได้....

วันศุกร์ที่จะเข้า กทม. เธออาจจะเงียบหายไปเลยก็ได้...

..เขาคิดจะเข้าไปพูดคุย สอบถามกับคนที่มีประสบการณ์แบบนี้ ...
....รักและแต่งงานกับผู้หญิงที่หย่าร้าง และมีทายาทติดมาด้วย ว่าเขาปรับตัว ใช้ชีวิตอย่างไร จนเลี้ยงทายาทจนเติบโตน่ารักได้...

เพื่อให้เขาและเธออยู่ในสังคมได้
.... เธอไม่รู้สึกละอายตัวเอง อย่างที่เธอพูดอยู่บ่อยๆ...
....ไม่รู้เหมือนกันว่า ตอนนี้เธอคิดอะไรอยู่....


NB_LOVE

โปรแกรมฟรี สามัญประจำเครื่อง

การใช้ free software สำหรับ Windows นั่นเอง หมายเหตุ: อย่างน้อยคุณต้องมี Windows ลิขสิทธิ์ ซึ่งปกติจะติดมากับเครื่องตอนที่ซื้อมาอยู่แล้ว 1. OpenOffice.org ซึ่งเป็นชุดโปรแกรมเกี่ยวกับงานเอกสาร มีตั้งแต่ Word Processing, Spreadsheet, Database, Presentation ซึ่งเอาไว้แทนพวก Word, Exel, PowerPoint ได้ 2. GIMP โปรแกรมตกแต่งภาพ ไว้แทน Photoshop 3. XnView โปรแกรมดูภาพคล้ายๆ ACDSee 4. Picasa โปรแกรมดูภาพและจัดการภาพของ Google 5. NVU โปรแกรมสร้างเวบไซต์คล้ายๆ Dreamweaver 6. 7-zip โปรแกรมบีบอัดไฟล์ ใช้แตกไฟล์ของ Winzip หรือ Winrar ได้สบาย 7. FileZilla โปรแกรม FTP ใช้แทน WS FTP ได้ แถมจะเจ๋งกว่าเสียอีก 8. Firefox เป็น Web Browser สำหรับคนที่เบื่อ Internet Explorer 9. Winamp โปรแกรมฟังเพลง 10. MPC (Media Player Classic) โปรแกรมดูหนังสารพัด Codecs 11. Notepad++ โปรแกรม source code editor ใช้แทน Notepad แต่เจ๋งกว่าตรงที่มี syntax highlighting ของภาษา programming ต่างๆ ได้ 12. Putty เอาไว้ Telnet หรือ Ssh เครื่องอื่นแบบ Remote ได้ ที่มา http://www.waipot.com/2007/11/blog-post.html

10 ธันวาคม 2550 เวลา : 9:46:00

--

ความคิดเห็นที่ 1 -ขอบคุณมากค่ะนายบอน ...ชอบของฟรี ...อิอิ โดย คิมค่ะ ... เมื่อ 10 ธันวาคม 2550 เวลา : 10:27

ความคิดเห็นที่ 2 thx u จ้า :) โดย sazzie เมื่อ 10 ธันวาคม 2550 เวลา : 11:06

ความคิดเห็นที่ 3 เดี๋ยวจะหาของฟรีมาแบ่งปันคุณคิม และคุณศศิอีกเด้อครับ โดย บอน sata1msu เมื่อ 11 ธันวาคม 2550 เวลา : 11:13

ความรู้สึกในช่วงเวลาระหว่างการรอเฝ้ารถยนต์พระที่นั่งริมถนนราชดำเนินใน เมื่อ 5 ธ.ค.2550

