ว่าเลอค่า สวยหรู ดูเหมาะสม
ผู้คนล้วน มีสง่า น่าชื่นชม
คงรื่นรมย์ จะขอพัก รักษาใจ
เคยบอบช้ำ คำคน ทนเจ็บปวด
ต้องร้าวรวด หมองหม่น สุดทนไหว
เขาทับถม กลั่นแกล้ง ทิ่มแทงใจ
เขาใส่ใคร้ เสกสรร ปั้นเรื่องราว
ครั้นมาหยุดรักษา คราเจ็บหนัก
หวังลงหลัก พักกาย ไม่สืบสาว
รวงรังใหม่ คิดว่าดี ไม่มีคาว
จะลืมเรื่อง ปวดร้าว คราวก่อนมา
แต่ยิ่งกว่า ถ้ำเสือ เมื่อได้พบ
จำต้องหลบ เร้นกาย ห่างหายหน้า
ขออยู่อย่าง เดียวดาย ไม่นำพา
ยังดีกว่า มากเรื่อง เปลืองอารมณ์
ไม่มีความจริงใจ ให้แก่กัน
แบ่งชนชั้น เอ็ง-ข้า ว่าเหมาะสม
ถือตน หลงผิด คำชื่นชม
โง่งม ในกะลา ว่าโอฬาร
สวมหน้ากาก พูดจา ทาน้ำผึ้ง
แท้ใจหนึ่ง เคลือบพิษ คอยคิดผลาญ
เปรียบมารร้าย พกพา วิชามาร
ขอเดินผ่าน หลบเลี้ยว "เขี้ยวลากดิน"
"เดียวดาย"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น