ผ่านฝนฟ้าบ้าเลือดเดือดระอุ
หรือพายุคลุ้มคลั่งถะถั่งโถม
กับเกลียวไฟบรรลัยกัลป์ดั่งบรรโลม
ล้วนแต่โหมกระหน่ำก่อนอำลา
มรสุมทั้งหลายคล้ายกันหมด
บริบทกดดันขวัญผวา
เฝ้าพร่างพรมโลมหลั่งสังขารา
ให้เผชิญปัญหาชะตากรรม
ถูกโขกสับนับไม่ถ้วนจำนวนนิ้ว
แผลพร่างพลิ้วริ้วลายคล้ายกระหน่ำ
กี่ลิ่มเลือดเหือดหายกลายเป็นดำ
ก่อรอยจุดรอยจ้ำดั่งตำนาน
กระแสธารการเกิดกำเนิดก่อ
ล้วนผูกท่อต่อสายคล้ายประสาน
จากห้วงหนึ่งแห่งชีวิตจิตวิญญาณ
สู่แดนใจอันไพศาล-ลานชีวิต
กว่าจะเป็นหนึ่ง "คน" จนวันนี้
ล้วนแต่มีอุปสรรคสลักจิต
กี่แผลพร่างร่างกายคล้ายแผลพิษ
ซึ่งผนิดติดร่างทุกย่างเท้า
กลีบกุหลาบแค่ภาพฝันล้วนหันเห
หลงคะเนทิศทางล้วนว่างเปล่า
โจทย์ชีวิตจิตวิญญาณเหนือการเดา
หลอมลิ่มเลือดแห่งเราทุกเช้า-เย็น
ลอง จ้องรวี (สุโขทัย)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น