เ นื่องในโอกาสมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา ๘๐ พรรษา ๕ ธันวาคม ๒๕๕๐ มีกิจกรรมเฉลิมพระเกียรติมากมาย ในโอกาสอันสำคัญนี้ จึงอยากที่จะเข้าร่วมสัมผัสกับบรรยากาศต่างๆด้วยตนเอง ความจริงแล้ว การติดตามชมผ่านทางจอทีวีนั้น ย่อมมองเห็นทุกมุม ได้รับฟังเสียงต่างๆ ครบถ้วนมากกว่า แต่การได้มาสัมผัสกับบรรยากาศจริงๆ ย่อมแตกต่างกว่าการนั่งชมการถ่ายทอดสดทางทีวีหลายเท่า น ายบอน เดินทางเข้า กทม. พร้อมกับคุณหนูนิด ในเย็นวันที่ ๔ ธ.ค. ๒๕๕๐ ตั้งใจที่จะมาร่วมเหตุการณ์ครั้งสำคัญนี้ เมื่อมาถึงในช่วงเวลาเย็น ก็ตกลงที่จะหาที่พักใกล้ๆกับสนามหลวง คุณหนูนิดจึงโทรสอบถาม BUG1113 จนได้ที่พักที่ 238 guest house ที่ถนนพาหุรัด ไม่ห่างจากดิโอลสยามพลาซ่ามากนัก จึงเลือกเดินทางด้วยรถแท็กซี่ทันที แ ต่เมื่อบอกจุดหมายปลายทาง คนขับแท็กซี่ก็นึกไม่ออกว่า อยู่ตรงไหน หลังจากโทรถามไถ่จุดหมาย แท็กซี่จึงพาลัดเลาะไปตามถนนสายต่างๆ โดยพยายามหลบถนนสายที่มุ่งหน้าไปยังสนามหลวง และถนนราชดำเนิน ซึ่งหลายคนต่างมุ่งหน้าไปที่นั่น เพื่อดูไฟประดับอันสวยงาม ทำให้รถติดกันเป็นแถวยาว ในช่วงเทศกาลแบบนี้ รถแท็กซี่ก็ได้อานิสงค์ไปด้วย เพราะได้ลูกค้าเพิ่มขึ้น วิ่งหาลูกค้า ได้เงินมากกว่าช่วงปกติ เพราะมีผู้โดยสารมากมาย เดินหาแท็กซี่อยู่ตลอด ขับไปขับมาก็ได้ผู้โดยสารเรื่อยๆ 238 guest house อยู่ริมถนนซึ่งเป็นร้านเพชรหลายร้านติดกัน แต่ guest house มีทางเข้าเล็กๆ ซึ่งเจ้าของ guest house ต้องออกมายืนคอยที่ทางเข้า ไม่เช่นนั้น หาไม่เจอ ซึ่งที่พักนี้ เจ้าของกิจการเป็นคนจีน ราคาที่พักห้องพัดลมคืนละ 400 ห้องแอร์คืนละ 600 บาท ห้องสะอาดสะอ้าน อยู่ใกล้กับสะพานพระพุทธยอดฟ้า ช ่วงสายวันที่ 5 ธ.ค. หลังจากพักผ่อนจนหายเพลีย ออกมาโบกรถตุ๊กๆ ตอน 9.00 น. จากแยกพาหุรัด คนขับตุ๊กๆ พาซอกแซกเข้าไปในซอย โผล่มาออกตรงคลองหลอด ข้างสนามหลวงสมดังที่ต้องการ เมื่อลงจากรถ ก็มีคนเอาธงมาให้ถือ แจกฟรี เพื่อร่วมรับเสด็จในหลวง ที่จะประทับรถยนต์พระที่นั่งเสด็จพระราชดำเนินผ่านถนนราชดำเนิน ในบริเวณนั้น มองไป มีเสื้อเหลืองอร่ามไปหมด หลายคนถือธงชาติไว้ในมือ เวลาล่วงเลยไปเกือบ 10.00 น รถยนต์พระที่นั่งยังไม่ผ่านมา แต่หลายคนยังคงยืนรอคอยอย่างไม่ย่อท้อ ต่างอยากที่จะยืนอยู่ริมถนนให้มองเห็นในหลวง ส่วนพื้นที่ถัดออกมาจากริมถนน หลายคนยืนอยู่ในร่ม บ้างเดินไปมา นายบอนเดินสำรวจไปทั่วบริเวณ ดูทีมงานที่ถ่ายทอดสดที่อยู่ในมุมนั้น เดินดูผู้คนหลากหลายอิริยาบท ช่วงที่ยังไม่ถึงเวลาที่ขบวนเสด็จจะผ่านมา สองฝั่งข้างทาง ผู้คนสามารถเดินข้ามถนนได้ ณ จุดที่ไม่มีแผงเหล็กกั้น ในช่วงที่ใกล้เวลาที่ขบวนเสด็จจะผ่าน เจ้าหน้าที่ตำรวจได้ขอความร่วมมือให้ทุกคนเข้าไปอยู่บนฟุตบาท เพื่อความเป็นระเบียบ ต่างคนต่างจ้องมองที่จอ LED ที่ติดตั้งไว้ที่มุมต่างๆ มีภาพจากมุมต่างๆตั้งแต่มุมสวนจิตรลดา เรื่อยมาตามถนนราชดำเนิน ไปจนถึงพระบรมมหาราชวัง เมื่อรถพระที่นั่งเริ่มเคลื่อนออกจากพระตำหนักสวนจิตรลดา หลายคนที่เฝ้ามองที่จอ LED ก็พูดบอกต่อกันว่า มาแล้วๆๆๆ สายตาจ้องมองที่จอภาพ และเหลียวมองไปยังถนน ยิ่งขบวนเสด็จเข้ามาใกล้ ยิ่งตื่นเต้น หลายคน เริ่มขยับเข้ามาเบียดเข้าไป เพื่อให้ใกล้ริมถนนมากที่สุด สักพักจะได้ยินเสียง ทรงพระเจริญ ดังกระหึ่มมาเป็นระยะๆ รถนำขบวนแล่นผ่านไป เสียง" ทรงพระเจริญ" พร้อม ธงชาติ โบกสะบัดดังขึ้นเรื่อยๆ และดังที่สุดเมื่อตอนที่รถพระที่นั่งแล่นผ่านหน้าไป ใ นช่วงที่รถยนต์พระที่นั่ง แล่นผ่านเข้าไปยังพระบรมมหาราชวังนั้น แล่นผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่ช่วงเสด็จกลับ รถแล่นผ่านช้าๆ ทำให้พสกนิกร ที่อยู่ 2 ฝั่งถนน สามารถมองเห็นทุกพระองค์ที่ประทับนั่งในรถอย่างชัดเจนยิ่งขึ้น หลายคนที่อยู่ริมถนน ที่เปล่งเสียง "ทรงพระเจริญ" หลายคนน้ำตาคลอด้วยความปลื้มปิติ ทำให้หนูนิดที่อยู่ในกลุ่มผู้เฝ้ารับเสด็จ ซึ่งน้ำตาของเธอจะไหลรินอยู่แล้ว เลยไหลซึมออกมาด้วยความปิติ เป็นความประทับใจในช่วงเวลาเสี้ยววินาทีที่สำคัญเลยทีเดียว ส่วนนายบอนได้ทำการบันทึกเป็นคลิปวิดีโอ ช่วงเวลาสำคัญ ทั้งในช่วงที่รถยนต์พระที่นั่งเสด็จเข้าพระบรมมหาราชวัง และเสด็จกลับ ภ าพและเสียงในคลิปที่ได้ยินได้ฟัง อย่างต่อเนื่องนี้ จะได้อรรถรสที่แตกต่างจากที่ได้เห็นทางทีวีซึ่งได้ถ่ายทอดสดในช่วงเช้าวันที ่ 5 ธ.ค. และหลายมุมหลายภาพไม่มีโอกาสได้เห็นทางทีวี เลยถ่ายมาให้ชมในคลิปนี้ครับ

