++

...+

Theขี้ฝุ่นริมทาง

วันเสาร์ที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2552

เรื่องของคนบ้า

เรื่องของคนบ้า

ไอ้บ้าภาค 1

ณ โรงพยาบาลบ้าแห่งหนึ่งมีคนบ้าเป็นจำนวนมาก
ทำให้มีเนื้อที่ไม่เพียงพอแก่การอยู่อาศัยของผู้ป่วย
ทางโรงพยาบาลจึงได้จัดให้มีการทดสอบผู้ป่วยที่เป็นบ้า
โดยทำการสูบน้ำออกจากสระว่ายน้ำจนแห้งเหือด
แล้วจึงปล่อย ผู้ป่วยให้ลงไปเล่นน้ำใน
สระว่ายน้ำโดยมีอุบายอยู่ว่าถ้าผู้ป่วยคนใดไม่ลงไปเล่นน้ำในสระว่ายน้ำ
ก็แสดงว่าผู้ป่วยคนนั้นหายจาก อาการบ้า (เพราะสระว่าย น้ำถูกสูบน้ำออกจนแห้ง)
จากนั้นทางโรงพยาบาลก็จะส่งตัวผู้ที่หายจากอาการบ้ากลับบ้านหลังจากที่ปล่อยคนบ้าให้ไปเล่นน้ำ
คนบ้าทุกคนต่างก็ลงเป็นเล่นน้ำในสระอย่างสนุก
แต่ทว่ามีผู้ป่วยรายหนึ่งนั่งอยู่ริมสระ
และไม่ลงไปเล่นน้ำกะเพื่อนๆ ผู้ป่วยคนนั้นชื่อนายหิด
หมอ : อ้าว! นายหิดทำไม่ไม่ลงไปเล่นน้ำกะเพื่อนหล่ะ
นายหิด : หมอจะบ้ารึป่าว
หมอ : ถ้าอย่างนั้น แสดงว่าเธอก็หายแล้ว เดี๋ยวหมอจะส่งตัวเธอกลับบ้าน
นายหิด : ก็ได้ครับ แต่ก่อนจะส่งผมกลับบ้าน
หมอช่วยสอนผมว่ายน้ำก่อนซิครับ ผมจะได้ลงไปเล่นน้ำกะเพื่อนได้
หมอ : ! ?!?...

--------------------------------------------------------------------------------

ไอ้บ้าภาค 2

ณ โรงพยาบาลบ้าเดิมที่นายหิดอยู่
วันหนึ่งเมื่อกลางดึกได้มีเสียงเอะอะโวยวายเกิดขึ้น..........
มีผู้ป่วยรายหนึ่งกระโดดลงไปที่ท่อน้ำทิ้ง เพื่อที่จะฆ่าตัวตาย
แต่นายหิดคนเดิมได้ โปรแกรมของคุณอาจไม่สนับสนุนการแสดงรูปภาพนี้
กระโดดตามลงไป
และช่วยชีวิตผู้ป่วยรายนั้นขึ้นมาจนได้ คืนนั้นนายหิดจึงได้รับมอบหมายให้
เฝ้าดูแลผู้ป่วยคนนั้น
และตอนเช้า หมอได้เรียกตัวนายหิดไปคุยเนื่องจากเห็นว่านายหิดน่าจะหายจากอาการบ้าแล้ว

หมอ : เมื่อวานเธอช่วยชีวิตคนเอาไว้หมอว่าเธอน่าจะหายดีแล้ว
เดี๋ยวหมอจะโทรศัพท์เรียกญาติเธอมารับกลับบ้าน
นายหิด : ดีครับ ผมชอบช่วยเหลือผู้อื่นอยู่แล้ว

แต่ก็ได้มีเสียงโหวกเหวกโวยวายเกิดขึ้นอีก
นางพยาบาลผู้หนึ่งวิ่งเข้ามาในห้อง ที่หมอและนายหิดกำลังสนทนาอยู่

นางพยาบาล : แย่แล้วค่ะ! คนไข้ที่คิดจะกระโดดท่อน้ำฆ่าตัวตายเมื่อวาน
ผูกคอตายอยู่ในห้องค่ะ
หมอ : อะไรน่ะ!........ นายหิดนี่เธอดูแลเค้ายังไงเนี่ย
ปล่อยให้เค้าฆ่าตัวตายได้ยังไง
นายหิด : อ้าว! ก้อผมเห็นเค้าตัวเปียก ก็เลยเอาขึ้นไปตากไว้จะได้แห้ง
หมอ : ! ?!??...

