ถามข่าวถึงผองกวีแก้ว
รินหายใจผ่างแผ่วอยู่แถวไหน
ถักทอใยฝันอันอำไพ
หรือท้อร้าวหวาดไหวอยู่ในนั้น
สับสนหม่นคว้างบนทางเคว้ง
นิ่งเงียบวังเวงคืนร้างฝัน
ยินเพลงไฝ่เสียดสีกล่อมชีวัน
กรีดลึกรอยโศกศัลย์ในหัวใจ
เป็นดั่งหนึ่งคนหม่นไหม้
ครวญคร่ำร่ำไห้รินหยาดใส
ลบเลือนบาดแผลแต่เยาว์วัย
สะทกวูบสะท้านไหวสะท้านทรวง
ซบหน้าเค้นคำแล้วพร่ำเพ้อ
เก็บใยหมองถักทอทุกข์ใหญ่หลวง
คลี่ม่านหมอกขื่นขมสังคมลวง
ถั่งถมห้วงทดท้อทอกำลัง
ฝากข่าวถึงผองกวีแก้ว
ปวดร้าวพอแล้วความหวัง
มีใดในโลกนี้ที่จีรัง
ขอเธอหายชิงชังความหลังนั้น
เพราะยังมีคนอื่นอักหมื่นแสน
โหยหาสองแขนมาปลอบขวัญ
รายรอบทุกสิ่งยังนิ่งงัน
รอถ้อยคำเสกสรรค์เธอปลอบโยน
ภัสมะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น