9 ธันวาคม 2550 เวลา : 9:41:00

ความคิดเห็นที่ 1
สวัสดียามเช้าค่ะนายบอน ... มีภาพสวยๆมาให้ชมทุกวัน ขอบคุณมากนะคะ ...;)
โดย คิมค่ะ ... เมื่อ 9 ธันวาคม 2550 เวลา : 12:18

ความคิดเห็นที่ 2
มาลงชื่ออ่านค่ะ...น้องนายบอน...ยนิดีด้วยนะคะ ที่ได้ร่วมในประวัติศาสตร์วันนั้น
โดย pijika เมื่อ 9 ธันวาคม 2550 เวลา : 12:24

ความคิดเห็นที่ 3
Thanks ka
โดย baglady เมื่อ 9 ธันวาคม 2550 เวลา : 13:17

ความคิดเห็นที่ 4
ปลาบปลื้มปิติขอรับ
โดย 11arrows เมื่อ 9 ธันวาคม 2550 เวลา : 18:54

ความคิดเห็นที่ 5
ไ ม่ได้เข้าไปร่วมในเหตุการณ์ ดูทีวีที่บ้าน ประทับใจขออนุญาต เก็บภาพไว้ด้วยนะคะ และต้องดีใจกับคุณด้วยที่ได้เฝ้าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของพวกเราทุกคน คะ
โดย Kanha prince_dra@hotmail.com เมื่อ 9 ธันวาคม 2550 เวลา : 22:24

ความคิดเห็นที่ 6
คาดว่าเป็นอีก 1 วันพิเศษที่นายบอนและคุณหนูนิดประทับใจไม่รู้ลืม
โดย พี่ปุ้ย/บางมด เมื่อ 11 ธันวาคม 2550 เวลา : 16:14

บันทึกรักฯ - .......อาจเป็นครั้งสุดท้าย ที่ไปไหนด้วยกัน

SMS ตอนเที่ยงที่เขาส่งไป เขาต้องทำใจส่งไปอยู่พอสมควร
เขายังคิดหาทางออก หาคำตอบให้หัวใจยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นยังไม่ได้

คงต้องอาศัยเวลาที่ผ่านไป คงทำให้เขาคิดอะไรออกบ้าง...
...รวมทั้งเธอด้วย....

ศุกร์ที่ 14 ธค. เขาจะเข้า กทม. ไปต่อรถที่โคราช เขาจึงส่ง SMS บอกเธอ...
....บางที เมื่อถึงวันศุกร์ เขาอาจจะคิดอะไรออกบ้าง
ใจเย็นขึ้น สงบสติอารมณ์ได้มากขึ้น...
....และเธอก็คงเช่นกัน...

บางที เมื่อถึงเวลานั้น เธอคงมีคำตอบ มีแนวทางต่อไป สำหรับเขาและเธอที่จะเดินด้วยกันต่อไปได้...
หรืออาจจะไม่เป็นอย่างนั้น...

ศุกร์ที่จะถึงนี้ เมื่อเข้า กทม. ซึ่งคงเป็นการเข้า กทม.ครั้งสุดท้ายของปีนี้
เขาจะถือโอกาสพาเธอไปพบกับบุคคลที่เธอตั้งใจจะพบ เช่น อ.วิทยากร และอีกหลายท่านที่เกี่ยวข้อง

"บางที .. นี่อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่ไปไหนด้วยกัน "
เป็นข้อความตอนท้ายของ SMS ที่ส่งออกไป

เมื่อเธอเห็นข้อความนี้ เธอคงร้องไห้หนักกว่าเดิม แต่เวลานี้เขายังนึกอะไรไม่ออกจริงๆ

วันศุกร์ เขาจะนั่งรอเธอที่โต๊ะเดิม โต๊ะที่เคยนั่งรอเธอก่อนจะเข้า กทม.พร้อมกัน
ทานข้าวด้วยกันมาตั้งแต่ เดือนแรกที่รู้จักกัน..
...จนมาถึงเวลานี้ ที่อาจจะเป็นช่วงเวลาสุดท้ายของเขาและเธอ......

