++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันอังคารที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2553

บทกวี กิ้งก่าเปลี่ยนสี โดย สรจิตร มูลยศ

        เจ้ากิ้งก่าท่าดีแต่ทีร้าย
ผงกหัวยั่วหมายขยายผล
แอบแฝงร่างพรางกายคล้ายเล่นกล
ดำรงตนหลายท่วงท่าน่าสนใจ

        ผงกหัวทักทายคล้ายรู้จัก
ทำเหมือนเคยร่วมพรรคเคยรักใคร่
หลอกล่อเหยื่อเวียนวนบนเปลือกไม้
พร้อมอาศัยหลับนอนพักผ่อนกาย

        เห็นต้นไม้ใหญ่ดีมีใบหนา
ก็สอดส่ายสายตาหาความหมาย
หวังผลตามทางเดินเกินทำนาย
บางครั้งป่ายปีนซ้ำย้ำจำนง

        หน่ายต้นเก่าเข้าสู่อยู่ต้นใหม่
ผันแปรใจเปลี่ยนสีตามความประสงค์
หากมีแมง มด เม่าเข้าทางตรง
ก็ปลดปลงผู้ถลำลืมคำลา

        พันธุกรรมทำให้ไม่ลืมชาติ
ความเก่งกาจอาจองพงศ์ล้ำค่า
เปลี่ยนสีเพราะเผ่าพันธุ์นั้นให้มา
เจ้ากิ้งก่าจึงอยู่ไหนไม่เปลี่ยนพันธุ์

        มีหลายสัตว์ที่ละม้ายคล้ายกิ้งก่า
ชอบเปลี่ยนสีเปลี่ยนท่าให้น่าขัน
สีดำ-ด่างหางหายท้ายเป็นมัน
ดูดูกันยิ่งละม้ายคล้ายคล้าย..คน

   

สรจิตร มูลยศ  (เชียงใหม่)

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น