--------------------------------------------------------------------------------


ไอ้บ้าภาค 3

ณ โรงพยาบาลบ้าเดิมที่นายหิดอยู่ วันนี้หมอก็ได้ทำการทดสอบผู้ป่วยอีกแล้วครับท่าน
พอดีทางโรงพยาบาลได้ขุดบ่อน้ำเล็กๆ เพื่อ
ตกแต่งสถานที่บริเวณโรงพยาบาลให้สวยงามขึ้น
หมอทดสอบโดยการให้ผู้ป่วยออกความคิดว่าจะใช้บ่อน้ำเล็กๆนี้ ทำอะไรดี
หมอเริ่มถามผู้ป่วยทีละคน
ผู้ป่วยคนแรกตอบว่าเอาไว้เป็นท่าเทียบเรือครับ
ผู้ป่วยคนที่สองตอบว่าเอาไว้แข่งว่ายน้ำกีฬาโอลิมปิค
ผู้ป่วยคนที่สามตอบเอาไว้เล่นบานาน่าโบ๊ทครับ
ถามไปหลายคนมากแต่ก็ไม่มีใครตอบได้อย่างมีเหตุผลเลย
จนถึงคนสุดท้าย หลาย คนคงทราบ เค้าคือนายหิดนี่เอง คำตอบของเค้าทำให้
โปรแกรมของคุณอาจไม่สนับสนุนการแสดงรูปภาพนี้ หมอประหลาดใจอย่างมาก.....

หมอ : บ่อน้ำเล็กนี่ เธอคิดว่าน่าจะใช้ทำอะไรได้
นายหิด : เลี้ยงปลาครับหมอ
หมอ : เธอเป็นคนเดียวเลยนะ ที่ตอบได้มีเหตุผล เธอหายแล้วหล่ะ
พรุ่งนี้จะโทรให้ญาติเธอมารับ
หมอ : เอ่อ.... ว่าแต่ว่า เธอจะเลี้ยงปลาอะไรหล่ะ
นายหิด : ปลาวาฬ.....
หมอ : ?!!?!

--------------------------------------------------------------------------------

ไอ้บ้าภาค 4

อยู่มาวันนึงทางโรงพยาบาลบ้า ได้ให้คนไข้ที่อาการดีขึ้นมากๆ แบบเริ่มจะหายบ้า
สามารถลากลับไปเยี่ยมญาติได้หนึ่งวัน ทำให้
คนบ้าที่มีอาการดีขึ้นทั้งหลายรวมทั้งนายหิด
ต่างก็ดีใจที่จะได้กลับบ้าน แต่ว่า ถ้าเราจะตามไปดูพฤติกรรมฮาๆ
ของคนไข้ทุกราย ก็คงไม่ไหว
ฮาฮาฮาาาา.... ดังนั้นขอตามไปดูนายหิด คนเดียว

ขณะที่นายหิดกำลังจะถึงบ้าน เขากำลังข้ามถนน แต่นายหิดไม่ทันได้มองดูรถเลย
เพราะความรีบร้อนที่อยากจะกลับบ้านไวไว ได้มีรถเบนซ์ E- กลม ขับมาด้วยความเร็วสูง
ชนเข้าที่นายหิดอย่างจัง และรถ ก็ได้เสีย หลักไปชนกะเสาไฟฟ้า
รถคันนั้นมีคนนั่งมา 2 คน
คนหนึ่งเป็นนักวิทยาศาสตร์ อีกคนเป็นนักปรัชญา แต่ทว่าทั้ง 3
คนรวมนายหิดด้วยอาการสาหัส
ยมฑูตจึงมารับตัวไป แต่เมื่อ ไปถึงยังนรก ท่านยมบาลบอกว่าเจ้า 3
คนมีสิทธิ์ที่จะรอดหรือตาย
เพียงแต่ว่าเจ้าต้องทายคำถามข้า แล้วคำถามนั้นถ้าข้าตอบไม่ได้
เจ้าก็จะรอด โปรแกรมของคุณอาจไม่สนับสนุนการแสดงรูปภาพนี้
แต่ถ้าข้าตอบได้ เจ้าก็ต้องตายอยู่ในนรกนี่แหละ 55555.....