หากวันศุกร์ เธอไม่มา หรือ ไม่ว่าง นั่นคงเป็นคำตอบจากเธอแล้วว่า
...ทุกอย่างที่เกิดขึ้น เป็นเพียงแค่ความทรงจำในอดีต....

เขาอยากให้ศุกร์นี้ เป็นครั้งสุดท้ายของปีนี้ที่ไปไหนด้วยกัน
....ไม่ใช่ครั้งสุดท้ายในชีวิตของเขาและเธอ...

แต่หากเป็นครั้งสุดท้ายจริงๆ เขาก็จะดูแลเธอให้ดีที่สุด เหมือนครั้งที่ผ่านๆมา

.....ความทรงจำที่ผ่านมาในอดีตของเธอนั้น ล้วนแล้วแต่ต้องเจ็บปวดกับการเดินจากเธอไปของอีกฝ่ายที่เธอรัก...
...เธอเพียรพยายามที่จะแก้ไขข้อผิดพลาดในอดีต โดย "รัก" อย่างดีที่สุด

แต่ภาพหลายภาพในอดีต กลับมาหลอกหลอนความรู้สึกของเธออยู่บ่อยครั้ง จนเธอต้องหลั่งน้ำตาอยู่บ่อยๆ
....ความรู้สึกแบบนี้ของเธอ ทำให้เขาอึดอัดเช่นกัน

...ไม่อยากให้เธอร้องไห้เสียใจ
แต่เธอยังคงอยู่ในเงาของอดีตอยู่เสมอ.....

เธอมักจะพูดออกมาเสมอว่า
เธอเป็นผู้หญิงที่ไม่ดีพร้อมสมบูรณ์แบบ เธอไม่อยากเป็นแบบนี้ อยากที่จะรักเขา เป็นของเขาคนเดียว...

เธออยากจะมีครอบครัวที่มีความสุข และอบอุ่นกับคนที่รักและเข้าใจเธอบ้าง
....แต่ก็ต้องเสียใจกับการตัดสินใจที่ผิดพลาดในอดีต....

....หากนี่เป็นครั้งสุดท้ายระหว่างเขาและเธอ
ทั้งเขาและเธอคงร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือดทั้ง 2 คนแน่ๆ.....

แล้วเขาจะทำอย่างไรต่อไปดีล่ะ ?..

บันทึกรักฯ - SMS ถึงเธอ วันหยุดนี้ขออยู่เงียบๆ...

".... วันหยุดนี้ขออยู่เงียบๆนะ ศุกร์เย็นจะเข้า กทม. ถ้าจะไปด้วย เจอที่โคราชที่เดิม 17.30 น.
หาคำตอบของเธอจากคำถามในบันทึก เพียงรักคงยังไม่พอ ไว้ด้วย
ถ้าไม่มีคำตอบ ก็คงเจ็บไปจนตาย บางที นี่อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่ไปไหนด้วยกัน...."

MV อ้ายรับบ่ได้ - เพลงโดนใจจากไหมไทย ใจตะวัน

หลายคนชอบเพลงนี้ของไหมไทย เหลือเกิน ได้ยินทีไร แข้งขาอยู่นิ่งๆไม่ได้ เลยเอามาฝากกันครับ เพลง อ้ายรับบ่ได้ ไหมไทย ใจตะวัน คนที่เคยเคียงข้าง ฮักแพงกันปานจะกลืน อ้ายแทบล้มทั้งยืน เจ้าฉีกสัญญาลาออกจากการเป็นแฟน เบื่อซ้อนมอ' ไซต์ สิไปนั่งรถแอ้มแว่น สิ่งที่อ้ายเคยหวงแหน ถูกเขาครอบครองแทนที่ รับบ่ได้ รับอ้ายรับบ่ได้ ขอเวลาทำใจ หากจะจากไปไม่ใช่ตอนนี้ ให้หลูโตนอ้าย ที่ใจยังฮักภักดี เฮาฮักกันมาหลายปี ตอบแทนอ้ายนี้ด้วยการหลายใจ รับบ่ได้ให้เวลาอ้ายแหน่ รับบ่ได้ให้เวลาอ้ายแหน่ สิยอมเป็นผู้แพ้จริงแท้แน่นอน เผือกฮ้อนๆ โยนให้พี่กลืนกิน บ่โยนหินถามทางให้ระวังลางร้าย รับบ่ได้ โอ้ยปานฟ้าผ่า ขอได้บ่น้องหล้าเดือนหน้าจั่งไป ขอให้อ้ายซบไออุ่นหนุนตัก ก่อนสิเสียของฮักก่อนวิมานสิเพม้าง บ่ขวางเจ้าดอกเด้อหน้ามน อยู่นำโดนๆ ซามอ้ายเฮ็ดใจได้ ก่อนน้องบ๊ายบายบ่กลับคืนหวน ผู้สีนานวลซ่วนอ้วยไว้ก่อน ฟังที่เฮาเคยฝาก คำฮักแค่ให้อ้ายยืม เอ่ยคำลาบอกว่าให้ลืม น้ำตาอ้ายซึมคว้ามือเจ้าไว้ ขอร้องคนดี ช่วยอยู่ต่อลมหายใจ อ้ายยังเฮ็ดใจบ่ได้ อย่าฟ้าวกู๊ดบายอ้ายเลยคนดี

8 ธันวาคม 2550 เวลา : 10:40:00

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นที่ 1 หมู่นี้ไม่ค่อยได้ฟังเพลงลูกทุ่งใหม่ๆ เลยค่ะ หากไม่ถูกยัดเยียดจริงๆ ตอบตรง....เพิ่งเคยได้ยินครั้งแรก โดย pijika เมื่อ 9 ธันวาคม 2550 เวลา : 12:25 ความคิดเห็นที่ 2 เพลงนี้โด่งดังระดับปานกลางครับ เลยไม่ค่อยมีใครยัดเยียดให้ฟังทางวิทยุมากนะครับ :)) โดย บอน sata1msu เมื่อ 11 ธันวาคม 2550 เวลา : 11:15 ความคิดเห็นที่ 3 ยอมรับว่าถ้านายบอนไม่เอามาเปิดเนี่ย ไม่เคยได้ยินเลยยยค่ะ โดย พี่ปุ้ย/บางมด เมื่อ 11 ธันวาคม 2550 เวลา : 16:15

บันทึกรักฯ - จำใจกดสายทิ้ง

ใกล้เที่ยง เธอโทรเข้ามือถือของเขา
เขาเห็นเบอร์โทรเข้ามาแล้ว พูดไม่ออก บอกไม่ถูก...
กดดัน อึดอัด เลยกดไม่รับสาย กดทิ้งทันที

เธอก็กดโทรมาครั้งที่ 2 เขาเห็นแล้วรีบกดทิ้ง
เธอก็กดมาเป็นครั้งที่ 3 เขาก็กดทิ้งทันที....
...แล้วสายก็เงียบไป

เขาอยากอยู่เงียบๆ ยังไม่อยากได้ยินได้ฟังเสียงของเธอ
เขาไม่ได้รังเกียจเธอ แต่ในเวลานี้ เมื่อนึกถึงเธอ ก็มองเห็นลูกทั้ง 3 ของเธอ
.... เลยไปจนถึงพ่อของเด็ก....

แล้วเขาเป็นใครล่ะ..
รู้สึกเหมือนคนที่ยืนอยู่นอกรั้วบ้าน ดูแม่บ้านของบ้านหลังน้อยกำลังดูแลลูกชายอยู่ รอเวลาให้เธอเดินออกมาหาเขาตามนัด

แม้ความรู้สึกของเธอ เธอเจ็บปวดและเดินจากความผูกพันกับพ่อบ้านมาแล้ว
แต่โซ่ทองคล้องใจยังคงเหมือนสายใยเส้นบางๆที่เกี่ยวโยงความห่างเหินของพ่อ-แม่เด็กให้ยอมรับในบทบาทแห่งผู้ให้กำเนิดของคนทั้งสอง

เขาสับสน....
แม้ว่า แม่บ้านในบ้านนั้น จะเดินมาจับมือกับเขา และอยากสร้างบ้านที่อบอุ่นร่วมกับเขา

แต่ลูกทั้ง 3 ของเธอ ก็ควรได้รับความรัก ความอบอุ่น และเวลาจากผู้เป็นแม่...
ดูเหมือนว่า ช่วงเวลาที่ผ่านมา เขาได้เบียดบังเวลาของลูกๆ โดยเธอให้เวลาอยู่กับเขามากขึ้น...

นี่อาจเป็นเหตุที่ทำให้ พ่อบ้านเห็นว่า เธอไม่เอาใจใส่ดูแลลูก
เลยร่างสัญญา ขอสิทธิ์ในตัวลูกทั้ง 3 แต่เพียงผู้เดียว..
จนเธอต้องร้องไห้โฮออกมา และพูดด้วยความปวดร้าวว่า
"เธอไม่เหลือใครอีกแล้ว...."

นี่เป็นหนึ่งความรู้สึกที่เขาพูดไม่ออก
....ไม่รู้เหมือนกันว่า เธอจะทำอย่างไรต่อไป สำหรับเรื่องลูก และการร่างสัญญาเกี่ยวกับสิทธิในตัวลูกทั้ง 3

แม้เขาจะยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอ
แต่เขาก็ยังทำใจไม่ได้...

เขาไม่อยากแย่งเธอจากลูกของเธอ แม้เธออยากที่จะได้รับความรักจากเขาเช่นเดิม
....แต่ลูกของเธอก็สำคัญเช่นกัน...