นักวิทยาศาสตร์เป็นคนถามคนแรกก็ถามเกี่ยวกะ สมการ สารเคมีที่สลับซับซ้อน
แต่ท่านยมก็ตอบได้ ไอ้นี่ตาย.......
คนที่สองนักปรัชญา ได้ถามเกี่ยวกะปรัชญาของขงจื๊อที่เข้าใจย๊ากยาก
แต่ท่านยมก็ตอบได้ ไอ้นี่ตาย...... 555555
ในที่สุดก็มาถึงคนสุดท้าย นายหิด ไอ้บ้าแห่งศรีธัญญา

ยมบาล : คนที่มากะเจ้าตายหมดแล้ว และข้าดูประวัติเจ้าแล้ว
ข้าว่าเจ้าไม่รอดแน่ๆๆ ตายเลยดีกว่ามั้ง ฮาฮาาาาา....
นายหิด : เดี๋ยวก่อน! ไหนๆ ข้าก็ต้องตายอยู่แล้ว ขอถามหน่อยละกัน
แต่ก่อนอื่นข้าขอเก้าอี้ที่มีรูเก้ารูมาให้ข้านั่งได้มั้ย
ยมบาล : ได้

หลังจากที่นายหิดนั่งเก้าอี้ที่มีรูถึงเก้ารู นายหิด
ก็ตดออกมาอย่างจังงงงง...... ปู้ด ป้าด ปี๊ด
...... ส่งกลิ่นเหม็นไปทั่ว นรก ทำให้ยมฑูตหลายท่าน อ๊วกแตก อ๊วกแตน กันเป็นแถว

ยมบาล : เจ้าคนบ้า เจ้าทำแสบมาก รีบทายมาเลย อย่างเจ้านี้ต้องเอาให้หนัก
นายหิด : ท่านยม ท่านรู้มั้ย ข้านั่งอยู่บนเก้าอี้เก้ารูเนียะ
แล้วตดของข้าออกมาจากรูไหน
ยมบาล : รูที่ 1
นายหิด : ผิด
ยมบาล : ฮาฮาาา ข้ารู้แล้วรูที่ 5
โปรแกรมของคุณอาจไม่สนับสนุนการแสดงรูปภาพนี้ แน่เลย
นายหิด : ผิด
ยมบาล : ถ้างั้นข้ายอมแล้ว ไหนบอกมาสิ ตดของเจ้าออกมาจากรูไหน
นายหิด : รูตูด...........
ยมบาล : ?!!?!

ผลสุดท้ายยมบาลก็เลยต้องส่งวิญญาณของนายหิดกลับไปมีชีวิต
เพื่อสร้างความฮาต่อ 555555.....

--------------------------------------------------------------------------------

ไอ้บ้าภาค 5

ความเดิมตอนที่แล้วที่นายหิดอยู่ในนรก และรอดชีวิตมาได้
ทำให้ท่านยมทึ่งในความบ้าที่สามารถเอาตัวรอดได้
เลยเชิญนายหิดไปทานอาหารด้วยกันที่ภัตตาคารนรก
ซึ่งเป็นภัตตาคารที่หรูที่สุดในนรก
ขนาดท่านยมเองยังมีโอกาสน้อยครั้งที่จะได้มาทานอาหารที่นี่
เพราะราคาแพงมากๆ
ท่านยมได้สั่ง ' กุ้งมังกรเผาไฟนรก ' ซึ่งเป็นอาหารที่ดีที่สุดของภัตตาคาร
จากนั้นสักครู่บ๋อยนรกก็ได้นำ ' กุ้งมังกรเผาไฟนรก ' มาเสิร์ฟ
แต่ทว่ากุ้งมังกรที่นำมาเสิร์ฟ มีอยู่ 2 ตัว
ตัวหนึ่งมีขนาดใหญ่มาก แต่อีกตัวขนาดมันช่างเล็กเหลือเกิน ไซต์พอๆ
กะกุ้งกุลาดำ แล้วจะทำไงดีเนียะ
ท่านยมก็เลยพูดว่า...

ท่านยม : เชิญเลย เชิญเลย.....

นายหิดได้ยินอย่างนั้น ก็ใส่เลยไม่รีรอ คว้ากุ้งมังกรตัวใหญ่ไปทันที
ท่านยมอดไม่ได้ กับความไร้มารยาทของนายหิด ท่านยมจึงพูดขึ้นว่า
โปรแกรมของคุณอาจไม่สนับสนุนการแสดงรูปภาพนี้

ท่านยม : เจ้านี่! ช่างไร้มารยาทซะจริงๆ ท่าทางจะต้องสอนมารยาท ก่อนกลับโลกมนุษย์
นายหิด : อ้าว! ท่านยม ทำไม่มาว่าข้าอย่างนั้นหล่ะ แล้วถ้าเป็นท่าน ท่านจะทำยังไง
ท่านยม : ข้าก็ต้องคว้ากุ้งตัวเล็กกว่าไปก่อนอยู่แล้ว
นายหิด : อ้าวถ้าอย่างนั้นแล้วท่านจะบ่นทำไม.....
ท่านยม : เอ่อหว่ะ ! ?!!??

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น