คงต้องรอความชัดเจนจากเธอก่อน และให้เวลารักษาใจเขาอีกนิด
....แต่ตอนนี้ เขาจำใจต้องกดสายเธอทิ้งไป
เพราะพูดไม่ออกจริงๆ....

บันทึกรักฯ - SMS จากเธอ ย้อนรอยความเจ็บช้ำ

" ถ้าแบบนี้ก็เหมือนย้อนรอยความเจ็บปวดอีกครั้ง ภาพความทรงจำที่ผ่านมาไม่ผิดกับครั้งนี้ แต่ฉันไม่ว่าคุณหรอกนะ
เพราะทุกอย่างเป็นเพราะตัวฉันเอง คุณต้องเจ็บปวดเสียใจก็เพราะฉัน
ถ้าคุณอยากอยู่เงียบๆ เพื่อคิดตัดสินใจ ฉันฝันที่จะมีครอบครัวที่มีความสุขและอบอุ่นกับคนที่รักและเข้าใจ "

บันทึกรักฯ - ยังทำใจไม่ได้

เวลาที่ผ่านไป ทำให้เขาสับสนมากขึ้น
จากที่เคยยอมรับที่เธอมีลูก 3
มาตอนนี้ชักหวาดหวั่นใจว่า .... ยอมรับได้จริงหรือ

....เพราะเธอเคยมีครอบครัวมาแล้ว แต่เขายังไม่เคย...
ความรู้สึกจึงต่าง...
...

ช่วงเย็น เห็น Miss call เธอโทรมา 8-9 ครั้ง จนแบตหมด เลยชาร์ทมือถือทิ้งไว้
เธอโทรมาตอน 3 ทุ่มครึ่ง ถามเขาว่า เป็นอย่างไรบ้าง
ไม่สบายหรือเปล่า เหนื่อยไหม....

เสียงจากมือถือ ดังอึกทึก เธอพาลูกชายคนโตของเธอ มาดูหนัง...
..กำลังพูดกับเขาอยู่สักพัก เธอก็หันไปพูดกับลูกชายหน่อยนึง
"วันนี้ เธอได้อยู่ดูแลลูก เลยพามาเที่ยว" ....เธอพูดกับเขาผ่านมือถือ....

เขาพูดไม่ออก อึ้ง.... เงียบไปครู่ใหญ่ เลยกดวางสาย และปิดเครื่อง มือถือให้ดับไป

ยังทำใจไม่ได้จริงๆ
เขาสับสน บอกไม่ถูกเหมือนกันว่า เป็นอะไรกันแน่....

บันทึกรัก ฯ - เพียงรัก.......คงยังไม่พอ

เวลาไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่าน..
ไปนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้น สิ่งที่ได้รับรู้ ความเจ็บปวดที่ได้รับ..
สุข ทุกข์ คละกันไป....

ชีวิตจะเดินไปอย่างไรต่อไป เดินอย่างไร
มองเส้นทางเดินที่ผ่านมาของ เขาและเธอ ซึ่งเดินทางผ่านอะไรมามากมาย หลายที่ตลอดปี 2550 ที่กำลังจะผ่านไปนี้
ได้พบเจอกับผู้คนหลากหลาย.....

เขาสุขใจที่มีเธออยู่เคียงข้าง

เมื่อวันหนึ่ง เธอบอกเขาว่า เธอเคยใช้ชีวิตคู่กับคนอื่นมาแล้ว เขายอมรับได้ เพราะเขารักเธอ....
...เมื่อวันหนึ่ง เธอบอกเขาว่า เธอมีลูกแล้ว 3 คน เขายอมรับได้ เพราะเขารักเธอ......

รักในน้ำใจของเธอที่เธอกล้าบอกเขาด้วยตัวเธอเอง บอกเพราะความรัก แม้จะต้องทำใจพอสมควรในการบอก...
.....สำหรับเขา แม้รู้สึกลำบากใจ
เมื่อชั่งใจดู 2 ทางเลือกแบบสุดขั้ว + - สุข ทุกข์
... ระหว่างการมีเธอ และไม่มีเธอบนเส้นทางต่อไป....

คำตอบ เพียงคำว่ารัก คงยังไม่พอ...

ทั้งความผูกพัน ความทรงจำ ความประทับใจและเวลาที่มีร่วมกันมาบนเส้นทางชีวิตรัก
ผ่านความทุกข์ สุข เหนื่อย ป่วยไข้ การดูแลเอาใจใส่ ห่วงใย.....
....มันยิ่งกว่าคำว่ารัก ..แล้วล่ะ

ทำให้เมื่อถึงช่วงเวลาที่เธอยอมรับว่า เธอมีลูก 3 คน เขาจึงยอมรับได้ทันที เพราะเขารักเธอ ไม่ใช่แค่หลงในรูปกายภายนอก
แต่รักในตัวตนของเธอ.....

แต่เป็นธรรมดาที่เขาก็ต้องรู้สึกเสียใจอยู่บ้าง ที่รับรู้ความจริงที่เธอไม่อยากจะให้เขารู้
แต่เธอก็ยอมบอกด้วยตัวของเธอเอง...

เมื่อวันที่เธอบอกว่า เธอเคยมีครอบครัวมาก่อน
แต่ชีวิตครอบครัวไปไม่รอด เขาใช้เวลาหาคำตอบให้กับทางเดินต่อไป...
...เขาได้คำตอบเตรียมไว้ เพื่อการลดทอนสิ่งเลวร้ายในชีวิตที่ผ่านมาของเธอ

นั่นคือ การดึงตัวตนด้านที่ดีของเธอออกมาให้โดดเด่น กลบด้านลบในอดีตที่แก้ไขไม่ได้
เพื่อนำไปสู่การยอมรับของคนอื่น...
โดยมองข้ามอดีตอันเจ็บปวดของเธอว่าเป็นเรื่องเพียงเล็กน้อย ที่ให้อภัยกันได้...

เขาจึงพาเธอไปสัมผัสหลายสิ่งในที่ต่างๆ นอกจากเธอจะรู้สึกเพลิดเพลิน รู้สึกดีมากขึ้นแล้ว
เธอจะได้แสดงจุดเด่น ด้านดีในตัวของเธอออกมาให้เขาเห็นด้วยตา..... มากกว่าสิ่งไม่ดีทั้งหลายของเธอที่เธอพยายามพุดกรอกหูเขาอยู่หลายๆครั้ง

อยากให้มีภาพบรรยากาศที่อยู่ด้วยกันระหว่างเขาและเธอ แตกต่างจากภาพบรรยากาศในอดีตของเธอและเขาคนนั้น
อยากให้ภาพใหม่ค่อยๆลดทอนภาพเก่าๆให้ลดความสำคัญลง....

เมื่อเธอบอกว่า เธอมีลูก 3 คน และอดีตคนผู้เคยเป็นเจ้าของเธอ ต้องการสิทธิในตัวลูกทั้ง 3 คนแต่ฝ่ายเดียว
เธอร้องไห้เสียใจและยอมเล่าให้เขาฟัง
แม้จะหวั่นต่อการกลัวว่า เขาจะจากเธอไป
แต่เธอก็ยอมบอกเขา และยังบอกให้มองผู้หญิงคนอื่นไว้บ้าง...

"...แล้วค่อยๆบอกเธอนะ ถ้าจะจากเธอไป..."

แล้วเขารู้สึกอย่างไร
...สิ่งที่เขามอบให้เธอ ทำเพื่อเธอ
เขาไม่ได้แกล้งทำ ไม่ได้ฝืนใจทำ
แต่เขาทำเพื่อเธอจริงๆ....

ถ้าเขามีคนอื่น เขายังไม่แน่ใจว่า
เขาจะรักเธอคนอื่นได้มากเท่าเธอหรือไม่...
......แล้วเธอคนใหม่จะรู้สึกเจ็บปวดเพียงใด หากรู้ว่าเขารักเธอคนใหม่น้อยกว่าเธอคนนี้
ผู้หญิงทุกคน ย่อมอยากที่จะเป็นที่หนึ่งในหัวใจชายเสมอ

เพราะเขาไม่ได้แกล้งทำ...
...ระยะเวลาที่ผ่านมา สิ่งที่เกิดขึ้นใช่ว่าจะลืมกันได้ง่ายๆเหมือนปากพูด!!

สิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอ เขามองว่า หากเธอแก้ไข ทำข้อตกลงให้รอบคอบรัดกุม
เรื่องต่างๆที่ว่าผิดพลาดใหญ่โต จะกลายเป็นเรื่องเล็กทันที...

ครั้งหนึ่งเมื่อต้นปีนี้...
เขาเคยพาเธอไปร่วมงานแต่งงานของลูกสาวของใครคนหนึ่ง
...คนที่เธอชื่นชอบ ประทับใจในตัวของบุคคลผู้นั้นอย่างมาก
เจอกันครั้งล่าสุด ต้องเข้าไปกอดกันและกัน

บุคคลผู้นั้นก็เคยมีชีวิตคู่ที่เคยล้มเหลวเช่นเธอ
มีลูกมาก่อนแบบเธอ...

...แต่บุคคลผู้นั้น กลับสามารถเริ่มต้นชีวิตใหม่กับชายผู้ที่รักและห่วงใยบุคคลผู้นั้น และเห็นคุณค่าของเธอผู้นั้นมากกว่าชายคนแรก และอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขมาจนถึงวันนี้.....

เขามองว่า เธอก็น่าจะทำได้
เพียงแต่เธอต้องชนะใจตัวเองเสียก่อน....

ชนะใจตัวเอง ที่มักจะมองจุดด้อยของตัวเองเป็นหลัก
ลืมมองตัวเองใจด้านที่เขารักเธอ ประทับใจเธอ ตั้งแต่แรกจนถึงวันนี้

จุดดีๆที่เขาอยากฟัง เธอกลับไม่ค่อยพูดถึงบ่อยๆแต่กลับพูดในจุดด้อยที่เขามองข้ามไปตั้งนานแล้ว พูดอยู่บ่อยๆ
แล้วใครมันจะมีความสุขได้ล่ะ....

เขาต้องใช้ความอดทนพอสมควร ในการรับฟังและมองเธอแสดงในสิ่งที่เขาไม่ต้องการอยู่บ่อยๆ
แต่สิ่งที่เขาต้องการ เธอกลับไม่ค่อยแสดงออก...

เธอมักจะพร่ำตั้งคำถามอยู่บ่อยๆว่า
รักรึเปล่า คิดถึงฉันไหม จนเขาขี้เกียจตอบ
..แต่เพียงความรัก คำว่ารัก มันคงไม่พอแน่นอน....

เพราะคู่รักคู่อื่น ก็พูดคำว่ารักกันทุกคน และก็เลิกรากันไปหลายๆคู่...

เมื่อนึกถึงบุคคลผู้นั้น ที่เธอมักจะเข้าไปกอดเวลาที่พบท่าน
ไม่มีใครนึกถึงอดีตที่ผ่านมาของท่านเลย เพราะรู้จักและรับรู้ ประทับใจต่อชีวิตของท่านในปัจจุบัน
หลายคนที่รู้จักต่างรับรู้ ชื่นชมกับชีวิตที่เปี่ยมสุขอย่างน่าอิจฉาในวันนี้ของท่านผู้นั้น...

"ครูอ้อย..."

ครูอ้อย ใช้ความเป็นปัจจุบัน ชีวิต ความรักที่ได้รับ และมอบให้คู่ชีวิต บวกกับความเป็นตัวของตัวเอง
พลิกจุดด้อย กลายเป็นความโดดเด่นที่บดบังความผิดพลาดในอดีตไปจนแทบจะหมดสิ้น....

เขาคาดหวังให้เธอ ใช้ความเป็นปัจจุบัน ชีวิต ความรักที่ได้รับ
การยอมรับในข้อดีของตัวเอง ไม่ใช่ข้อด้อย
หยิบจับสิ่งเหล่านั้นในปัจจุบันให้กลายเป็นความโดดเด่นของชีวิตในปัจจุบันของเธอให้โดดเด่นบดบังความผิดพลาดในอดีตให้ได้

ไม่ใช่หยิบจับความผิดพลาดในอดีต มาตอกย้ำปัจจุบันให้เจ็บช้ำอยู่ตลอด รวมทั้งทำให้เขาเจ็บปวดไปด้วย...
....เธอคงต้องเปลี่ยนแปลงจิตใจของตัวเองพอสมควร...

หากเธอยังคิด และรู้สึกในแบบเดิมๆ
เขาคงใช้ชีวิตกับเธอได้แต่ คงจะมีทายาทกับเธอด้วยไม่ได้
เพราะหากยังคิด และรู้สึกแบบเดิม
ความรู้สึกในอดีตของเธอ จะค่อยๆฆ่าเขาให้ตายทั้งเป็นอย่างช้าๆ แม้ว่าเขาจะเพียรพยายามเติมเต็มชีวิตรักในปัจจุบันสักเพียงใดก็ตาม
เพราะเธอยังคงต้องเกี่ยวดองกับคนในอดีตของเธอ จากโซ่ทองคล้องใจ 3 คนที่เธอตั้งใจสร้างไว้ แต่ไม่เป็นไปอย่างที่เธอคิด....

ในเวลาปัจจุบันนี้
สิ่งที่เธอแสดงออก เมื่อเธอร้องไห้ เจ็บปวด เมื่อนึกถึงความผิดพลาดในอดีจ
มันทำให้เขามองเห็นใครคนหนึ่งยืนเป็นเงาอยู่ข้างหลังเธอ.....

แทนที่จะเป็นเขาที่ยืนข้างๆเธอ!!!!

...การเปลี่ยนแปลงตัวเอง
เพื่อที่เธอมีเพียงเขา และเขามีเพียงเธอ
อาจเป็นสิ่งที่ยาก แต่ต้องพยายามอย่างมากๆ...

เพียงรัก คงยังไม่พอ แต่มีอีกหลายสิ่งที่สำคัญมากกว่านั้น.....

แต่ถึงที่สุดแล้ว เขาก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน
เธออาจจะเหน็ดเหนื่อยลำบากใจ จนเลือกที่จะทำในสิ่งที่ง่ายกว่า
นั่นคือ...
... บอกให้เขามองหาคนใหม่....
...หรือ เธอจะตัดสินใจเดินไปจากเขา.....
... ทั้งๆที่เขาไม่เคยคิดถึงเพียงนั้น อย่างที่เธอพูดออกจากปากมาแล้วหลายครั้ง.....

แต่เมื่อถึงที่สุดแล้ว
เธอคงจะคิด และตัดสินใจได้ในที่สุด
ว่า
เธอจะเลือกทำเพื่อตัวเธอเอง
หรือ เธอจะเลือกทำเพื่อเขาและเธอ
หรือ เลือกที่จะเพื่อเธอและเขาคนในอดีตของเธอ!!!!!!